به دنبال دو خرگوش – زندگینامه کوتاه آنتوان چخوف

15

در این پست از نویسنده معروفی یاد می‌‌‌‌کنیم که در عمر کوتاه 44 ساله خود غنی‌‌‌‌ترین آثار ادبی را به وجود آورد. تا آنجا که ماکسیم گورکی، تولستوی، بورنین و کوپرین آثارش را بسیار ستودند. نویسنده‌‌‌‌ای که در پایان عمر به علت بیماری جان‌‌‌‌سوز سل در کنار همسر زیبای خود بدرود زندگی گفت.


هرگز روا نیست که آنتوان چخوف را از روی عکس‌‌‌‌های آخرین سال‌‌‌‌های زندگانی‌‌‌‌اش که در دست است، قضاوت کنید. این عکس‌‌‌‌ها، سیمای او را پژمرده و چشمانش را زیر عینک ذره‌‌‌‌بینی، بی‌‌‌‌فروغ و صورتش را با ریشِ فراوان نشان می‌‌‌‌دهد. اما چخوف در جوانی غیر از این بود، چخوف در بیست سالگی چهره مطبوع و صاف و چشمانی جذاب و دوست‌‌‌‌داشتنی داشته است.

آنتوان چخوف

دریغ که آخرین دوران زندگانی کوتاه این نویسنده بزرگ با درد، رنج، بیماری، خستگی دائمی و هول مرگ توأم بوده است. در دنیا کمتر کسی با نبوغ و استعداد او دیده شده است. تولستوی لب به ثنا و ستایش او و آثار او گشوده و شوپن در آهنگ‌‌‌‌های جاویدان و پرشورش از او به عظمت و جلال یاد کرد.

این نویسنده پیش از اینکه به هنرمندی و نبوغ خود ببالد، به انسان واقعی‌‌‌‌بودن می‌‌‌‌بالید؛ انسانی که نه به فلسفه دین و نه به وحی و الهام و نه معجزه و کرامت و حتی پند و اندرز مقید نبود. او بدون تظاهر، پاک زندگانی کرد و با همان حال چشم از حیات فروبست. او در عین ناامیدی‌‌‌‌ها پیوسته امید می‌‌‌‌جست و دم از امیدواری می‌‌‌‌زد.

چخوف دوران کودکی خود را بدون اینکه از حیث سلوک، اخلاف، روحیه و ذهن کودک باشد، سپری ساخت. او در سال 1860 در تاگانروک پا به عرصه وجود گذاشت. تاگانروک شهری تاریک و دلگیر بود که عده‌‌‌‌ای از راهزنان صحراهای سیبری و چپاول‌‌‌‌چیان یونانی آن را بنا کرده بودند.

پدر چخوف در همان شهر دکان عطاری داشت. پدربزرگش در سال 1841 رعیتی و پیله‌‌‌‌وری می‌‌‌‌کرد. پدرش بی‌‌‌‌بضاعت بود و با صرفه‌‌‌‌جویی و سخت‌‌‌‌زیستی پولی جمع کرد و پس از ازدواج با دختر تاجر ماهوت به کسب مشغول شد.

چخوف مادری زیبا، نجیب، باعطوفت، طبعاً غمگین، آرام و حساس داشت. فرزندان این زن همان‌‌‌‌قدر که او را دوست داشتند و می‌‌‌‌پرستیدند از پدر می‌‌‌‌ترسیدند، زیرا اولی ملایم و دومی مخوف بود.

نویسنده معروف در کودکی عاشق آهنگ و آواز بود و در کلیسا سرود می‌‌‌‌خواند، این کلام از او به یاد مانده است.

«ما باید استعدادهای خود را از پدر و قلب خود را از مادرمان داشته باشیم.»

ین پدر و مادر، شش بچه داشتند که فقط یکی از آن‌‌‌‌ها دختر بود. هروقت پدر برای مسافرتی غیبت می‌‌‌‌کرد، پسران، دکان عطاریش را اداره می‌‌‌‌کردند.

