برندگان پولیتزر 2015 اعلام شدند: عکس‌هایی از خشم و ناامیدی در فرگوسن و همه‌گیری بیماری ابولا در غرب آفریقا برنده جایزه پولیتزر در قسمت عکاسی شدند
برندگان پولیتزر 2015 هم اعلام شدند.
«جایزه پولیتزر، جایزه‌ای در روزنامه‌نگاری، ادبیات و موسیقی است که بخش‌های گوناگون دارد. این جایزه معتبرترین جایزه روزنامه‌نگاری در آمریکا است که هر ساله (از سال ۱۹۱۷) با نظارت دانشگاه کلمبیا به روزنامه‌نگاران (و نیز به نویسندگان و شاعران و موسیقی‌دانان) داده می‌شود. این جایزه به‌نام بنیان‌گذار آن جوزف پولیتزر، روزنامه‌نگار و صاحب امتیاز چند روزنامه در سده نوزدهم نامگذاری شده است.»
من در یک پزشک همواره توجه خاصی به پوشش پولتزر داشته‌ام، اگر به این صفحه مراجعه بفرمایید، می‌توانید مطالبی را که در این سال‌ها در مرد پولیتزر نوشته‌ام را بخوانید، مطالبی که البته خواننده خاصی را از نظر ظاهری جلب نکردند، اما من در تمام این سال‌ها حس می‌کردم که با ستایش از شکوه روزنامه‌نگاری، شاید بتواند به دامنه گردش قلم‌های روزنامه‌نگاران در ایران هم افزود …!
این جایزه روزنامه‌نگاری بخش‌های مختلفی دارد، در یکی از مهم‌ترین بخش‌های پولیتزر -البته به باور من- که گزارشگری محققانه باشد، جایزه دو برنده داشت:
1- روزنامه‌نگاران وال استریت ژورنال به خاطر بررسی ژرف کیفیت خدمات‌دهندگان بخش پزشکی آمریکا در برنامه‌ای به نام Medicare Unmasked.
2- اریک لیپتون از نیویورک تایمز به خاطر نشان دادن تأثیر لابی‌کننده‌ها بر رهبران کنگره و دادگستری آمریکا که منجر به ناعدالتی و سوگیری به سمت ثروتمندان و افراد مرتبط می‌شود.
به گمان من هر دوی این مقاله‌ها جای تأمل فراوان دارند و چقدر خوب است که روزنامه‌های با شمارگان بالای ما، کمی به جای بازنشر اخبار روزانه، برای ارج نهادن به آنچه که من آن را روزنامه‌گاری واقعی می‌نامم، این مقاله‌ها را ترجمه و تلخیص کنند و در دسترس مردم قرار دهند.
این هم لینک سرراست مقالات برای مترجمان و نویسندگان و روزنامه‌های ما: + و +
ما متأسفانه به خاطر اینکه چیزی به عنوان روزنامه‌نگاری حرفه‌ای مثلا در بخش سلامت و پزشکی نداریم، خیلی وقت‌ها با گزارش‌ها و بازنشرهای اخباری و بی‌ارزش پروژه‌ها و برنامه‌های پزشکی کشورمان روبرو می‌شویم و به عبارتی روزنامه‌نگاران به جای جریان‌سازی و نقدهای مستقل، بازتاب‌دهنده مسائل پوسته‌ای مثلا یک مورد خطای پزشکی یا اعتراض عجیب پزشکان به یک سریال طنز می‌شوند و از بررسی و نقد سیستم، غافل می‌مانند. کجاست آن نگاه همه‌جانبه‌نگر و عمیق و دردآشنا؟!
از سوی دیگر درست در روزهایی که فشار کنگره آمریکا برای بر هم زدن احتمال یک توافق جامع هسته‌ای بالا گرفته است، نگاهی به مقالات جالب نیویورک تایمز در مورد نقش لابی‌ها در تعیین سیاست‌های کلان کنگره آمریکا می‌تواند بسیار جالب باشد.
پولیتزر البته بخش‌های متعددی دارد و فرصت امروز من متأسفانه بسیار اندک است، اما شاید یکی از عینی‌ترین بخش‌های جایزه پولیتزر بخش عکاسی‌اش باشد که خود دو بخش دارد:
در Breaking News Photography که به عکاسی خبری اشاره دارد، عکاس نشریه St. Louis Post-Dispatch برنده اعلام شد که عکس‌هایی از ناآرامی‌ها و شورش‌های شهر فرگوسن به دنبال مرگ یک جوان سیاه‌پوست-مایکل براون- توسط پلیس تهیه کرده بود.
