از 10 روز دیگر، در نیویورک تنها نسخه‌های پزشکی الکترونیک معتبر خواهند بود و نوشتن نسخه‌های کاغذی معمول، ممنوع خواهد شد
از 10 روز دیگر، یعنی از 27 مارس، در نیویورک، دیگر نسخه‌های کاغذی که با دست‌خط پزشکان تهیه شده‌اند، اعتباری نخواهند داشت و همه پزشکان ملزم شده‌اند که با سیستم جدید انطباق پیدا کنند و جریمه‌هایی برای آنهایی که نتوانند خود را با سیستم الکترونیک تحویز دارو وفق دهند، در نظر گرفته شده است.
این کار نویدبخش آن است که دیگر مسائلی مثل دست‌خط بد به فراموشی سپرده شود و از آن پس دیگر شاهد سوء استفاده‌های دارویی برخی از بیماران برای تهیه داروهای شبه‌مخدر و مسکن غیرضروری نباشیم، مشکلی که باعث شده بود تنها در سال 2013، بیش از 1200 مورد مرگ پیش بیاید.
البته قرار بود این تحول یک سال پیش رخ بدهد، اما برخی از ملاحات، از جمله مسائل امنیتی مربوط به نرم‌افزار باعث شد که کار به تأخیر بیافتد.
تا ماه ژانویه سال میلادی جاری، 60 درصد از پزشکان و تجویزکنندگان دارو، توانستند سیستم الکترونیک نسخه دارو را یاد بگیرند.
در مقام عمل مشکلات دیگری هم به کمین نشسته‌اند، مثلا در سیستم جدید بیماران باید داروخانه‌‌ای که قرار است دارو را از آن بخرند، از چند داروخانه پیشنهادی انتخاب کنند، حالا اگر دارو گران باشد و بیمار قدرت تهیه آن را نداشته باشد، یا اینکه یک داروخانه دارو را نداشته باشد، نسخه اولیه حتما باید طی مراحلی باطل شود و دوباره یک نسخه جدید تهیه شود.
منبع: نیویورک تایمز
در ایران هم ما گاه حرف‌هایی در مورد دفترچه‌های الکترونیک یا نسخه‌های دیجیتال می‌شنویم، اما راست‌اش را بخواهد مشکل عمده ما دیجیتال کردن و سایبری کردن کارها نیست، مشکل این است که خیلی اوقات آن فاقد سامانه‌های منسجم اجرایی هستیم.
در قسمت بهداشت و درمان، عملا سیستم ارجاع وجود ندارد، طوری که یک بیمار میتواند نزد هر پزشکی که خواست، مراجعه کند. این امر باعث می‌شود که او برای یک مشکل ساده، مثلا پرفشاری خون، نزد سرشناس‌ترین کاردیولوژیست‌ها برود و گران‌ترین آزمایشات و تست‌ها برایش درخواست شود. یک بیمار در سیستم آشفته ما، میتواند برای یک بیماری ویروسی ساده مه خیلی اوقات نیازی به تجویز دارو ندارد، در دوره چند روزه بیماری خود، نزد چندین پزشک برود و پزشکان را ملزم به تجویز داروهای تزریقی کند.
به عبارتی هم بیماران و هم پزشکان، در چرخه معیوبی گرفتار آمده‌ایم که گریزی از آن نمی‌شناسیم. بنابراین صحبت از دیجیتال کردن پذیرش‌ها و نسخه‌ها تا زمانی که مشکلات بنیادی ما حل نشوند، بی‌معنی خواهد بود.
مثل این می‌ماند که شما تا پیش از این کاغذی اشتباه می‌کردید و حالا به صورت دیجیتال و حساب‌شده شاهد تجویز غیرمنطقی آنتی‌بیوتیک و داروها و پروسه‌های تشخیصی که مورد ندارند، باشید.