در آن زمان، چخوف شروع به خواندن و فراگرفتن زبان لاتین کرده بود. این کار برای او فتح باب مطالعه و پرورش استعدادهای نهفته بود. پدرش که از ذوق او به لاتین باخبر شد، می‌گفت:

«هه! وقتی من بیرون می‌‌‌‌روم، آنتوچو (مقصودش چخوف بود) درون دکان چه می‌‌‌‌کند؟»

این حرف اثر می‌‌‌‌کرد و چشمان کودک از اشک پر می‌‌‌‌شد و به خود می‌‌‌‌گفت:

«دکان به چه درد من می‌‌‌‌خورد، وظایف دیگری برای آینده من در پیش است.»

پدرش می‌‌‌‌گفت:

«در دکان بنشین و وقت را بیهوده نگذران! ظاهراً به نظر او مطالعه و تحصیل کار بیهوده بود.»

به این ترتیب، شریف‌‌‌‌ترین و سربلندترین نویسندگان جهان در کودکی، راه و رسم تجارت و کسب را زیر نظر تهدیدآمیز و چماق پدر یاد گرفت.

او در روزهای تمرین زبان وظیفه داشت که برود سرود مذهبی را در کلیسا بخواند و پدرش با تعصب شدید مذهبی بیشتر اوقات را در کلیسا و نزد صلیب می‌‌‌‌گذرانید. او گاه‌‌‌‌به‌‌‌‌گاه کودش را به حدی کتک می‌‌‌‌زد که بینندگان به لرزه می‌‌‌‌آمدند و مادر مهربانشان سعی می‌‌‌‌نمود آن‌‌‌‌ها را از دست پدر بی‌‌‌‌رحم نجات دهد.
با این طرز زندگانی، چخوف معنی شفقت، مهربانی، رحم و نوازش‌‌‌‌گری را یاد گرفت. شاید این سرمایه معنوی را مادرش به او داده بود.

طبع‌‌‌‌آزمایی ادبی آنتوان چخوف از پانزده‌‌‌‌سالگی وقتی در روزنامه دبیرستان به کمک تنی چند از همکلاسی‌‌‌‌هایش مطالب تفریحی می‌‌‌‌نوشت، شروع شد. او بین مطالب خنده‌‌‌‌آور و حزن‌‌‌‌انگیز باید یکی را برمی‌‌‌‌گزید ولی او هردو را با هم برگزید.

در سال 1876، پدرش که به آینده خود و فرزندان، لاابالی بود، خانه ملکی‌‌‌‌شان را در تاگانروک فروخت و به مسکو رفت. آنتوان برای ادامه تحصیل ناچار در تاگانروک تنها ماند. چون از پدر کمکی نمی‌‌‌‌رسید، برای تهیه مخارج تحصیل در مقابل مواجب و دستمزده به این و آن، درس سرخانه داد. فروش خانه پدری برای او سختی‌های زیادی به بار آورده بود. چخوف در یکی از نمایشنامه‌‌‌‌های خود به نام لاسریزه با صدایی مبهم از این ناراحتی یاد کرده است.

رنج و شکنجه، عذاب و بدبختی مثل همه نویسندگان بزرگ در چخوف موجب ظهور بعضی استعدادهای زودرس گردید. با وجود فقر و حقارت، وقتی او توانست کتاب‌‌‌‌های بزرگ را بخواند، پی به اصالت و شرافت فکر و مناقب درونی خود برد.

این چیزی است که در شانزده سالگی به برادرش نوشته است:

«برادر عزیزم این کتاب‌‌‌‌ها را با خود داشته باش و پیوسته مرور کن.
1- دون‌‌‌‌کیشوت، اثر زیبای سروانتش که شخصیت‌‌‌‌های کتابش نظیر شخصیت‌‌‌‌های آثار شکسپیر است.
2- هملت، که لابه‌‌‌‌لای صفحات و سطورشف الهام و احساس و فهم خوابیده است.»

