هنر خیابانی بنکسی
هنر خیابانی به نوعی از آثار هنری اطلاق می‌شود که در مقابل آثار هنری رسمی موزه‌ها، کلیساها و گالری‌ها سربرآورده است. این آثار هنری، گاهی به اشتباه با هنر گرافیتی برابر درنظر گرفته می‌شوند،اما باید دانست که گرافیتی زیرمجموعه‌ای از هنر خیابانی است.
بنکسی، Banksy نام مستعار هنرمند گرافیتی، فعال و منتقد سیاسی، کارگردان و نقاش بریتانیایی است.
هنر خیابانی او طعنه آمیز و هجویه‌هایش خرابکارانه است. هنر او آمیزه‌ای از طنز سیاه و گرافیتی است که با تکنیک گرده‌برداری ویژه‌ای خلق می‌شود. آثار هنری او با محتوای سیاسی و اجتماعی در خیابان‌ها، دیوارها، و پل‌ها در شهرهای مختلف دنیا به تصویر درآمده است.
بنکسی در سال ۱۹۷۴ در بریستول به دنیا آمد و در همین شهر بزرگ شد. او فرزند یک تکنیسین دستگاه فتوکپی بود. او مدتی شاگرد قصاب بود اما سرانجام طی دوران «شکوفایی اسپری» در اواخر دهه ۸۰ در بریستول با گرافیتی آشنا شد.
بنکسی که اعتقاد دولت به وندال بودن گرافیتی را قبول ندارد، هنرش را بر سطوح موجود در فضاهای عمومی به نمایش می گذارد و حتی تا آنجا پیش می‌رود که عناصر و احجام فیزیکی هم خلق کند. بنکسی خودش مستقیماً عکس‌های گرافیتی‌هایش را نمی‌فروشد، هر چند معلوم شده برگزارکنندگان حراجهای هنری در تلاش هستند تا کارهای خیابانی او را در محلشان بفروشند و دردسر جا به جا کردن آنها را به برنده حراج واگذار کنند.
اولین فیلم بنکسی، خروج از مغازه کادوفروشی (به انگلیسی:Exit Through the Gift Shop) برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۱۰ به نمایش درآمد. فیلم در مارچ ۲۰۱۰ در انگلستان اکران شد. در ژانویه ۲۰۱۱، بنکسی نامزد جایزه اسکار برای بهترین فیلم مستند شد. (منبع ویکی‌پدیا)
شاید این اثر بنکسی را دیده باشید که روی دیوار حائل کرانه باختری رود اردن، دریچه‌ای مجازی رو به آرزو و امید، خلق کرده است:
اما همچنان که گفته شده بنکسی، خود را تنها محدود به گرافیتی نکرده است. برای مثال در خیابان‌های شلوغ نیویورک با استفاده از فضای یک کامیون، نمایشگاه‌های متحرک و قابل تأمل هنری درست می‌کند.
برای مثال شما در اینجا می‌بینید که او چگونه پروانه‌ها و آبشار و رنگین‌کمان را در دل یک کامیون جا داده است. به این ترتیب کامیونی کثیف و درب و داغان در غوغا و ازدحام شهری، ناگهان شهروندان را صحنه‌ای دل‌انگیز و زیبا مواجه می‌کند.
اما اثر تازه‌تر او، یک کامیون انتقال احشام به کشتارگاه را نشان می‌دهد. اما به جای گاو و گوسفند و مرغ و خوک، او عروسک‌های دوست‌داشتنی‌ای را در کامیون جا داده و سر آنها را بیرون گذاشته است.
هر شهروندی با دیدن این کامیون، لحظه‌ای مفتون این عروسک‌ها می‌شود و بعد شاید به این فکر بیفتد که آدمی برای لذت شکمی، هر روز چه جنایت‌هایی که نمی‌کند.
«امید» را باید همیشه ترمیم کرد و جست:
توصیه می‌کنم، بنکسی را در اینستاگرام هم دنبال کنید.
