یکی از بهترین هدیه‌هایی که می‌توانید به دوست، همسر یا عضو خانواده بدهید

بسیاری از ماها در حلقه دوستان و همکاران خود محصور هستیم و عملا خبری از قشرهای دیگر مردم نداریم. شمایی که در یک شرکت فناوری، یک محیط دانشگاهی یا دفتر یک رسانه کار می‌کنید، ممکن است تصور کنید که برای مثال همگان شوق شما را برای به‌روز بودن، کسب خبر از منابع معتبر دارند و راه‌های این معرفت‌افزایی را می‌شناسند.

اما راست‌اش را بخواهید اصلا این طور نیست. یکی از چیزهایی که آزارم می‌دهد این است که در پیرامون خود ذهن‌های باهوش و مستعدی را می‌شناسم که برای تحول و تغییر، نیاز به یک تکان کوچک دارند.

این دسته از افراد انرژی و تمایل ذاتی خوبی برای تبدیل شدن به یک آدم مطلع و صاحب‌نظر دارند، اما خوراک ذهنی کافی در اختیارشان قرار نگرفته است و به بسنده کردن به خبرها و تحلیل‌های سطحی، عادت کرده‌اند.

چگونه می‌شود برای این دسته از افراد کاری کرد؟

اگر بخواهیم شعار ندهیم و عملگرایانه صحبت کنیم، باید بگوییم که کارهای ساده و تقریبا کم‌هزینه زیادی می‌توان برای آنها انجام داد و می‌توان پله پله، آنها را راهبری کرد.

1- موبایل و تبلت دوستتان را بگیرید و برایش اپلیکیشن‌هایی مثل فیدلی، فلیپ‌بورد و اینستاگرام را نصب کنید.

2- مرحله مهم‌تر این است که بهترین منابعی را که می‌شناسید و متناسب با دانش فعلی دوستتان مثلا درک مطلب زبان انگلیسی است، برایش در این اپلیکیشن‌ها، اضافه کنید.

چه اشکالی دارد، فید وبلاگ‌های خوب، سایت‌های خبری و فرهنگی خوب یا حتی سایت‌هایی فرنگی که پر از مطالب مفرح آموزنده هستند، برای او در فیدلی اضافه کنید؟

به او نشان بدهید که برای به‌روز شدن، بهتر است به جای پراکنش حواس در تلگرام و شبکه‌های اجتماعی و تغذیه از خبرهای بیش از حد کوتاه‌شده و تحریف‌شده، خبر و مطالب دست اول را خودش از طریق فیدلی و فلیپ‌بورد بگیرد.

قدم به قدم به او آموزش بدهید که چطور می‌تواند خودش از فیدلی، فلیپ‌بورد و اینستاگرام استفاده کند و منابع خوب به آنها اضافه کنید.

به او نشان بدهید که چطور می‌تواند مطالب را وارد «پاکت« کند و چطور می‌تواند مطالب را به اشتراک بگذارد.

3- سایت‌های خرید کتاب و معرفی کتاب را به او معرفی کنید.

4- آموزش بدهید که چطور می‌تواند فیلم‌های روز را دانلود کند. لیستی از فیلم‌های خوب را تهیه کنید، گاهی به او فیلم‌هایی را که خودتان پسندیده‌اید، هدیه بدهید.

بدیهی است که همه اینها وقت می‌خواهد، اما چرا ما به جای وقت‌گذرانی‌های بیهوده، اگر واقعا به فکر دوستانمان هستیم، با اصرار و با صبوری، در پی انجام همین اقدامات عملی از این دست برنمی‌آییم؟