این توصیه را به سایر برادرانش هم کرده و از جمله مثلاً در اینجا اشاره به مقام والای انسانی کرده است:

«میشا برادر گرامی‌‌‌‌ام، نامه‌‌‌‌ای که برایم فرستاده بودی را مطالعه کردم.
چقدر خوب می‌‌‌‌نویسی، من هیچ غلط صرف و نحوی در آن ندیدم، نه تصور کنی به آن با چشم محبت بلکه با چشم انصاف می‌‌‌‌نگرم.
بله نامه‌‌‌‌ات خوب بود اما از یک چیز خوشم نیامد و آن اینکه چرا امضا کرده بودی برادر حقیرم. آیا تو قبول می‌‌‌‌کنی که آدم بی‌‌‌‌اهمیت و کوچکی هستی!؟
در مقابل خداوند متعال، بله، همه حقیریم اما در میان جامعه بشری هرگز نباید وجود خود را حقیر شمرد، باید به مقام و مرتبت خود ایمان و عقیده داشته باشی.»

چخوف در 1879 در مسکو به خانواده‌‌‌‌اش ملحق شد و در دانشکده پزشکی به تحصیل پرداخت. بچه‌‌‌‌ها و پدر و مادرش وضع خوبی نداشته و در حیاط کوچکی می‌‌‌‌لولیدند، یکی از برادرانش سل گرفته بود و از سینه‌‌‌‌اش خون می‌‌‌‌آمد. خدایا چه باید کرد؟ نمی‌‌‌‌توان اجازه داد اینها در عسرت بمانند؟

چخوف در عین تحمل زحمات تحصیل، برای کسب درآمد شروع به نوشتن حکایت‌‌‌‌ها و داستان‌‌‌‌های کوچک می‌‌‌‌نمود و به روزنامه‌‌‌‌ها می‌‌‌‌فروخت.

او می‌‌‌‌گوید:

«همان‌‌‌‌طور که پرنده‌‌‌‌ها بدون رعایت قاعده و اصول چهچهه می‌‌‌‌زنند، من نیز می‌‌‌‌نوشتم. گاهی داستان خوشمزه، گاهی یک مطلب تحلیلی یا یک نمایشنامه مختصر.
حالت من نظیر گاوی بود یا مرغی که در علفزارها رها کنند. جست و خیز می‌‌‌‌کردم. دم می‌‌‌‌جنباندم و چرا و چنبه می‌‌‌‌کردم، می‌‌‌‌خندیدم و می‌‌‌‌خنداندم. اتفاقاً دستمزدم خیلی کم بود، مثلاً از سه یا چهار منات تجاوز نمی‌‌‌‌کرد. گاهی هم ناشر و مدیر روزنامه می‌‌‌‌گفتند:
آنچه نوشته‌‌‌‌ای، خوب است اما پول نداریم به شما بدهیم. اگر میل دارید به جای دستمزد یک بلیط تئاتر بگیرید، نمی‌‌‌‌خواهید؟ پس این شلوار را قبول کنید!»

آنتوان چخوف

با این وصف، چخوف پیوسته چیز می‌‌‌‌نوشت و هر ماه صد مناب اجرت می‌‌‌‌گرفت و به خانواده‌‌‌‌اش می‌‌‌‌داد. چخوف در عین حال مطالعات پزشکی خود را دنبال می‌‌‌‌کرد.

هرگز نشنیده‌‌‌‌ایم کسی در خصوص نقشی که چخوف در پزشکی ایفا نمود، اشاره‌‌‌‌ای به میان آورده باشد. این رشته به او یاد داده بود که چگونه به کار و عمل احترام بگذارد. او در تمام نمایشنامه‌‌‌‌هایش از پزشکی با خستگی و در عین حال با علاقه‌‌‌‌مندی یاد کرده است. بالاخره در سال 1884، امتحان پزشکی را با موفقیت گذرانید و گواهی‌‌‌‌نامه گرفت.