در بخش Feature Photography اما یک عکاس آزادکار به نام دانیل برهولاک به خاطر عکس‌هایی که برای نیویورک تایمز از همه‌گیری ابولا در غرب آفریقا تهیه کرده بود، برنده اعلام شد.
علیرغم اینکه ما در اخبار در مورد کشتار این بیماری مهلک خوانده بودیم، اما دیدن این عکس‌ها و مثلا عکسی که در آن پدری، تازه متوجه مرگ پسرش شده است، ما را بهتر با عمق فاجعه آشنا می‌کند.
تصاویر مربوط به ابولا،عکس های دردناکی بود.تا حدی هم آزار دهنده.تنها نکته قابل تحمل این عکس ها علت مرگ شان است که بیماری است،جنگ و کشتار نیست.
سپاس جناب دکتر!
با سلام
ممنونم از مطالب امروزتون مثل همیشه عمیق؛دقیق و مفهومی بود
١-لینک مربوط به مطالب قبلی شما در مورد جایزه پولیتزر کار نمیکند.
٢- روزنامه نگاری تحقیقی؟ روزنامه نگار جریان ساز؟ دکتر جان دلت خوشه یا خودت رو به اون راه زدی؟ خودت که همین چند خط بالاتر گفتی که ما نوشتیم ولی توجه کسی رو جلب نکرد! پس شکوه چرا؟ وقتی همه جا مجلات زرد و مطالب مرتبط طرفدار داره چرا کار پرزحمت رو از بعضیها انتظار داری؟ فکر میکنی کسی واقعا به یه مطلب تحقیقی منتشر شده بها میده؟ اصلا انتشار چنین مطالب فاخری ارزش داره وقتی در جوابش میشه با چند تا خبر راست. و دروغ پوپولیستی هم مطلب و هم نویسنده اش رو قلع و قمع کرد؟ اون روزنامه نگار هم زن و بچه داره و میخواد یه لقمه نون راحت گیر بیاره و بخوره. مثل من، او، انها، و بقیه…. به جز اندکی بسیار کم و درمحاق فرو رفته.
اتفاقا به نظر من این مطلب و البته مطالبی ازاین دست از جمله نمونه هایی هستند که کیفیت یک پزشک را بالا نگه میدارند، اما در مورد روزنامه نگاری تحقیقی، همانطور که افتد و دانی روزنامه نگاری ایران ،توانی برای تحقیق و جستجو ندارد.
چه دنیای پر رنج و دردی…
ثریا
با سلام.به نظر من همین که اقای مجیدی و همکارانشون تابع مجله های زرد و سایت بی محتوا نمیشن جای شکرش باقی است.برای ما خواننده های مطالب این چنینی که که تکنولوژی و کتاب و سینما و…. با چاشنی احساس نوشته میشن یه غنمیته که هر جایی پیدا نمیشه
ممنون
می بخشید چرا وقتی روی قسمت ثبت نام کلیک می کنم فرم خاصی واسه ثبت نام در 1پزشک نمیاد؟!؟!
داشتم فکر می کردم چه انسان های بزرگی برای کمک به مکان های درگیر این بیماری ماه ها تو اون شرایط کار کردند و کمک کردند و این صحنه ها رو دیدند و تحمل کردند
چقدر این عکسای بیماری دردناک بودن خیلی وحشتناکه آدم قلبش درد میگیره ما داریم اینجا راحت زندگی میکنیم ولی اون بیچاره دستشون از همه چیو همه کس کوتاهه
تصاویر مربوط به ابولا واقعا دردناک بودن :((
اتفاقا مرگ این مردم بیچاره هم یه نوع جنگه که شرکت های بهداشتی و داروسازی آمریکا راه انداختن … به راحتی ویروس های جدید رو بین مردم بیچاره آفریقا پخش میکنن تا بتونن داروهای خودشون رو به فروش برسونن و به سود هنگفت برسن
خوشبختی خودشون رو روی بدبختی دیگران بنا میکنن … هه هه هه