هشدارهای جدی درباره عواقب بد روحی جسمی اجتماعی اعتیاد کودکان به صفحه‌نمایش‌ها

6

حتماً شما هم مانند من بارها و بارها این صحنه را در دیدار اقوام و آشنایان شاهد بودید: «کودکی ساکت و آرام وسط بزرگان که محو تماشای تبلت یا تلفن همراه پدر و مادرش است و هیچ توجهی به محیط اطراف یا کودکان دیگر ندارد.» اگر میهمانی چندین ساعت طول بکشد، این کودک از جایش تکان نمی‌خورد و هیچ تمایلی برای بازی کردن یا فضولی یا حتا خوردن شیرینی و میوه ندارد؛ فقط اجازه بدهید تبلت و گوشی تلفن همراه دستش باشد. ممکن است کودک خودمان نیز این‌طوری شده باشد. بیشتر از هر وسیله بازی به دنبال اسمارت‌فونی در کیف مادرش یا جیب شلوار پدرش باشد و تا به آن نرسد از داد و فریاد و خشونت دست نکشد. حتا من کودکانی را دیدم که برای رسیدن به تبلت خودزنی می‌کنند و از آسیب رساندن به خودشان ترسی ندارند. اعتیاد کودکان به صفحه‌نمایش‌ها پدیده نوظهور فراگیری است که نباید از آن غافل بود و جدیش گرفت؛ به دنبال راه‌های پیش‌گیری یا چاره بود و البته به سراغ آموزش رفت؛ هم والدین و هم کودکان و نوجوانان. بدی این پدیده بیمارگونه این است که علایم و عوارضش چندین سال و شاید چند ده سال بعد بروز می‌کند و مانند سرماخوردگی نیست که همان زمان خودی نشان بدهد و والدین را مجبور کند به پزشک مراجعه کنند. در ادامه نگاهی به چندین تحقیق و گزارش از این پدیده در کشورهای دیگر به خصوص چین و امریکا داریم و نگرانی‌های روان‌شناسان و محققان برجسته دنیا را می‌خوانیم.

o-TECHNOLOGY-ADDICTION-facebook

استفاده بیش از حد بازی‌های کامپیوتری در میان جوانان چینی به حد نگران‌کننده‌ای رسیده است. این موضوع می‌تواند یک هشدار برای والدین دیگر کشورهایی باشد که کودکان‌شان ساعت‌ها به صفحه‌نمایش‌های الکترونیکی خیره می‌شوند. درباره اعتیار به وب مستندهای زیادی در دنیا ساخته و پخش شده است که آخرین نمونه آن مستند Web Junkie پخش شده از شبکه PBS است. در این مستند تاثیرات عمیق و غم‌انگیز اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری و ده‌ها ساعت بدون هیچ‌گونه استراحتی، خواب یا غذا خوردن و حتا کارهایی مانند استحمام بازی کردن مداوم و با هیجان را نشان می‌دهد.

دکترهای چینی به این پدیده به چشم یک اختلال بالینی نگاه می‌کنند و مراکز توان‌بخشی برای جوانان مبتلا به آن دایر کرده و با اعمال قوانین‌ سخت‌گیرانه و قطع ارتباط کامل با تمامی رسانه‌ها سعی در درمان‌شان دارند. درباره این مراکز توان‌بخشی چندین فیلم روی اینترنت منتشر شده است که نشان می‌دهد بیماران بستری شده در آن‌ها چقدر در عذاب و رنج هستند و دست به هر کاری می‌زنند تا دوباره به زندگی عادی برگردند. در حالی که هنوز در کل دنیا اعتیاد به کامپیوتر و اینترنت به عنوان یک بیماری بالینی شناخته و تایید نشده است؛ هیچ شکی وجود ندارد که بسیاری از جوانان کشورهای دیگری مانند امریکا نیز به این درد مبتلا هستند و به جای اینکه روند طبیعی زندگی خود را مانند یک فرد سالم در جامعه پیگیری کنند، ساعت‌های طولانی را صرف بازی کردن در دنیای مجازی می‌کنند. کودکان نوپا به محض برخاستن از خواب مشغول بازی با تبلت یا گوشی‌های هوشمند تلفن همراه پدر و مادر می‌شوند در حالی که باید با جهان پیرامونی خود رابطه برقرار کنند و علاوه بر ارتباط با پدر و مادر سعی کنند با محیط تعامل برقرار کنند.

