روزی که زاده شدیم: ستایشی بر امید و تغییر

13

فرانک مجیدی: جای خالیِ بعضی از افراد، در روزهایی معلوم می‌شود که مربوط به آن‌هاست. فکر می‌کنم خاصیت آن روزها، بیشتر از تماشای عکس‌ها و تصاویر برجای‌مانده از آن‌ها باشد. لحظه‌های آن روزها، بیشتر با یادشان گره می خورد: اگر بود، همه‌چیز فرق می‌کرد… معلوم نیست بودنِ او، واقعاً می‌توانست این تفاوت را ایجاد کند، مهم حس امن و دلگرم‌کننده‌ی «او»یی است که دیگر نیست!آن لحظه‌ها و روزها، لحظات دلتنگ‌کننده‌ای هستند. سخت هستند، چون یادت می‌آید فقدان‌شان چقدر تو را آزرده است و چقدر هنوز به بودن‌شان نیاز داشتی و دل‌گرم می‌شدی.

امروز، اولین «روز ماندلا»، بی حضور خود ماندلا است. کسی رفته، و ماجرایی را از خود بر جای نهاده. کسی که بزرگ‌تر از بسیاری از افراد زمانه‌ی خود آرزو داشت و به جُرم این آرزو، محنت بسیار کشید. چیزی به اندازه‌ی تمام عمر کنونی من، در سلول انفرادی ماند و بیمار شد. تفاوت او با بسیاری از افراد جاه‌طلب این بود که به‌رغم همه‌ی دردها، از داشتن، تکرار و ساخت مدام رؤیای‌ش دست نکشید. در رؤیای او، بالنده‌ترین آرزوی تمام بشریت جای می‌گرفت: آزادی. آن‌قدر رؤیای‌ش را خوب می‌شناخت که بداند تکیه‌ی همیشگی بر مسند قدرت، لازمه‌ی رسیدن به این آرزو نیست. می‌دانست تاریخ به گونه‌ای دیگر به یاد خواهد آورد و قضاوت خواهد نمود. به قدرت چنگ نینداخت و سعی کرد آرزوی زیستن مانند یک انسانِ آزاد را، با جهان پیرامون‌ش به اشتراک بگذارد. با بیماری، جهل و خفقان به ستیز پرداخت و عصاره‌ی رؤیایش را در 18 جولای باقی گذاشت. در روزی که روز او است. فقط کافی است کمتر از نیم ساعت جهان اطراف‌مان را جای بهتری کنیم. برای این «بهتر نمودن»، نیازی نیست قهرمان یک داستان کمیک‌استریپ بود. بتمن و گاتهام، تنها یک افسانه‌اند. همین که مبلغ ناچیزی را به مؤسسه‌ای خیریه کمک کنیم، غرور ناشی از نخوت را از سر بنهیم و به افرادی که دوست‌شان داریم، احساس‌مان را همان‌طور که در قلبمان جاری است بیان کنیم، به کودکی لبخند بزنیم تا خوشحالش کنیم، چند صفحه کتاب بخوانیم، به اطرافیان مان گوش دهیم، اعضای خانواده‌مان را در آغوش بگیریم و بگوییم چقدر خوش‌شانسیم که همین حالا و پیش‌تر، آن‌ها را داشته‌ایم، کفایت می‌کند. شادی، بسیار آسان‌تر از آن‌چه تصورش را می‌کنیم به اشتراک گذاشته‌می‌شود. آن افراد هم، کسانی را دارند که حس خوب‌ی را که از ما گرفته اند، به آن ها انتقال دهند. فکر می‌کنم ماندلا می‌خواست یادمان بماند که هر انسان، چقدر برای جهان اهمیت دارد، هر جرقه، می‌تواند شعله‌ای بزرگ بسازد و هر قطره، دریایی. هر روز می‌تواند 18 جولای باشد و از آن یک روز ماندلا ساخت. ماندلا رفته، اما ماجرایی را از خود به یادگار گذاشته که او را تا زمانی که می‌توان به انسان امیدوار بود، در حالتی بزرگ‌تر از حضور نفْسانی، زنده نگاه می‌دارد.


