بیماری کرون چیست؟ توضیح چگونگی تشخیص و درمان و فهرست علایم این بیماری

علتهای بیماری کرون
– نوعی بیماری مزمن التهابی است که دارای دورههای عود و خاموشی و به دنبال مواردی مانند استرس، عفونت، مصرف NSAID و ناسازگاری داروها، تشدید میشود.
– این بیماری ممکن است تمام بخشهای دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را گرفتار کند.
– بیشتر ایلئوم گرفتار میشود.
– 20، موارد فقط کولون، 33% فقط ایلئوم، 45% کولون و ایلئوم و 2%، باقی مجرای گوارش (مانند دوازدهه، دهان و مری) را گرفتار میکند.
– اغلب، رکتوم سالم باقی میماند.
– ویژگیهای بافتشناختی این عارضه عبارتند از:
– التهابِ تمام ضخامت روده در ناحیه درگیر.
– بافت طبیعی روده که توسط مناطق درگیر از یکدیگر مجزا شدهاند «ضایعات جهشکننده» یا «ضایعات سنگفرشمانند».
– گرانولومهای غیر کازئیفیه در یکسوم موارد وجود دارند.
– الگوی بروز دوقلهای: شایعترین سن شروع بیماری سنین 20 تا 30سالگی است. اما در بیماران مسنتر از 50 سال نیز شایع است.
– زنان بیش از مردان گرفتار میشوند.
تشخیصهای افتراقی بیماری کرون
– کولیت اولسراتیو
- اسهال باکتریایی (مانند اسهال ناشی از شیگلا، سالمونلا، کامپیلوباکتر، پرسینیاوئیکولای)
- بیماری گواشی انگلی یا ویروسی
- کولیت ناشی از کلستریدیومدیفیسیل
- آپاندیسیت
- دیورتیکولیت
- ایسکمی مزانتر
- سرطان کولون
- سندرم روده تحریکپذیر
- بیماری التهابی لگن
- اندومتریوز
- کولیت ناشی از پرتوگیری
- بیماریهای کولاژنواسکولار
تظاهرات، علایم و نشانههای بیماری کرون
– اسهال
– درد کولیک شکم
– کاهش وزن
– تب
– وجود توده در RLQ (که ممکن است علائم آپاندیسیت را تقلید کند) و استئاتوره در صورت درگیری وسیع ایلئوم.
– ممکن است علائم بروز عوارض ایجاد شود.
– انسداد روده
– تشکیل فیستول
– تشکیل آبسه درون شکمی
– بیماری اطراف مقعد و رکتوم
– در صورت پرفوراسیون ممکن است پریتونیت، شوک و سپسیس ایجاد شود.
تشخیص بیماری کرون چگونه انجام میشود؟
– تشخیص قطعی بیماری کرون به کمک کولونوسکوپی، عکسبرداری از بخش فوقانی دستگاه گوارش همراه با بررسی جریان عبور مواد از روده کوچک و انمای باریوم انجام میگیرد.
– ممکن است در این بررسیها، گرهایشکلشدن و سختی روده، حالت سنگفرشمانند، وجود فیستول و تنگی دیده شود.
– کشت مدفوع را از نظر وجود باکتری و تخم انگل و خود انگل بررسی کنید.
– در بررسی مدفوع ممکن است لکوسیت دیده شود.
– در رایوگرافی ساده شکم ممکن است پرفوراسیون یا انسداد مشهود باشد (هوای آزاد).
– در سیتیاسکن شکم ممکن است هوای آزاد، آبسه، ضخامت لوپهای روده یا مزانتر و تشکیل فیستول مشهود باشد.
– در CBC، ممکن است آنمی و لکوسیتوز دیده شود.
بیماری کرون چگونه درمان میشود؟
– برای اصلاح دهیدراتاسیون بیمار، در صورت نیاز مایعات وریدی تجویز کنید.
– قرار دادن لوله نازوگاستریک و قطع مصرف مواد غذایی از راه دهان ممکن است در موارد شعلهور شدن بیماری یا انسداد روده ضرورت یابد.
– درمان ضد اسهال (مانند لوپرامید)
– بیماری حاد با آمینوسالسیلاتها، آنتیبیوتیکها (مترونیدازول یا سیپروفلوکساسین) و داروهای مهارکننده دستگاه ایمنی درمان میشود.
– داروی اینفلیکسیمب (از مهارکنندههای TNF-X) ممکن است در موارد حاد شعلهورشدن بیماری و شاید به عنوان درمان نگهدارنده، سودمند باشد.
– استروئیدها، آزاتیوپرین و MP-6 اغلب در موارد متوسط تا شدید به کار میرود.
– ممکن است رزکسیون ایلئوم یا کولون سودمند باشد اما بیماری به عود در اطراف ناحیه جراحیشده تمایل دارد.
– 50% بیماران، ظرف 5 سال به جراحی بعدی نیاز مییابند.
پیشآگهی و عوارض بیماری کرون
– میزان عود بالاست.
– عوارض عبارتند از: پرفوراسیون، تشکیل آبسه، انسداد فیستول (به روده، مثانه یا واژن) شقاق و آبسه اطراف مقعد، سندرمهای سوء جذب و سرطان (روده بزرگ و کوچک)
– نشانههای درگیری دیگر اعضای بدن در 10% بیماران دیده میشود. این اعضا عبارتند از: مفاصل (سنگهای صفراوی، کلانژیتاسکروزان اولیه، پانکراتیت)، آمبولی ریه و استخوانها (استئوپروز)
– ممکن است بیماران برای بیماریابی به کولونوسکوپی منظم نیاز داشته باشند.
این نوشتهها را هم بخوانید