first-step

در سال 2013، آکادمی اطفال امریکا در بیانه‌ای به نام «Children, Adolescents, and the Media» آمار تکان‌دهنده‌ای از وضعیت ارتباط کوکان با رسانه‌ها در یک مطالعه سال 2010 منتشر کردند. به عنوان مثال، کودکان 8 تا 10 سال نزدیک به هشت ساعت از یک شبانه‌روز با انواع مختلف رسانه‌ها سرگرم هستند و کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان نزدیک به 11 ساعت در روز توسط رسانه‌ها مشغول می‌شوند. در میان رسانه‌ها، تلویزیون هنوز جایگاه اول را به عنوان «بهترین نگه‌دارنده بچه» دارد ولی به تدریج کامپیوترها، اسمارت‌فون‌ها و تبلت‌ها دارند جای آن را می‌گیرند. آکادمی اطفال می‌گوید بسیاری از والدین قوانین بسیار کمی برای استفاده کودکان‌ و نوجوانان از رسانه‌ها وضع می‌کنند و زیاد سخت نمی‌گیرند یا اصلاً بدان توجهی نداشته و برایشان اهمیت بالایی ندارد. بیش از دو سوم والدین مورد مطالعه اظهار می‌کنند در خانه هیچ قانونی برای میزان استفاده کودکان و نوجوانان از رسانه‌ها وضع نکرده‌اند. چون پدر و مادرها از هر نوع سرگرمی که بتواند کودکان را آرام نگه دارد و سرشان را مشغول کند، استقبال می‌کنند و دیگر به تاثیرات مخرب خیره شدن چند ساعته به صفحه‌نمایش‌های الکترونیکی توجهی ندارند.

کاترین استاینر ادیر، یک روان‌شناس بالینی دانشگاه هاروارد و نویسنده کتاب پرفروش «قطع ارتباط بزرگ: مراقبت از ارتباطات کودکان و خانواده در عصر دیجیتال» در این زمینه می‌گوید: «ما در حال پرتاب کردن صفحه‌نمایش‌ها به آغوش کودکان برای مدت زمان طولانی هستیم. در نتیجه، به جای آنکه مشغول تدریس به آن‌ها و آموختن مهارت‌های زندگی باشیم، حواس‌شان را پرت می‌کنیم.» آکادمی بیماری‌های اطفال می‌گوید کودکان زیر دو سال به هیچ‌گونه وسیله ارتباطی الکترونیکی حتا تلویزیون و انیمیشن نیاز ندارند چون مغز آن‌ها در سال‌های اولیه زندگی به سرعت در حال رشد است و بیشتر از صفحه‌نمایش‌ها نیاز به ارتباط با مردم برای یادگیری بهتر دارند. وقتی هم کمی بزرگ‌تر شدند، فقط به یک یا دو ساعت سرگرم شدن با رسانه‌ها و ترجیحاً محتوای با کیفیت بالا نیاز دارند و زمان بیشتری را باید در خارج از خانه یا خواندن، بازی کردن و کارهای دیگر درون خانه صرف کنند. یک محقق کودکان در سیاتل نیز تاکید می‌کند استفاده بسیار زیاد از مدیاهای الکترونیکی می‌تواند اثرات منفی بر رفتار کودکان، سلامت جسمانی و کارایی آن‌ها در مدرسه داشته باشد. کودکانی که شاهد خشونت‌ها رایج در بازی‌های ویدیویی هستند، این رفتار را تبدیل به یک سیستم ایمنی بدن می‌کنند و بیشتر تمایل به بروز خشونت دارند تا اینکه به رفتارهای مهربانانه و دوستانه گرایش داشته باشند.

