شبیه‌ساز پرواز ناسا که 50 سال پیش برای تمرین فرود بر ماه ساخته شد، چه فناوری‌ای داشت؟
شبیه‌سازهای پروازی که این روزها با آنها سر و کار داریم، بسیار پیشرفته‌اند، اما تصور می‌کنید که 50 سال پیش، زمانی که به حکم ضرورت، ناسا تصمیم گرفت که شبیهسازی برای تمرین فضانوردان بسازد، اوضاع به چه ترتیب بود؟!
از حدود 8 سال پیش از پروژه آپولو 11 که سرانجام باعث فرود موفق انسان بر روی کره ماه شد، یک پروژه به نام لولا LOLA شروع شد. این پروژه یک پروژه آزمایشی برای ساختن یک شبیه‌ساز فرود بر روی کره ماه بود.
این شبیه‌ساز در مرکز پژوهشی لنگلی در ویرجینیا ساخته شد.
در آن زمان شبیه‌سازها شرایطشان با شبیه‌سازهای کنونی متفاوت بود به این ترتیب که تصویر دقیق هدف را که در اینجا همان ماه است، ایجاد می‌کردند، بعد دوربین‌هایی تلویزیونی به سمت تصویر نشانه می‌‌رفتند. خلبان یا فضانورد فرامین حرکتی را می‌داد و دوربین‌ها به تناسب به تصویر نزدیک می‌شدند، زاویه‌شان تغییر می‌کرد یا روی هدف زوم می‌کردند. بعد تصویر دوربین تلویزیونی، با استفاده از ویدئوپروژکتور به فضانورد نشان داده می‌‌ّد.
در پروژه لولا چیز جالب این بود که 4 تصویر با مقیاس‌های متفاوت از ماه تهیه شده بود. همه این تصاویر توسط هنرمندان نقاش، با استفاده از عکس‌های تلسکوپ‌ها، روی پرده‌های بزرگ، نقاشی شده بودند.
در نقشه‌‌ای که کمترین بزرگ‌نمایی را داشت، هر سانتیمتر تصویر نمایانگر 5.7 کیلیومتر سطح ماه بود و در آخری که بیشترین بزرگ‌نمایی را داشت، هر سانتیمتر، نمایانگر 12 متر از سطح ماه بود.
در هر جلسه تمرینی، فضانورد یک ساعت مشغول میشد و در این حین شرایط پرواز را از اترافع حدود 300 کیلومتری سطح ماه تا فاصله تنها 100 متری سطح آن تمرین می‌کرد.
در مجموع دو میلیون دلار صرف این پروژه شد. از سال 1964 استفاده گسترده از این شبیه‌ساز برای آموزش فضانوردان شروع شد. اما بعد از نخستین پرواز موفق انسان به ماه، این نتیجه‌گیری حاصل شد که این تمرین شبیهسازی واقعا ضرورتی ندارد. از این به بعد استفاده از این شبیه‌ساز محدود شد تا اینکه در سال 1978 به کلی استفاده از آن متوقف شد.
ما که نفهمیدیم بلاخره روی ماه فرود آمدند یا نه…!
چه جالب … قبل از اینکه شروع به خوندن مطلب کنم ، کلی با خودم کنکاش رفتم تصور کنم بدون رایانه چطوری همچین چیزی ساختند … بعد که مطلب رو خوندم احسنت گفتم به ایده شون …
از پیشگامان صنعت فضایی چنین کارهایی اصلا بعید نیست.با پیشرفت برق آساس تکنولوژی در سال های اخیر،امکانات فعلی آن ها که هنوز در معرض نمایش عموم قرار نگرفته حتی در عصر حاضر هم می تونه ما رو شگفت زده کنه.
البته مطلبی را که می گویم مورد تایید یا رد من نیست:
عده ای فرود فضانوردان آمریکایی بر کره ماه را یک تقلب بزرگ می دانند آنها معتقد هستند که این یک حقه سینمایی بود . دلایل آنها هم قابل تامل است یکی اینکه چطور 50 سال قبل این امر صورت گرفت ولی حالا با اینهمه توسعه تکنولوژی که قابل مقایسه با ان زمان نیست حتی یکبار هم نتوانسته اند بر سطح ماه فرود بیایند.