اما در یک سیستم اصلاح‌شده هم ما مثل همیشه، مشکلاتی در زمینه اخذ فناوری داریم:
- نبود بستر اینترنتی قالب اعتماد
- ناتوانی پزشکان میانسال و سن بالا در زمینه یادگیری فناوری‌های جدید
- توقعات بی‌جای مردمی که به تجویز مقدار زیاد دارو عادت کرده‌اند و فشار آنها به مراجع قانون‌گذار و نظارتی برای بازگشت به سیستم قبلی
- مشکلاتی که احتملا باعث خواهند شد، تجویز و تهیه برخی از داروهای ضروری در مراحل نخستین اجرای چنین طرحی، دشوار شود یا محدودیت‌های بی‌معنی
- استفاده از نرم‌افزارهای ناکارآمد که مناسب نیاز طراحی نمی‌شوند.
- بی‌توجهی به امنیت اطلاعات و حریم خصوصی بیماران
- فقدان سامانه‌های اصلاحی برای جمع‌آوری بازخورد و اصلاح تدریجی سیستم‌های مکانیزه‌شده و دیجیتال
- احتمال مقاومت یا دور زدن قانون توسط مراکز پزشکی، شرکت‌های تهیه و توزیع دارو و تجهیزات پزشکی یا پزشکانی که در یک سیستم دیحیتال، ممکن است عملکردشان شفاف و سؤال‌برانگیز شود.
سلام اقای دکتر
میتونم این نوید رو به شما بدم که تا دو ماه دیگه سیستم یکپارچه بهداشت (سیب) به صورت عمومی برای تمام مراکز پزشکی و بیمارستان ها و… افتتاح میشه (هم اکنون در تهران و یزد و شیراز و چند جای دیگه در حال تست هستن) این سامانه کاملا ایرانی هست و بنده که تجربه کار با سامانه های مختلف ایرانی از مفاصا حساب و دارایی و سیستم های ثبت نامی دانشگاه ها که بهترینش (فعلا در عملکرد و ظاهر) سیستم ثبت نام سازمان سنجش هست به جرات میتونم بگم که این سامانه از همه اینها بهتر و حرفه ای تر طراحی شده.
یعنی اون چیزی که شما در مورد تجویز داروهای بی مورد گفتین با این سیستم از بین میره چون در مرحله اول این سامانه به شما مراقبت های بی نیاز از دارو رو به شمای پزشک توصیه میکنه که به بیمار ارائه بدین در مرحله بعد در صورتی که مشکل بیمار حل نشد ارجاع به متخصص و مراتب بالاتر انجام میگیره البته اینم به صورت دلخواه هست یعنی ممکنه یه بیمار همون مرحله اول بخواد به متخصص ارجاع پیدا کنه که در سامانه تعریف شده .
یکی از خوبی های سیستم هوشمند بودن بالای اون هست که پزشک یا بهورز با دریافت اطلاعات اولیه بیمار از شکایت خودش ، اطلاعات رو به سامانه میدین و سامانه با موتور آنالیزور prg اونها رو تجزیه و تحلیل میکنه و تشخیص خودش رو دراختیار پزشک میذاره.
این تشخیص هم طبق مولفه هایی مانند سن و وزن و جنسیت و البته تمام سابقه بیماری هایی که از لحظه تولد کودک تا لحظه فوت شخص داخل سامانه سیب ثبت میشه به شما ارائه میشه.
مشکلاتی که به نظر بنده میرسه جلوی این سامانه در اینده وجود داشته باشه:
-مقاومت بسیاری از پزشکان متخصص در برابر این سیستم هست چون هیچ وقت یه متخصص این زحمت رو به خودش نمیده که حتی با زدن یه شماره ملی بیمار اونو در سامانه خودش برای یک بار هم شده ثبت کنه. این سامانه با دادن شماره ملی باقی اطلاعات اشخاص رو از ثبت احوال می گیره. این یعنی راحتی کار شما پزشکان و بهورزان و پرستاران و….
-مورد بعدی باز هم مقاومت بهورزانی هست که سالیان دراز با مداد و خودکار برگه هایی رو پر میکردند و گزارشی در حد عرف خودشون به مسئول بالاتر ارائه میدادن اما با این سامانه گزارش هایی رو باید از عملکرد سالیانه وماهیانه و حتی هفتگی و روزانه وساعتی مرکز تحت اختیار خودشون بدن که مطمئنم به ذهنشون حتی خطور هم بکنه اما اگه واقعا به این سیستم اعتماد بکنن کارشون خیلی راحت میشه.