داستان‌‌‌‌هایی که او در این تاریخ می‌‌‌‌نوشت، برایش با پیروزی واقعی توأم بود. در 1886، با نویسنده بزرگی به نام گریکوروویچ ملاقات نمود. گریکوروویج برای او نوشته بود:

«شما دارای استعدادی سرشار هستید، بلی استعدادی که شما را مافوق همه نویسندگان معاصر قرار می‌‌‌‌دهد.»

چخوف در جواب استاد این‌‌‌‌طور نوشت:

«عالی‌‌‌‌جناب، تعریف شما از من ضمن نامه‌‌‌‌ای که لطفاً مرقوم فرموده بودید مانند برقی بود که مرا روشن کرد، من از شدت خوشحالی به گریه افتادم.»

بعد، پایان نامه‌‌‌‌اش توضیح داده بود که آنچه نوشته با عجله نوشته و برای روزنامه‌‌‌‌ها فرستاده است. اما حالا که مورد قدردانی و ستاش استاد قرار گرفته است، حس می‌‌‌‌کند باید به شتاب‌‌‌‌زدگی‌‌‌‌هایش فایق آید و دقت بیشتری به عمل آورد.

بعد استاد، چخوف را به سوورین، مدیر روزنامه عصر جدید روسیه معرفی کرد. عصر جدید نه فقط نوشته‌‌‌‌های او را به شکل پاورقی به چاپ می‌‌‌‌رسانید، بلکه مدیرش دوست صمیمی او گردید و به وی توصیه کرد از پزشکی دست بردارد.

چخوف در جواب آقای سوورین چنین گفت:

«شما آقای عزیز به من توصیه می‌‌‌‌کنید که در آنِ واحد دو خرگوش را دنبال نکنم و منظورتان این است که فکر پزشکی را از سر بیرون نمایم، اما من نمی‌‌‌‌دانم به چه دلیل نباید در عقب دو خرگوش بدوم؟
من وقتی فکر می‌‌‌‌کنم به جای یک شغل، دو شغل را عهده‌‌‌‌دار هستم، در خود اظهار خرسندی و اعتماد بیشتری می‌‌‌‌نمایم.
آقای عزیزم حرفه پزشکی به منزله زن شرعی و قانونی من است اما با ادبیات مانند معشوقه‌‌‌‌ای می‌‌‌‌نگرم و وقتی مدتی با یکی باشم و از او خسته شوم، شب را با آن دومی یا سوگلی می‌‌‌‌پردازم.»

طی سال 1885، چخوف با علاقه و اشتیاق در بیمارستان یکی از دهکده‌‌‌‌ها مشغول وظایف پزشکی شد. او در آن دهکده مانند دکان پدرش با همه طبقات مردم تماس می‌‌‌‌گرفت.

حرفه پزشکی او مانند حرفه کشیشی و وکالت دعاوی اونوره دوبالزاک یا حرفه خبرنگاری دیکنز با معاشرت‌‌‌‌های عمومی توأم بود و از این بابت اظهار رضایت می‌‌‌‌کرد و می‌‌‌‌گفت:

«طب اثر مهمی روی کارهای ادبی من دارد. علم من و بیماری‌‌‌‌شناسی باعث بسط و توسعه محیط تفکرات و ملاحظات ذهنی من است. موأنست با علوم طبیعی و روشع‌های لمی مرا علیه دروغ‌‌‌‌پردازی مجهز می‌‌‌‌سازد.»

در سال 1888، پسر یک عطار حقیر شهر تاگانزوک در بیست و هشت سالگی یکی از نویسندگان مشهور گردیده و موفق به نوشتن چندین کتاب حاوی داستان و نمایشنامه مخصوصاً نمایشنامه ایوانوف گردید و به اخذ جایزه پوشکین نایل آمده بود.