وب‌سایت بنکسی
اثر آخری فوق‌العاده بود.بی نظیر
واقعا آقای مجیدی دست مریزادهمیشه با مطالب خوبتون غافلگیرمون می کنید،عالی بود ممنون.
چرا تو ایران از این کارا نمیشه؟
چرا داداشم
من توایران هم دیدم
البته نه با این کیفیت و وسعت کار
کجا دیدی؟
همون که روی دیوار مهد کودک عکس اژدها کشیده بودن ؟؟ 🙂
از بین هنرمندهای خیابانی من blu رو بخاطر سبک خاصش خیلی دوست دارم، این لینک سایتشه: http://www.blublu.org/
و این هم یکی از معروفترین کارهاش: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Hombre_Banano.jpg
انیمیشنهای معروفی هم با نقاشی کردن تک تک فریمها رو دیوار ساخته که حتما پیشنهاد می‌کنم ببینید.
اگه اشتباه نکنم اخیرا قرار بود تو نیویورک هر روز روی یک دیوار یه اثر بجا بذاره اونم بدون اینکه کسی ببیندش!!!
یه سکانس تو فیلم کمال الملک استاد حاتمی وجود داره که کمال الملک روی دیوار اتاقی که توش زندانی بوده، تصویر دیوار سوراخ شده را نقاشی میکنه و مظفرالدین شاه، اینقدر محو زیبایی و طبیعی بودن اثر میشه که واقعا فکر میکنه دیوار سوراخه و بعدش که متوجه اشتباهش میشه، به کمال المک مجوز آزادی و رها شدن از دربار را میده.
جا داشت این را هم در مطلبتون ذکر میکردید جناب دکتر مجیدی
ممنون از مطالب خوب و همیشه خوندنی یک پزشک
عالی بود
تو ایرانم از این کارا(گرافیتی) انجام میشه ولی نه به این کیفیت
و ایرانیان زیادی هستن که تو این عرصه فعالیت میکنن
یکی از مشهورترینشون کارن رشاد هست با اسم هنری A1one
که حتی بعضی از کاراش تو کتاب هنر آلمان به چاپ رسیده
تو اکباتان هم پره از گرافیتی
میتونین از این پیج کارای هنرمندهای خیابونی ایران رو بینید
http://www.fatcap.com/country/iran-1.html
تو ایران هم هستن همچین هنرمندایی ولی مشکل اینجاست که حمایت نمی شن هیچوقت….
چرا من هم تو شهرمون دیدم و قشنگ هم بودن
سؤالی که برای من مطرحه اینه همچین کسی وقتی کاری روی دیوار مثلاً یه خونه انجام میده و اون کار به حراجی گذاشته میشه آیا پولش به صاحب خونه میرسه یا با واسطه به آقای بنکسی ناشناس؟! اگه پولش به خودش نمیرسید بدون شک تا به حال در برابر حراجهای با رقم هزاران دلار یه واکنشی حداقل از جنس گرافیتی نشون میداد یا ادعای حق میکرد.
تصور کنید قبلش بره با صاحب خونه یه قرارداد بنویسه بعد ظاهراً بیاد بصورت ناشناس یه گرافیتی بکشه یه دلال هم پشتش بیاد حراج رو شروع کنه. آخرش هم همه سهمشون رو بگیرن و مردم هم کورکورانه به به و چه چه کنن.
واااااااااااااای!کامیونه چقد باحال بود!فک کنید اینجا همچین کامیونی باشه!همه بچه ها میدون دنبالش!
تو یکی از شهرهای امریکا یه نفر یه اتوبوسی درست کرده واسه اشنایی زن و مردها برای ازدواج…افرادی که تو این اتوبوس سوار میشن به قصد اشنایی باهمدیگه ساعتها باهم صحبت میکنند و در صورت تفاهم اقدام به ازدواج میکنند.
این کار هم شبیه همین اتوبوسه بود یادم افتاد…
عکس ها خیلی قشنگ و اون عروسکا خیلی با نمکن …
تو اون دیوارم که به رووی یه دریاست داستان آرزوهای خیلی ما از آدماست