«من تغییر کرده‌ام؟» این سئوال همه‌ی وقت‌هایی است که بیشتر از نیاز به دانستنِ این‌که چهره و ظاهرم مرتب است، به آینه خیره می‌شوم. بعضی خاطرات را که گمانم در شکل گرفتنِ این پرسش مهم هستند، با جزئیات مرور می کنم. طبعاً بعد از آن، از خود می‌پرسم اگر آن اتفاق نمی‌افتاد، اگر آن لحظه سرم را بلند نمی‌کردم، اگر آن جمله را نمی‌گفتم… گمانم اگرهای بیهوده‌ای است. می‌دانم اگر آن لحظه، آن کار خاص را انجام نمی‌دادم، الآن شرایط دیگری بود. بهتر یا بدتر؟ نمی‌دانم! من هم مثل بسیاری از افراد انتخاب‌هایی داشته‌ام و چنان کرده‌ام که مسیر سرنوشت‌م را برای همیشه تعیین کند. هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که بهترین بوده‌است. بهترین بودن، ادعایی است که در صورت انتخاب‌های 100٪ ایده‌آل و صحیح شکل می‌گیرد. قرار نیست برترین باشیم. اصلاً قرار به انتخاب برنده نیست. همین که تلاش کنیم در مسئولیت‌ انتخاب‌مان را بپذیریم، کافی است دیگر! می‌شد انتخاب‌های بهتری داشته‌باشم، چیز بهتری بنویسم، خشم نگیرم و تحمل کنم. خب، بعضی وقت‌ها این کار را نکرده‌ام و نتیجه‌اش را دیده‌ام. همه‌چیز، با عدالت پیش می‌رود.

«من تغییر کرده‌ام؟» نه، روی این یکی ثابت ایستادم که خوشحالم روز تولد یکسانی با ماندلا دارم. حداقل اگر به عمل نرسیده، ادعای صحیحی است. «من تغییر کرده‌ام؟» بله، دیگر هیچ چیز به پیش از 16 آبان 87 که وبلاگ نوشتن را آغاز کردم برنمی‌گردد. یا پیش‌تر، به شهریور سال 84 که انتخاب کردم شیمی محض بخوانم و همین‌طور پس‌تر از این دو تاریخ، وقتی در کارشناسی ارشد رشته‌ای را که واقعاً دوست داشتم، انتخاب نکردم. همه‌ی این‌ها در من اثرات به‌یادماندنی گذاشت و فرصتی داد که مسیرها و آدم‌هایی را بشناسم که پیش‌تر گمان نمی‌کردم فایده‌ای داشته‌باشد.

«پس یعنی تغییر کرده‌ام؟» بله، 27 تیر است و تولد من. همین یک روز، قرار است یک سال به بودن‌م در این دنیا بیفزاید و یک رقم بزرگ‌ترش کند. دیگر هیچ چیز مثل قبل نخواهد شد و من باید برای این آماده‌باشم. من تغییر کرده‌ام! جهان من، خواسته‌هایم، حرفه و آدم‌های عزیز و منفور زندگی من، مرا چنین که هستم، شکل داده‌اند. انتخاب‌هایی داشته‌ام که جهان‌ و بینش‌م را بسیار دگرگون کرده. با این وجود، هنوز فرانک مجیدی هستم. سلام!


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

چگونه طولانی مدت درس بخوانیم و کمتر خسته شویم؟

مطالعه برای ساعات طولانی می‌تواند چالش برانگیز باشد، اما چندین راهبرد وجود دارد که می‌توانید برای کمک به حفظ تمرکز و جلوگیری از خستگی از آن‌ها استفاده کنید:استراحت کنید: هر 45 تا 50 دقیقه یک بار استراحت کنید تا مغز خود را شارژ کرده و از…

واکسن گارداسیل چیست؟ چه وقت و چه کسانی باید آن را تزریق کنند؟

گارداسیل واکسنی است که به محافظت در برابر انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) کمک می‌کند، که یک عفونت شایع مقاربتی است که می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی مختلف از جمله زگیل تناسلی و برخی از انواع سرطان شود. این واکسن برای جلوگیری از…

هنرمندی با این تصاویر جالب پیش چشم ما مجسم کرده که اگر 10 بنای تاریخی و اسطوره‌ای معروف، سالم و…

یکی از جالب‌ترین چیز‌ها در مورد مطالعه تاریخ، یادگیری چیز‌های شگفت‌انگیزی است که نیاکان ما ایجاد کرده‌اند. اما برخی از یادگارهای آنها از بین رفته‌اند و فقط ویرانه‌های آنها باقی هستند و در مواردی همین ویرانه‌ها هم نیستند و فقط توصیف‌های متنی…

توهم کوتارد: آنهایی که تصور می‌کنند مدتهاست مرده‌اند!