در مورد جایزه پوشکین، چخوف طی نامه‌‌‌‌ای به سوورین مدیر روزنامه نوه‌‌‌‌ورمیا (عصر جدید) چنین می‌‌‌‌نویسد:

«باور کنید این خبر اثر عجیبی در من نمود. پدر و مادرم از شدت خوشحالی نمی‌‌‌‌دانند چه بکنند و خواهرم این خبر را به همه دوستان و آشنایان داده است.»

از آن پس، چخوف احساس بیماری در خود می‌‌‌‌کرد و به پاره معالجات متوسل می‌‌‌‌شد و گاهی وقتی سرفه به او دست می‌‌‌‌داد دستمالش را جلو دهان می‌‌‌‌گرفت و با ترس و وحشت رگه‌‌‌‌های خون در دستمال مشاهده می‌‌‌‌نمود و از التهاب ریتین پی به بیماری خود می‌‌‌‌برد.

چخوف وقتی مختصر پولی به دست آورد، خانه‌‌‌‌ای در ملیکونف واقع در حوالی مسکو خریداری و تا سال 1898 باقی ماند و سرفه‌‌‌‌های دائم را با کار توأم کرد و در این زمان چندین داستان، سرگذشت، رمان، نوول و تاریخ از طبع خود به وجود آورده بود.

4-24-2014 1-42-30 AM

در سال 1898، بیماری وبا در روسیه بروز کرد و چخوف علیه آن بیماری به مبارزه برخاست، زیرا او پزشک بود.

روزی به مناسبتی به مدیر روزنامه عصر جدید چنین نوشت:

«آقا به نظر من دوستی بین دو نفر و دو موجود مافوق عشق است، دوستانی که من دارم همه خواستنی هستند و من باطناً آن‌‌‌‌ها را دوست می‌‌‌‌دارم و آن‌‌‌‌ها نیز گمان می‌‌‌‌کنم با هم دوست و متحدند ولی اگر پای زنی که آن‌‌‌‌ها در آن واحد به وی علاقمند شوند پیش بیاد، معلوم نیست کار این دوستی به کجا بکشد!»

چخوف باوجودی‌‌‌‌که از بیماری سینه رنج می‌‌‌‌برد، دمی از نوشتن فراغت نداشت گویی می‌‌‌‌دانست عمرش کوتاه و وقتش غنیمت است. اثر زیبای سه سال زندگانی من و نمایشنامه مرغابی و نمایشنامه دیگری موسوم به عمو وانبا را چخوف در آن اوقات به وجود آورده است.

چخوف پس از چندی، دست از خانه و مزرعه‌‌‌‌اش در ناحیه ملیکونف نزدیک مسکو برداشت و خانه و ملک دیگری در یالتا یکی از شهرهای مجاور شبه جزیره کریمه برای خود خریداری کرد. خوشبختانه آب و هوای کریمه به مزاج او سازگار بود و رنج و درد و بیماری سینه او تخفیف یافت.

در یالتا با زن جوان و زیبایی به نام اولگا کنی‌‌‌‌پر هنرپیشه تئاتر آشنا شد و با همدگیر ازدواج کردند. متأسفانه آن‌‌‌‌ها مجبور بودند دور از هم به سر برند زیرا چخوف به واسطه بیماری سل نمی‌‌‌‌توانست یالتا را ترک گوید و اولگا نیز به مناسبت شغل هنرپیشه‌‌‌‌‌‌‌‌گی مجبور بود در مسکو بماند.

4-24-2014 1-38-39 AM

چخوف در یالتا با نویسندگان معروف روسیه به نام ماکسیم گورکی، تولستوی، بورنین و کوپرین ملاقات کرد، آن‌‌‌‌ها از او و آثارش تعریف‌‌‌‌ها نموده و به سفر مسکو تشویقش کردند و در مسکو ضیافت‌‌‌‌های مجللی به افتخارش ترتیب دادند.