کودکان باید خوب زندگی کردن بدون حضور صفحه‌نمایش‌ها را یاد بگیرند. باید درباره افراد دیگر کنجکاو و جست‌وجوگر باشند و یاد بگیرند به صحبت آن‌ها گوش دهند. آن‌ها باید هوش اجتماعی و عاطفی را یاد بگیرند که برای موفقیت در زندگی بسیار اهمیت دارد.

کریسنیانا ایهچ برای تکمیل پایان‌نامه خود در دانشگاه رودآیلند به سراغ کودکان می‌رود و ازشان درباره بازی‌های ویدویی مورد علاقه‌شان سوال می‌کند. بیشتر کودکان چهار ساله بازی Call of Duty: Black Ops را نام می‌برند چون در این بازی زامبی‌ وجود دارد و آن‌ها می‌توانند با اسلحه این زامبی‌ها را بکشند و مدام مشغول ابراز خشونت و قتل باشند. جالب است برخی از این کودکان جواب دادند:« من خون‌ریزی و خشونت را دوست دارم».

براساس یک مطالعه انجام گرفته توسط یک نشریه ویژه نوجوانان و جوانان، اثبات شده است غالب نوجوانانی که به بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز علاقه دارند یا وقت خود را صرف دیدن فیلم‌های خشن تلویزیونی می‌کنند، تمایل بیشتری به مبارزه کردن با هم‌سالان خود یا بحث کردن با معلمان و کلاً روحیه تهاجمی دارند. این نوجوانان در مدرسه رنج می‌برند و ازش بی‌زار هستند چون هیچ‌گونه ارتباطی با وسایل الکترونیکی ندارند و باید بدون هیچ تحرک یا هیجانی ساعت‌ها مشغول خواندن و نوشتن و مطالعه باشند. به علاوه، ساعت‌ها نشستن پای تلویزیون یا کامپیوتر می‌تواند افزایش وزن و مشکلات عدم سوخت کالری‌های بالای دریافت شده توسط بدن را به همراه داشته باشد که در نتیجه آن شیوع انواع بیماری‌ها در میان نوجوانان کم سن و سال است.

gaming-1-of-1

یک پدربزرگ از نوه‌های 10 و 13 ساله خود شکایت دارد که بازی‌های ویدیویی روی آن‌ها تاثیرات مخرب بدی گذاشته است. وی می‌گوید نوه 10 ساله‌اش در مدرسه مشکل دارد؛ تا نیم ساعت قبل از رفتن به مدرسه مشغول بازی کردن است و حتا زمانی که سرویس مدرسه منتظرشان است هنوز حاضر نیستند دسته‌های بازی را رها کنند. در طول روز هیچ‌گونه مکالمه‌ای با دیگر اعضای خانواده ندارند و قبل و بعد از میز شام مشغول بازی کردن با دسته‌های بازی هستند. دکتر استاینر ادیر می‌گوید: «اگر بچه‌ها در مدرسه مجاز به بازی کردن Candy Crush بودند، با علاقه سوار ماشین مدرسه می‌شدند ولی بچه‌ها به این بازی نیاز ندارند بلکه به زمان‌هایی برای خیال‌بافی، مقابله با اضطراب، پردازش افکار خود و به اشتراک‌گذاری آن‌ها با والدین برای اطمینان‌پذیری بیشتر نیاز دارند.» در ادامه این روان‌شناس بالینی دانشگاه هاروارد به نکته بسیار مهمی اشاره می‌کند: «کودکان باید خوب زندگی کردن بدون حضور صفحه‌نمایش‌ها را یاد بگیرند. باید درباره افراد دیگر کنجکاو و جست‌وجوگر باشند و یاد بگیرند به صحبت آن‌ها گوش دهند. آن‌ها باید هوش اجتماعی و عاطفی را یاد بگیرند که برای موفقیت در زندگی بسیار اهمیت دارد.»