«می‌اندیشم پس هستم»  Cogito, ergo sum با این حال همه کسانی که می‌اندیشند با این باور دکارت موافق نیستند.محتوای تفکر برخی از افراد مبتلا به یک اختلال عصبی روانپزشکی نادر، معروف به سندرم کوتارد، به جای اینکه به حس بودن منجر شود، به احساس…

نمونه‌هایی از وندالیسم – البته در شکل نسبتا خفیف آن

وندالیسم به عمل عمدی ایجاد خسارت، تخریب یا اسیب زدن به اموال، اغلب بدون هیچ دلیل یا توجیه قانونی اشاره دارد. این کار شامل اعمالی مانند رسم گرافیتی، برچسب زدن، خراشیدن، شکستن یا نقاشی روی سطوح، از جمله ساختمان‌ها، وسایل نقلیه، فضا‌های عمومی…

زره نمادین فلزی پیچیده‌ برای گربه‌ها و موش‌ها – کار یک هنرمند باذوق!

دشمنی بین گربه‌ها و موش‌ها به قدمت تاریخ است. اگر قرار بود آنها مثل آدمیان در برابر هم صف‌آرایی کنند چه چیزهایی برای این نبرد می‌ساختند؟کار یک هنرمند کانادایی تقریباً در همین سمت و سو است. جف دی بوئر با الهام از فرهنگ‌های باستانی و…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
13 نظرات
  1. مهدی می گوید

    تولد مبارک استاد امیدوارم تا سالهای آینده برامون بنویسی برقرار باشی

  2. محدثه می گوید

    به نظرم هرچند ما آدمها میدونیم که نتیجه مهم نیست و فقط تلاشمون مهمه ولی در حقیقت همیشه برعکس این عمل میکنیم و وقتی نتیجه رضایت بخش باشه آروم میگیریم نه وقتی که تلاشمون به حد کافی باشه.
    اصلا اینا که مهم نیست چیزی که مهمه اینه که تولدتون مبارککک 🙂 با آرزوی بهترین ها 🙂 و سلام !

  3. پوریا می گوید

    تولدتون مبارک.هرچه فکر میکنم چی بگم که بشه سپاس گزاری کرد از شما نمیدونم.سپاس از اینکه امثال شما هستند و هنوز دغدغه تغییر و بهبود را دارند.جای بسیار خوشبختیست که امثال شما هستند.همیشه قلم گرمتان جاری باشد.

  4. aliehsan33 می گوید

    من همیشه این احساس رو در زندگیم داشتم که بهترین کار رو در لحظه انجام میدهم، بر عکس خیلی ها اصلا از رفتار گذشته خودم پشیمان نمیشدم، بهترین کار ممکن چیه؟ کی میتوانه پاسخ بنده؟ جز خودمان در همون لحظه هیچ کس …
    به هر حال زادروزتان خجسته 🙂

  5. مارال می گوید

    سلام 🙂
    و تولدتون خیلی خیلی مبارک… دلتون خوش و قلمتون روان

  6. فرشاد می گوید

    زادروزتان شاد باد.