در یالتا حال چخوف رو به وخامت می‌‌‌‌رفت و بیماری سینه او شدت یافت، در بهار سال 1904، پزشکان معالج او را به آلمان فرستادند، در این مسافرت اولگا کنی‌‌‌‌پر، زنش همراه او بود.

اولگای مهربان آخرین ساعت زندگانی چخوف را این‌‌‌‌طور شرح می‌‌‌‌دهد:

«…
سکوت آن شب مخوف را پروانه سیاه و درشتی که دائما تقلا می‌‌‌‌کرد و خود را به لامپ الکتریک می‌‌‌‌زد، مختل ساخت. جسمی سرد و ساکت وسط اتاق افتاده بود.
رفته‌‌‌‌رفته پایان شب سیه فرا رسید و فجر دمید و طبیعت بیدار گردید.  پرندگان اولین دسته از جنبندگان بودند که از فراز شاخسارهای درختان گویی برای موجودی که به خواب ابدی رفته بود، سرود و آهنگ عزا می‌‌‌‌خواندند. صدای ارگ نمازخانه مجاور شنیده می‌‌‌‌شد. موجودات انسانی هنوز در خواب ناز بودند.
آنچه در این بامداد، شوم به نظر می‌‌‌‌رسید، زیبایی، آرامش و عظمت مرگ بود. مرگی ساده، با ابهت، قطعی و بی‌‌‌‌منتها.»

چخوف کمی قبل از پایان سال 1904، چشم از جهان فرو بست. او موقع مرگ فقط 44 سال داشت.

آنتوان چخوف

منبع: مجله دانشمند سال 1345

نوشته: آندره موره‌‌‌‌آ ترجمه و تخلیص: م. فخرایی


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

روجلدهای قدیمی مجله‌های کیهان بچه‌ها

کیهان بچه‌ها مجله‌ای بود که در دوران کودکی می‌خریدیم. برای من کیهان بچه‌ها بوی نان می‌دهد! چون پدرم همیشه بعد از رفتن نانوایی؛ نان‌ها را لای مجله می‌گذاشت و وقتی به خانه می‌آمد من دوان دوان می‌رفتم و مجله را از او می‌گرفتم.منابع…

برای جبران خطرات سلامتی ناشی از نشستن در طول روز وجود باید تحرک متناوب انجام بدهید. اما هر چند دقیقه…

برای کاهش اثرات مضر نشستن بر سلامتی، هر نیم ساعت یکبار 5 دقیقه پیاده روی سبک داشته باشید. این یافته کلیدی مطالعه جدیدی است که در مجله Medicine & Science in Sports & Exercise منتشر شده است.محققان نوشته‌اند:«ما از 11 فرد سالم…

سری جدیدی از عکس‌های جذاب مقایسه‌ای زمان قدیم و جدید مکان‌ها و شهرها

عکس‌های «قبل و بعد» یا عکس‌های یک مکان بعد از گذشت زمان مدید، به چند دلیل جالب از آب درمی‌آیند:دگرگونی دیداری: انسان‌ها به طور طبیعی به سمت تغییرات و دگرگونی‌های بصری گرایش دارند. عکس‌های قبل و بعد تصویری واضح و قابل توجه از پیشرفت،…

قسمت دیگری از عکس‌های تاریخی کمتر دیده شده: یک عکس ارزش هزار کلمه را دارد!

شاید این گفتار مشهور فرنگی‌ها که می‌گویند که یک عکس به اندازه هزار کلمه سخن می‌گوید، غلو باشد. گاهی در یک عکس فقط زیبایی می‌بینیم. گاهی هم داخل آن چیزی نیست. بدتر از همه، گاهی چون یک عکس برش محدودی از زمان و مکان است، به نوعی حاوی دروغ است…

و باز هم قسمت دیگری از عکس‌های کمتر دیده شده تاریخی – گالری عکس

این عکس‌هایی که تحت عنوان عکس‌های کمتردیده شده درج میشوند، باز هم عکس‌های خوش‌شانس تاریخی هستند. لابد صدها برابر آنها عکس وجود دارد که اصلا فیلم آنها برای همیشه گم شده و خراب شده یا در آرشیو مجلات و روزنامه‌ها با تصور بی کیفیت بودن یا در…

داستان پسر دو سر بنگال، آن هم به صورتی تقریبا دیده نشده!