فناوری یک جایگزین بسیار ضعیف برای تعامل‌های شخصی کودکان است.

ممکن است کودکانی که کاربران حرفه‌ای و طولانی مدت تجهیزات الکترونیکی باشند، به چندوظیفه‌گی عادت کرده باشند ولی نمی‌توانند روی یک چیز مهم متمرکز شوند و با اندیشیدن به دنبال حل مسئله و مشکل باشند. در حالی که این قابلیت برای زندگی و بسیاری از مشاغل و تلاش‌های اجتماعی دیگر حائز اهمیت و ضروری است.

پیام‌های متنی دیگر پدیده نوظهوری‌اند که کودکان و نوجوانان بدان مبتلا هستند. یک تحقیق در سال 2012 می‌گوید بیش از نیمی از نوجوانان در یک روز 50 پیام متنی یا بیشتر از آن تایپ و ارسال می‌کنند. نوجوانان رده سنی 13 تا 17 سال، به طور متوسط 3364 پیام متنی در ماه ارسال می‌کنند. یک تحقیق دیگر هم نشان می‌دهد این نوجوانان نزدیک به 34 پیام متنی پیش از خواب ارسال می‌کنند که علاوه بر کاهش زمان خواب؛ تاثیرات مخرب دیگری در آخرین ساعت‌های شب دارد. کریسنیانا ایهچ می‌گوید کودکان علاقه پیدا کردند ارتباطات خود را از طریق رسانه‌های مجازی و الکترونیکی به جای ارتباطات چهره به چهره انجام دهند. به همین دلیل، کم‌کم دچار افسردگی و تنهایی می‌شوند.

در نهایت، طولانی مدت مشغول بازی‌های ویدیویی بودن یا با تبلت و گوشی هوشمند به طور مستمر و مداوم سرگرم بودن خطرات جسمی هم برای کودکان دارد. درد انگشتان دست و مچ، تنگی عروق خونی در چشم به خاطر خیره شدن به صفحه‌نمایش، گردن درد و کمردرد رایج‌ترین بیماری‌های جسمی هستند که به سراغ نوجوانان خواهد آمد. البته، برخی از تاثیرات مخرب ساعت‌ها یک جا نشستن و بازی کردن هنوز معلوم نشده است و کسی نمی‌داند در آینده چه چیزی در انتظار این بچه‌ها است.

منبع


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

هنرمندی با این تصاویر جالب پیش چشم ما مجسم کرده که اگر 10 بنای تاریخی و اسطوره‌ای معروف، سالم و…

یکی از جالب‌ترین چیز‌ها در مورد مطالعه تاریخ، یادگیری چیز‌های شگفت‌انگیزی است که نیاکان ما ایجاد کرده‌اند. اما برخی از یادگارهای آنها از بین رفته‌اند و فقط ویرانه‌های آنها باقی هستند و در مواردی همین ویرانه‌ها هم نیستند و فقط توصیف‌های متنی…

نمونه‌هایی از وندالیسم – البته در شکل نسبتا خفیف آن

وندالیسم به عمل عمدی ایجاد خسارت، تخریب یا اسیب زدن به اموال، اغلب بدون هیچ دلیل یا توجیه قانونی اشاره دارد. این کار شامل اعمالی مانند رسم گرافیتی، برچسب زدن، خراشیدن، شکستن یا نقاشی روی سطوح، از جمله ساختمان‌ها، وسایل نقلیه، فضا‌های عمومی…

چرا بسیاری از ساختمان‌های تاریخی در بریتانیا دارای پنجره‌های آجرکوبی شده هستند؟

زمانی در بریتانیای کبیر داشتن پنجره در خانه‌ها و ساختمان‌ها بسیار گران از آب درمی‌آمد! چرا؟!چون در سال ۱۶۹۶ با وضع مالیات بر پنجره که بسیار در جامعه منفور بود، وضعیت تغییر کرد. در این زمان مالیات بر صاحبان املاک را بر اساس تعداد…