دوست عزیز بارها به این سوالات جواب داده شده. کافیه در اینترنت جستجو کنید. اما وقتی خود سوال مهم تر از پاسخ ها میشن داستان تکراری دروغی بودن سفر ماه هم اتفاق میوفته. مثل نمونه معروفش دروغ دیده شدن 2 ماه در آسمان در 5 شهریور هر سال. با وجود پاسخ چندین باره هر سال این قصه تکرار میشه چرا؟
اما چرا این سفر تکرار نشد؟ یه جور دیگه بپرسیم بهتره. چرا تکرار بشه. در حالی که شش ماموریت اپولو ( از 11 تا 17) یک هدف بزرگ داشتن و اون نمایش توان و قدرت سردمدار غرب ایالات متحده بود در مقابل سردمدار شرق اتحاد جماهیر شوروی و در اوج جنگ سرد که با پیروزی نهایی جبهه غرب به پایان رسید. چرا تکرارش کنن در حالی که ارسال یک سفینه بدون سرنشین ربوتیک با بودجه ای بسیار کمتر به نتایج بسیار بیشتری خواهد رسید. سفر های فضایی فعلی با اونچه در فیلم های جنگ ستارگان میبینیم فرق دارن. بسیار پر هزینه هستن. پروژه آپولو بیش از 100 میلیارد دلار ( با نرخ دهه 60 میلادی) هزینه برد. 400 هزار نفر مستقیما درگیر این پروژه بودن. چه دلیلی داره و چه نتیجه خواهد داشت صرف چنین هزینه ای از جیب مالیات دهنده های امریکایی؟ آیا خود شما حاضرید بخشی از هزینه های تکرار چنین سفری رو تامین کنید در حالی که سفر های قبلی به اهداف کاملشون رسیدن؟ در حالی که سفر مجدد انسان به ماه احتمالا هیچ هدفی نخواهد داشت جز راضی کردن افراد شکاک و باور مند به تئوری توطئه؟ کسانی که باز هم قطعا راضی نخواهند شد.
بیاییم میلیارد ها دلار بودجه دور بریزیم برای چنین پروژه ای در حالی که صد ها نمونه هدف فوق العاده در فضا برای کاوش وجود داره اما صرفا به خاطر کمبود بودجه انجام نمیشه و در صف مونده؟ ای کاش به جای یک تلسکوپ هابل 10 تلسکوپ مشابه در فضا بود تا اخترشناسان ماه ها در صف انجام پروژه نباشن! ایک کاش قمر اروپا مشتری کاوش میشد. ای کاش تیتان دوباره و جدی تر کاوش میشد. کاش یک سطح نشین روی پلوتو قرار میگیرفت. کاش سفینه ای وارد جو یکی از سیارات گازی میشد و از جو اون ها برامون داده میفرستاد. کاش بعد از 30 سال اورانوس و نپتون دوباره کاوش میشدن. کاش رووری بر سطح زهره قرار میگرفت. کاش بودجه تلسکوپ جیمز وب زود تر محقق میشد تا انقدر دیر به فضا نره. کاش پروژه اسانسور فضایی پیگیری میشد. همه این کاش ها هزینه های هنگفتی میخواد و شما میگید این پولا ها دور ریخته بشه و باز انسان به ماه بره؟ کاش هزینه اپولو ها صرف کار های مفید تری در دنیای دانش میشد.
برای اینکه دلیلی برای فرستادن مجدد انسان به ماه وجود نداشته! هزینه و خطر فرستادن انسان به ماه زیاده،و الان در عوض کاوشگر می فرستند. همچنین نمونه سنگ های ماه برای تحقیق به زمین آورده شده و بعد از آخرین بار (حدود چهل – پنجاه سال پیش) تلاشی دوباره برای فرستادن انسان به ماه نداشتند که با تکنولوژی امروز نا موفق باشن.
البته همین که این مطلب رو اینجا گذاشتی یعنی بهش شک داری. تعجب میکنم از آدمایی مثل شما که به اینترنت دسترسی داری و ظاهرا اهل وبگردی و شاید(؟؟؟) مطالعه هم باشی ولی هنوز این شایعه بی اساس رو تکرار میکنی. دلیل اصلی سفر به ماه در اون زمان انگیزه های سیاسی بود. یعنی رقابت با شوروی. بعد از فروپاشی شوروی دیگه انگیزه ای برای صرف این همه هزینه نبود.
اما یه دلیل خیلی ساده تر. اون موقع شوروی در علوم فضایی خیلی پیشرفته بود. هم ماهواره داشتن هم تلسکوپای خیلی قوی. فکر نمیکنی اگر این سفر تقلبی بود شوروی ها میتونستن بفهمند؟ اون وقت به نظرت به جای اینکه به آمریکا تبریک بگن آبرو حیثیتشو نمیبردن؟
اگه اهل خوندن هستی به این لینکم یه نگاهی بنداز
http://pourianazemi.com/1392/12/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%DA%A9%D8%A7%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D9%81%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%A7%D9%87/
به این دلیل که فرود مجدد فضاپیمای حامل انسان بر روی ماه بسیار پر هزینه است و هیچ نتیجه علمی مهمی را نیز به دست نمیدهد. به جای ارسال یک فضاپیمای حامل انسان به ماه میتوان چندین فضاپیمای بدون سرنشین برای کارهای علمی مهم مانند شناخت مریخ، به فضا فرستاد.
البته مهمترین دلیل ارسال فضانورد به ماه در آن زمان جنگ سرد و رقابت بسیار شدید دو ابرقدرت برای قدرتنمایی در سطح جهان بود.