آدم باش ای انسان نما
توجه : در این پست از عکس های دردناکی استفاده شده که شاید برای همه مناسب نباشد .
عکس های پرتره و خبری دو دسته از با ارزش ترین بخش های عکاسی هستند که متاسفانه به آن جایگاهی که لایقش هستند نرسیده اند و آنطور که باید دیده نشده اند به همین دلیل من در خیلی از پست های عکاسی به این دو گروه از عکس ها می پردازم. در این پست هم به پرتره هایی از انسان هایی می پردازیم که رنج دیده اند…صدمه دیده اند و نابود شدند از بی خردی گروهی انسان نما . عکس هایی از جنگ ها در نقاط مختلف دنیا و ظلم انسان ها به هم. با دیدن این عکس ها به این فکر می کنم که یک انسان تا چه حد می تواند از ذات اصلی خودش فاصله بگیرد؟ کارهایی را انجام دهد که حیوانات با یکدیگر نمی کنند. بشریت از نظر دانش و فناوری و رشد اطلاعات پیشرفت حیرت انگیزی داشته، اما یک ناهماهنگی بسیار مشخص بین این پیشرفت و بهروری در جهت آرامش و امنیت او مشاهده می شود. این شکاف موجود چنان عمیق است که احتمال نابودی انسان یا حداقل صدمات غیر قابل جبران ناشی از آن چندان بعید نیست. اخبار مشمئز کننده و رو به گسترشی که بطور مداوم سر خط اخبار خبرگزاریهاست، پیش از آنکه اطلاع رسانی باشد، اخطار دهنده است.
متاسفانه بجای آنکه قدرت مداران در صدد از میان بردن دلایل و شرایطی باشند که بشریت را با این وضع رو به رو کرده، فقط در مانور قدرت و بهره برداری سیاسی و اقتصادی از آن هستند. در برجهای پولادین بسر می برند و زرادخانه ها را نشان می دهند و خط و نشان می کشند. در حالیکه هرچند این مشکل به صورت نظامی (اعم از آشکار و پنهان) خودنمایی می کند، اما نه دلایلش نظامی است و نه راه حل آن از مسیر قدرت نظامی می گذرد .
به امید روزی که همه ی انسان ها آدم بودن را بیاموزند.
سمیه مهری و دخترش رانا افغانی پور در حال بوسیدن مادرش. این مادر و دختر بر اثر یک حمله ی اسیدی بخش های زیادی از صورت و بینایی خودشان را از دست دادند و می گویند دیگر کسی علاقه ای به بوسیدن آنها ندارد
≡
جوانی که پس از آزادی از کمپ مرگ ,صدمات زیادی بر بدنش وارد شده است
≡
جراح قلب نشسته در کنار بیمارش. در شرایط بحرانی جنگ و با نبود امکانات ,جراحی پیوند قلب بیش از 23 ساعت به طول انجامید و با موفقیت پایان یافت. دستیارش از شدت خستگی به خواب رفته است.
≡
” دیگو فرازاو ” پسر 12 ساله ی برزیلی در حال نواختن ویالون در مراسم تشییع جنازه ی معلمش
≡
مادری به همراه فرزندش که هردو از سوء تغذیه رنج می برند در اردوگاه نیجریه
≡
دختر بچه ای که در میان آوارهای خانه اش به دام افتاده. او ساعتی پس از ثبت این عکس جان خودش را از دست داد
≡
پیرزن 106 ساله ای که برای محافظت از خانه اش مسلح شده است
≡
آثار به جا مانده از بمب اتمی هیروشیما
≡
سربازی در جنوب ویتنام در سال 1965 . به راستی که جنگ مانند جهنم است
≡
دختربچه ای که یک موش مرده را به جای عروسکش بغل کرده است
≡
شبه نظامی چینی در حال تعلیم دیدن و اشک هایی که از چشمانش جاری می شود
≡
پسری پس از نجات دادن خواهر کوچکش. خانه ی آنها بر اثر بمباران با خاک یکسان شد
≡
دانش آموزان نابینایی که بدنشان فاقد رنگدانه است. خوابگاهی در هند
≡
دختری در جنگل های ماداگاسکار
≡
خانواده ای در سیبری در حال خوردن خون و گوشت داغ حیوانی که شکار کرده اند
≡
زنی مبتلا به نوع خاصی از سندروم که در همه جای بدنش مو رشد می کند. اصطلاحا به این دسته از افراد گرگینه می گویند
≡
زن مغولی که به مرگ محکوم شده و باید آنقدر در این قفس چوبی بماند تا از گرسنگی جانش را از دست بدهد
هم جالب هم دردناک بود….ک چقدر ما انسانها به درجه ای از حماقت رسیدیم ک آزرده خاطر میکنیم انسانهای دیگه رو…
دوست عزیز، مورد اول در شهرستان بم اتفاق افتاده است. می توانید مختصری از ماجرا و سایر عکس های مربوط به سمیه و رعنا را در آدرس زیر ببینید.
http://www.worldpressphoto.org/awards/2013/observed-portraits/ebrahim-noroozi?gallery=6096
ممنون از اطلاعاتتون
ممنون ،جالب بود!
قرنها از مرگ ادم هم گذشت
ای دریغ ادمیت برنگشت
…
انسانم آرزوست….
سرباز چینی یادم خودم افتادم
عکس ها هم مثل نقطه ها خیلی قدرتمندند.
بسیار ممنون از سایت یک پزشک . فوق العاده عالی اما از جنبه دردناک . چیزی که تابحال من از دنیا فهمیده ام اینه که برخلاف تمام باورها و اعتقادات همه مردم ، ** دنیا بر پایه ظلم آفریده شده ** و اصلا هستی و وجود در تمام کیهان ، زیبا ، نرم ، شفاف و مهربان نیست . این حقیقت محض کل جهان است .
دقیقا جایی که داروین هیچ حرفی برای گفتن ندارد…
حیواناتی که به طور ذاتی وحشی به دنیا میان باید از بعضی آدم ها خشونت هم یاد بگیرند،آن هم نه از نوع ذاتی اش بلکه خشونت و رذالت آگاهانه را!!
مکان و کشور بعضی از عکسها نامشخصه.