  7. راز می گوید

    تولدتان مبارک. شادی و کامیابی رو برایتان آرزو میکنم…
    اینکه کسی در زادروز خویش بیاندیشد که این فقط یک شماره نیست که به گاهشمار آدمی افزوده میشود زیباست. زادروز مقام مقیاسی است تا فاصله ی دیروز و امروز خود را بسنجیم و فرصتی که فردا می آفریند را بهتر استفاده کنیم.
    .
    .
    تنها صدای مادرش که مرغ و خروسها را نفرین میکرد کافی بود که چشمانش را باز کند. هوا ی گرم تابستان کویر به اندازه ی کافی گرم و دلش نیز که بهانه ی بی خوابی داشت نیشتر میزد که رختخواب را ترک گوید. به سان انسانی افلیج تقلایی کرد و تکه پارچه ای را که بر باسن انداخته بود کنار زد. نگاهی به پنجره انداخت که هوا را هنوز گرگ و میش نشان میداد. هر چند مطمئن بود که آفتاب کور سوی نوری به سمت خانه انداخته. غر غر کنان لخته های آب دهانش را از دور لب چانه پاک کرد هن و هن از زمین بلند شد. به سمت در رفت و غژ عژ کنان آن را باز کرد و به حیاط رفت. مادرش در حال دانه ریختن برای مرغ و خروسها بود و از اینکه مرغها به اندازه ی دلخواه او تخم نگذاشته بودند ناراحت بود و تا چشمش به فاضل افتاد صدایش را بلند تر کردو زمین و زمان را نفرین کرد.
    خدا بگم چیکارت کنه پسر که فقط بلدی بری صحرا و عین دیوونه های بیابونو نیگا کنی. مگه تو کویر چی هست که این همه وقت داری نیگاش میکنی و سیر نشدی. به جای اینکه بری شهر دنبال یه لقمه نون کارت شده خیالبافی و شدی نون خورسر گردن من! اون خدا نیامرز هم که از دار دنیا فقط تو رو با یه دنیا دردسر واسم باقی گذاشت و رفت.
    همینطور که مادر در حال ناله و نفرین بود فاضل به سمت تنور رفت و از تو بخچه کنارش یه تیکه نان خشک که دیروز مادرش درست کرده بود کند و همینطوری که گاز میزد به سمت شیر آب رفت. تکه نان را روی زمین گذاشت و آبی به دست و روی خود زد و با پیراهنش خود را خشک کرد. نان را برداشت و از در بیرون رفت.
    در حالی که از کوچه هایی با دیوارهای کوتاه که از گل بد رنگی ساخته شده بودند میگذشت به این فکر میکرد که دیروز تا چه حد کم سن و سالتر از امروز بوده. آیا تنها یک روز از دیروز گذشته بود یا میشد بیشتر بوده باشد؟ شاید هم کمتر! مادرش را در نظر گرفت و دید که از دیروز تا امروز تنها یک روز به مرگ نزدیکتر شده. اما بزرگتر نشده! هنوز به همان سن و سال است که نوزده سال پیش، زمان مرگ پدرش بوده… آیا واقعا فاصله ی دیروز و امروز تنها همان خواب یا بی خوابی نیمه شب بوده؟ اکنون که او در حال قدم برداشتن بود زمان چگونه محاسبه میشد؟ پای عقبتر در چه زمانی بود؟ آیا فاصله ی بین دو قدمش چیزی بین حال و آینده بود یا هر قدمش جزیی از یک حال ممتد؟ مادرش چه؟ آیا تا به حال به فاصله ی بین دانه دادن به مرغهایش فکر کرده بود؟ یا هر وقت که خورشید در جایی از آسمان بود تنها بنا به عادت همیشگی و به قاعده ای که خودش هم نمیدانست به مرغهایش دانه میداد؟ دیروزش با امروز چه تفاوتی دارد؟ امروزش با فردا چه؟ در همین تخیلات بود که خود را در دامن کویر دید. جاده ای که از شدت کم رفت و آمدی تنها رنگش کمی فرتوت تر از بقیه ی بیابان بود او را به سوی میعادگاه هر روزه اش میبرد. به خرابه ای که کمی از روستا فاصله داشت نزدیک میشد و به سکوتی که به مرگ دستک میزد گوش می داد.
    .
    .
    قطعه ای رمان فاضل
    م. کرم پور

  8. امانوئیل می گوید

    زادروزتون خجسته و شاد باد بهترینها را از خداوند عزیز برای شما آرزومندم

  9. حسین بیدی می گوید

    زادروزتون نیک و خجسته. خوشحالم از اینکه یک پزشک را داریم.
    قلم و اندیشه تون مانا و پربرکت باشه. سلامت و سعادتمند باشید خانواده محترم مجیدی.

    سربلند و خرسند و برقرار باشید.

  10. reza می گوید

    سالگشت سال روز زاده شدنتان مبارک!

  11. مرضیه می گوید

    امروز روز تولد من هم بود!
    خانم مجیدی تولد شما هم مبارک.

  12. sharar می گوید

    سلام

  13. ابراهیم می گوید

    علیک سلام، تولدتون هم مبارک
    کم پیش میاد که از سوراخم تو feedly بیام بیرون!!!
    ولی باس میومدم و تبریکو میگفتم، از سرف همه خوانندگان خاموش!

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5