10 درونگرای مشهور و موفق

«آبراهام لینکلن» و «اما واتسون»، خصوصیت مشترکی دارند، «النور روزولت» و «کریستینا اگوییلرا» هم!

تخمین زده می‌شود که یک سوم تا نیمی از کل مردم، با درجات مختلف درونگرا باشند.

برونگراها از بودن در جمع، انرژی می‌گیرند، اما درونگراها با تنهایی است که شارژ می‌شوند و اگر در معرض محرک‌های زیاد قرار بگیرند، تهی از انرژی می‌شوند.

بنابراین در بسیاری موارد ما فکر می‌کنیم که افراد مشهور، منطقا همه باید آدم‌های برونگرایی باشند، اما حقیقت این است که بسیاری از چهره‌های مشهور، آدم‌های درونگرایی بوده‌اند.

تصور سنتی خجالتی بودن آدم‌های درونگرا درست نیست، ثابت شده است که آنها می‌توانند رهبرانی باشند که سخنرانی‌های مهیج ایراد کنند.

آیا باور ندارید؟! فهرست 10 نفره این پست را از نظر بگذارنید، البته می‌توان به این فهرست بسیاری از اشخاص دیگر را اضافه کرد: مایکل جوردن، هریسون فورد، چارلز داروین یا دیوید لترمن.

جی کی رولینگ

چه کسی است که خالق هری پاتر را نشناسد، تازه‌ترین خبر جنجالی در مورد او این بود که وی با نام مستعار رابرت گالبریت کتاب جنایی 450 صفحه‌ای به نام آوای فاخته را منتشر کرده بود. چیزی که بعدا به آن اعتراف کرد.

جی کی رولینگ آدم درونگرایی است، آدم‌های درونگرا هنگامی که تنها هستند و در افکار خود غوطه‌ور هستند، خلاق‌ترند.

رولینگ در وب‌سایت خود اشاره کرد که نخستین باری که ایده هری پاتر به ذهش رسید، در سال 1990 بود، او در این زمان تنها سفر می‌کرد و در یک ایستگاه، منتظر قطاری بود که تأخیر داشت و او را باید از منچستر به لندن می‌برد.

رولینگ گفته است که به صورت مستمر از شش سالگی به بعد می‌نوشته است، اما وقتی ایده هری پاتر به ذهش رسید، بسیاز هیجان‌زده شد، او در آن زمان قلمی نداشت که بتواند با آن بنویسد و خجالتی‌تر از آن هم بود که از کسی قلمی درخواست کند.

پس در چهار ساعتی که منتظر قطار بود، روی نیمکت نشست و فقط فکر کرد، همه جزئیات به ذهنش هجوم می‌آوردند و رفته رفته چهره استخوانی پسرکی سیاه‌مو را مجسم کرد که در ذهنش به یک جادوگر تبدیل می‌شود.

شاید اگر در آن لحظه به‌خصوص رولینگ درونگرا، آن خلوت چهارساعته را پیدا نمی‌کرد، هرگز سری کتاب‌های هری پاتر نوشته نمی‌شدند!

بیل گیتس

سوزان کین، نویسنده‌ای که در مورد درونگراها دانش زیادی دارد، مؤسس مایکروسافت و عضو کنونی هیئت مدیره این شرکت را درونگرا می‌داند.

او کتابی در مورد درونگراها نوشته است با عنوان: قدرت درونگراها در دنیایی که نمی‌تواند دست از سر و صدا کردن بردارد.

سوزان کین عقیده دارد که ما تا حدی می‌توانیم شخصیت خود را تغییر بدهیم و منبسط کنیم، اما فقط تا یک اندازه مشخص. بنابراین بیل گیتس هر کاری بکند، نمی‌تواند شخصیتی مثل بیل کلینتون پیدا کند، حتی اگر خیلی روی ارتقای مهارت‌های اجتماعی‌اش وقت بگذارد. بیل کلینتون هم نمی‌تواند بیل گیتس شود، صرف‌نظر از اینکه چقدر خود را مقید به تنها بودن و نشستن پشت کامپیوتر کند.

بیل گیتس نمونه‌ای از یک فرد درونگرای غیرخجالتی است، او ساکت است و معمولا لفظ قلم صحبت می‌کند، اما توانایی تأسیس یک از بزرگ‌ترین شرکت‌های دنیا را داشت.