چیزهای کوچکی که مایه دلخوشی، سرگرمی یا تعجب یا تفریح می‌شوند – گالری عکس

دلخوشی‌ها در زندگی بسیارند. دلخوشی می‌تواند خانه بزرگ، ماشین لوکس، شغلی دلخواه، تماشای فیلم در آخر روز خسته‌کنندهt یک کتاب تازه، معاشرتی روح‌افزا باشد یا حتی چیزهایی کوچک‌تر مانند دیدن زمین یخ‌زده در اول صبح زمستان و شکسته شدن لایه نازک یخ…

عکس‌های قدیمی از کلاس‌های تایپ دهه 1950 تا 1970 – زمانی که تایپ یک مهارت پایه بود و چه بسا با…

در تاریخ آموزش آمریکا، در یک برهه دبیرستان‌های آمریکا برای آموزش یک مهارت ضروری برای ورود به دنیای مدرن تجهیز شدند: تایپ کردن. ظهور کلاس‌های تایپ در دبیرستان‌های ایالات متحده، فصلی جذاب در تاریخی آموزش بود.شروع  آموزش تایپ را می‌توان در…

جورج اسپنسر میلت: مرگ دردناک به خاطر فرار از بوسیده شدن!

جورج اسپنسر میلت یک پسر 15 ساله که در ساختمان متروپولیتن لایف نیویورک در سال 1909 کار دفتری می‌کرد. در پانزدهمین سالگرد تولدش، همکاران زنش او را مسخره کردند و تظاهر کردند که در نظر دارند که برای هر سال زندگییک بار او ببوسند. میلت به شوخی از…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
6 نظرات
  1. دارا ادیب می گوید

    شدیدا با شما موافقم آقای مجیدی، اینقدر از دست این بچه ها که همش سرشون توی تبلت و گوشیه حرص خوردم که نگو! بنظر من باید اینقدر تفریحات پرتحرک و جذاب به وجود بیاریم که دیگه بچه ها رو بتونیم بلند کنیم از پای وسایل دیجیتالی!

  2. mehdi می گوید

    اغلب ما بزرگترها در مهمانی ها یا نشست های خانوادگی از گوشی یا تبلت خود جدا نمی شویم،بنابراین،ناگزیر این تمایل و وابستگی شدید خود را به فرزندان خود،که برای برقراری با دنیای بزرگ تر به الگویی مثل ما متوسل می شوند نیز انتقال می دهیم.

  3. سعید می گوید

    با سلام

    دیگه نه میشه به صورت خشونت آمیز و ازون خشونت های ملایمی که مادر پدرامون ، زمان میکرو و آتاری بازی کردنامون ، بعد از کلی آدامپتور سوزوندن (به خاطر نداشتن save برای بازی و طولانی مدت روشن بودن و یکسره بازی کردن) استفاده کرد و نه باید مثل الان که دیگه خانواده ها اینقدر راحت گذاشتند بچه ها رو باشه.

    البته حق هم دارند!
    خیلی از خانواده ها تجربه ی شر بازی و شلوغ بازی نسل بچه های اولشون رو داشتند ، الان میبینند یه وسیله اومده که بچه های الانشون رو ساکت و آروم یه جا میخکوب میکنه و کار به کار کسی ندارند ، اونام به کار و زندگیشون میرسند.

    یه فرهنگ سازی بزرگ از طرف رسانه هامون لازمه

    هنوز که اوایل این پدیده هست.

  4. مریم می گوید

    پسر من چهار سالشه،رو تبلت و گوشی اصلا بازی نداریم،شبکه پویا هم نداریم،تمام سعی مو میکنم که وقتش با این چیزا نگذره،با هر چی بتونم سرگرمش میکنم،خیلی کتاب میخونیم.میخوام چشماش به کتاب خوندن عادت کنه.

  5. شادمهر می گوید

    سلام در مورد قیمت تبلت هم مطلب بزارید مممنووم

  6. مینوگله می گوید

    ممنون خواندنی بود

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5