در ماه مه 1783، در روستای کوچکی به نام Mundul Gaut، در بنگال هند، یک کودک عجیب به دنیا آمد. او دو سر داشت.مامایی که به زایمان کمک می کرد از ظاهر کودک چنان وحشت زده شد که سعی کرد با انداختن او به داخل آتش این هیولا را بکشد. خوشبختانه…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
15 نظرات
  1. رضا می گوید

    حض بردیم

  2. Sina می گوید

    مرسی بیوگرافی خوبی بود.

  3. آرش می گوید

    سلام آقای دکتر.
    متن زیبایی بود و از آن لذت بردم.
    ای کاش برخی از کتابهای چخوف که در تبلت ها قابل مطالعه هستند را هم معرفی می کردید.
    با تشکر – آرش

    1. علیرضا مجیدی می گوید
  4. saeed می گوید

    سلام دکتر.ممنون بابت متن.
    به نظر شما بهترین اثر چخوف کدام کتابش هست؟

  5. ع.م می گوید

    اشک تو چشمام حلقه زده، نه فقط به خاطر این متن زیبا و تاثیرگذار چون فکر می کنم بعد مدت ها سردرگمی بالاخره راهم پیدا کردم

    ممنون دکتر عزیز…ممنون

  6. سيد محمد می گوید

    احسنت به انتخاب شما

  7. آترین می گوید

    دکتر جان بیوگرافیتون کامل نیست. چون چخوف در زمینه تئاتر هم فعال بود و بازیگری وامدار جخوف هست.
    ولی با این حال ممنونم . دست مریزاد

  8. نیما می گوید

    ممنون از انتخابتان. چخوف یکی از محبوب ترین ها در تمام سالهای نوجوانی و جوانیم بود. چه شبهایی را با داستانهای کوتاهش سر کردم.

  9. رها می گوید

    عالییییی بود، چندوقته که یک پزشک رو هرروز میخونم و واقعا لذت میبرم. مخصوصا از این پست ها که راجع به کتاب ها و نویسنده ها و کلا ادم هایی که یه کاری واسه دنیا کردن.

  10. alireza می گوید

    بیشتر شبیه ثناگویی های مزخرف رایج در جامعه ایران بود!

  11. مریم می گوید

    جالب و شیرین بود.
    چه بسا روزی در دهه های آینده وبلاگ نویسی داستان دو خرگوش دکتر مجیدی رو روایت کنه :دی

    1. علیرضا مجیدی می گوید

      🙂 صلاح کار کجا و من خراب کجا.

  12. شاهرخ می گوید

    دکتر منم مثل خیلیها مدتها بود فقط مطالب کوتاه اینترنتی رو میخوندم، اما کم کم به خاطر نوشته ای شما نظرم مجددا به مطالعه کتابهای خوب جلب شد و تازه فهمیدم که واویلا اصلا نمیتونم مثل قبل روی متون بلند تمرکز کنم! الان مدتیه شروع کردم به خوندن کتابهای خوب و آروم آروم دارم درست میشم. بخصوص بعد از معرفی سایت فیدیبو تو سایت شما منبع خوبی برای کتاب خوندن روی تبلتها هست. البته تنها ایرادش اینکه سرعت تکمیل آرشیوش خیلی کمه. به هر حال لازم دیدم اینجا دوباره از شما بابات نوشته های خوبتون بخصوص تو این زمینه تشکر کنم . برات آرزوی موفقیت دارم.

    1. علیرضا مجیدی می گوید

      منونم از لطف شما

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5