خود بیل گیتس هم علاقه زیادی به نظرات سوزان کین دارد، شما اگر به وب‌سایت TED بروید، می‌بینید که بیل گیتس یکی اس سخنرانی‌های خانم کین را جزو فهرست 13 سخنرانی برتر از دید خود، قرار داده است.

متن ویرایش شده این سخنرانی را می‌توانید تا ساعتی دیگر در یک پزشک بخوانید.

آبراهام لینکلن:

به نقل از تاریخ‌دان‌ها، در روزهای آغازین آمریکا، شهروندان این کشور در فرهنگ ویژه‌ای زندگی می‌کردیم که در آن هنوز، ارزش آدم‌ها را در خود درونی‌شان و درستکاری اخلاقی‌شان می‌دانستند. و اگر به کتاب‌های خودآموز از آن دوره نگاه کنید، همه عنوان‌هایی مثل این داشتند «شخصیت، اصیل‌ترین چیز در جهان.» و شخصیت‌های نمونه آن مثل آبراهام لینکن بودند که به خاطر افتادگی و فروتنی‌اش ستایش می‌شد. رالف والدو اِمِرسون از او به عنوان «مردی که با برتری‌اش تو را نمی رنجاند.» یاد می‌کند.

کریستینا اوگوییلرا:

ستاره پاپ بودن و درونگرایی؟! او در مصاحبه‌ای با در سال 2010 به مجله کاری کلیر انجام داد به درونگرایی خود اشاره کرد.

النور روزولت

او زنی بود که سال‌هایی طولانی بانوی اول آمریکا بود، از او به عنوان یک شخص اجتماعی که توانایی سرگرم کردن داشت و می‌توانست کنفرانس‌ها را در دست بگیرد، یاد می‌شود، او می‌توانست سخنرانی کند و حتی بعد از فوت شوهرش، سخنگوی آمریکا در سازمان ملل متحد باشد، ولی با وجود همه اینها او یک درونگرا بود.

کورتنی کاکس

او ایفاگر نقش «مونیکا» در سریال فرندز بود، علت جدایی او از همسرش را شخصیت درونگرای او در مقایسه با همسرش می‌دانند.

آلبرت اینشتین:

واضع نظریه نسبت درونگرا بود، او در جمله قصاری زمانی گفته بود: «یکنواختی و تنهایی یک زنگی آرام، ذهن خلاق را تحریک می‌کنند.»

ورن بافت:

او یکی از ثروتمندترین مردهای دنیاست. او با سرمایه‌گذاری سنجیده ثروت زیاد را از آن خودش و سهامداران شرکتش کرد، اما این توانایی در سرمایه‌‌گذاری را خودش مرهون ضریب هوشی بالایش نمی‌داند، بلکه خلق و خوی درونگرایی می‌داند که به او این قدرت را می‌دهد در مقابل وسوسه سرمایه‌گذاری‌های نابجا و تکانه‌های قوی مقاومت کند.

ادری هپبورن

او یکی از جاودانه‌ترین هنرپیشه زن تاریخ سینماست، ب این حال زمانی در مصاحبه‌ای گفته بود:

«من یک درونگرا هستم، دوست دارم خودم باشم، به بیرون بروم، پیاده‌روی طولاین با سگ‌هایم کنم و به درخت و گل‌ها و آسمان نگاه کنم.»

در این نقل قول، هیچ صحبتی از دیگران نیست.

رزا پارکس

او افسانه مبارازات حقوق مدنی است، او همان شخصی است که در سال 1955 با خودداری از دادن صندلی‌اش به یک سفیدپوست، آغازگر یک مبارزه مدنی طولانی شد.

مکن است تصور شویم یک شخص برونگرا را از داشت باشیم، اما او زن دوست‌داشتنی‌ای بود که به نرمی سخن می‌گفت و در عین خجول بودن، شجاعت یک شیر را داشت.

منبع

بقیه پست‌های پرونده درونگرایی:

پرونده‌ای برای درونگرایی (مقدمه)

درونگراها در مقابل برونگراها – درونگرایی و برونگرایی از دید نوروساینس

قدرت درونگراها: سخنرانی سوزان کین