گالری عکس‌های سیاه و سفید از آدم‌های بی‌خانمان

یک دنیا حرف دارن برای زدن این چشمها.
غم و بی کسی و یاس و تسلیم شدن و…
فقط باید نگاهشون کرد.

ممنون آقای دکتر مجیدی برای این دقت نظرتان، برای انعکاس چنین مطالبی… حیرت آور است بلایی که فقر و پیری (به راستی کدام یک؛ بیش تر؟) بر سر و رو و بر چشمان آدم ها می آورد… میخکوب کننده اند این آدم ها. نگاه تعدادی از آن ها درون را می کاود، نقوذ می کند، حرف می زند و… سوال ها برجا می گذارد… عکس ها از نظر نور و کادربندی و جلب نظر سوژه ها هم قابل اعتنا هستند. به نظرم پیداست که عکاس با آگاهی از ارزش کاری که می کند، دوربین اش را سمت شان گرفته است. احترام عکاس به افراد برابر دوربین قابل دریافت است. و این اشاره، از چیزهایی است که آن ها را به پرتره های خاص و ماندگار بدل کرده اند.