برای نخستین بار و بعد از 69 سال انتظار، دوربین‌ها چکیدن قطره‌ای را از یک قطعه قیر جامد ثبت کردند!

نمی‌دانم با طولانی‌ترین آزمایش دنیا آشنا هستید یا نه.

بگذارید کمی توضیح بدهم:

آزمایش «چکیدن قیر» نام آزمایشی است که طی 85 سال گذشته در حال اجرا بوده است و از سال 1927 و توسط “توماس پارنل” -فیزیکدان دانشگاه کویینزلند در استرالیا- آغاز شد.

او این آزمایش را به منظور اثبات اینکه قیری مشتق شده از ذغال سنگ، ماده‌ای به شدت شکننده که می توان آن را با چکش به چند قطعه تقسیم کرد، در واقع مایعی به شدت چسبنده است، آغاز کرد. این ماده در دمای اتاق با سرعتی بسیار پایین جاری می‌شود.

پارنل این قیر را ذوب کرده و درون قیفی شیشه‌ای ریخته و آن را برای سه سال به حال خود گذاشت تا سرد شود. سپس قیف را بالای ظرفی پیاله مانند آویزان کرده و به انتظار نشست.

هشت سال بعد یک قطره از قیر به درون ظرف چکید. 9 سال پس از آن قطره‌ای دیگر به درون ظرف افتاد. پارنل قطره دوم را به ثبت رساند اما به اندازه‌ای عمر نکرد که بتواند چکیدن قطره سوم را در سال 1954 ببیند. پس از آن آزمایش وی به گوشه‌ای از آزمایشگاه خاک گرفته‌اش در بخش فیزیک دانشگاه منتقل شده و به فراموشی سپرده شد.

در سال 1961 با پیوستن “جان مینستوم” به بخش فیزیک این دانشگاه این آزمایش دوباره دیده شد و وی از دانشگاه درخواست کرد آن را به نمایش درآورد، اما مورد توجه قرار نگرفت با این همه در سال 1975 وی توانست بخش فیزیک دانشگاه را راضی کند تا این آزمایش را برای عموم به نمایش بگذارد.

در 28 نوامبر سال 2000 هشتمین و جدیدترین قطره این قیر به درون ظرف چکید و “مینستوم” معتقد بود زمان چکیدن قطره بعدی به هیچ وجه قابل پیش بینی نیست، به ویژه به این دلیل که با آزاد شدن گازهای موجود در این ماده، مدت زمان چکیدن قطره های قیر طولانی‌تر می شود.

انتظار می‌رود قطره نهم سال 2013 به درون ظرف بچکد.

اما کالج ترینیتی دوبلین هم از اکتبر سال 1944 آزمایش مشابهی را شروع کرده بود. بالاخره 8 روز پیش، زحمات دانشمندان این کالج به بار نشست و برای اولین بار در تاریخ، دوربین‌ها توانستند برای اولین بار، چکیدن یک قطره را از یک قطعه قیر جامد ثبت کنند.

ساعت پنج عصر روز 11 جولای، دوربین‌هایی که با سرعت زیاد فیلم برمی‌داشتند، توانستند، سقوط این قطره را ثبت کنند.

شین برگین – فیزیکدان این مرکز، می‌گوید که بسیار هیجان‌زده است.

ویسکوزیته قیر، 2 میلیون بار بیشتر از عسل و 230 میلیون بار بیشتر از آب است.

نتیجه اینکه خیلی از چیزهایی که ما جامد می‌پنداریم، مایعاتی با چسبندگی یا ویسکوزیتی بالا هستند.

حالا باید منتظر باشیم تا دانشگاه کویینزلند استرالیا هم امسال سقوط قطره دیگری را ثبت کند. شما می‌توانید به صورت زنده مواظب باشید و هر وقت قطره سقوط کرد به ما اطلاع بدهید!

فیلم این لحظه تاریخی را می‌توانید در یوتیوب ببینید یا از اینجا دانلود کنید.

منابع: + و + و +