سامانه اینقدر ساده طراحی شده که دقیقا طبق بوکلت های وزارت بهداشت هست یعنی هر چیزی که یک پزشک عمومی یا متخصص در ططی سالیان تحصیل خودش خونده رو کاملا این سیسیتم در خودش داره و به طور روزانه از سمت وزارت بهداشت و درمان درخواست اضافه کردن فیلدهای جدید به سامانه ارائه میشه.
در مورد یادگیری سخت پزشکان مسن تر هم بله کاملا حق با شماست و قبول دارم اما این وظیفه افراد کارشناسی هست که وظیفه آموزش این افراد رو به عهده گرفتن اما بنده شک دارم حتی در صورتی که یه پزشک این سامانه رو یاد بگیره خودش اطلاعات افراد رو وارد کنه معمولا از منشی یا افراد دیگر جهت پر کردن اطلاعات بیماران استفاده میکنن که درا ین صورت مسئولیت ثبت هر نوع اطلاعات اشتباه با شخص پزشک هست.
بحث امنیت اطلاعات و دسترسی افراد به اطلاعات مردم به نظرم دقیقا به سوگند پزشکی شما پزشکان وابسته هست وقتی پزشکی شماره تلفن بیماران خودش رو به سامانه های پیامک و بانک ها و جاهای دیگر برای فروش عرضه می کند تقصیر مسئولین چیست؟به نظرم ایراد از خود ماست . (واضح هست که منظورم همه افراد حاضر در این جامعه نیست)
اما در زمینه امنیت خود سامانه فقط افرادی قادر به دسترسی به اطلاعات هستند که اولا در سیستم توسط مدیر شبکه و انفورماتیک شبکه بهداشت استان و شهرستان خودشون تعریف شده باشند چون هر استان و شهرستان ادرس منحصر به فردی داره .پس باز هم نحوه چگونه استفاده کردن از سامانه بستگی به شخص پزشک بستکی دارد که این اطلاعات حساس رو در اختیار چه کسانی قرار دهد. در ضمن در این سیستم با توجه به نقش هر شخص درا ین حوزه که شامل پزشک یا بهورز یا پرستار سامانه و پنل مخصوص به همون شخص ارائه میشه البته در ظاهر یکی هستن اما در مورد امکانات متفاوت هستند.
در مورد طراحی مناسب نرم افزار نیازی به توضیح بیشتر نمی بینم تا خودتون نبینید متوجه عرایضم نخواهید شد . به نظرم هر شخصی که لااقل زبان فارسی را می فهمد این سیستم هم برایش قابل درک و فهم است واگرنه اشکال از عدم اعتماد وی به سامانه است که این خود مشکلی بس بزرگ است.
قصد بنده از زدن چنین پستی فقط ارائه اطلاعات بود اطلاعاتی که اتفاقا به تازگی به آنها دسترسی پیدا کردم که با دیدن سامانه در وهله اول فکر می کردم یکی از دیگر از همون کپی کاری های همیشگی ما ایرانی هاست اما بعد از کمی کار کردن با سامانه فهمیدم که واقعا کار بزرگی انجام شده و باقی قضایا به جامعه پزشکی کشورمان بستگی داره که چه میزان استقبالی خواهند کرد.
انصافا بار اول که این سیستم رو دیدم شوکه شدم سیستمی کاملا هوشمند که به نوعی مرجع پزشکان ما خواهد شد و بسیاری از مشکلات موجود را برطرف می کند والبته مشکلات جدید دیگری هم به وجود خواهد آورد.
این چنین سیستم هایی نیازی به تبلیغ افرادی مثل بنده ندارند چرا که این طرح یک طرح ملی اما با برنامه ریزی و هدف دار همیشگی است و از طرح های من درآوردی یک روزه نیست که بعد از پر شدن جیب اشخاصی خاص خبری، دیگر از ادامه طرح نباشد طرح هایی مانند پزشک خانواده که فقط در سطح دو استان از کل کشور در حال اجرا شدن هست و مشخصا طرحی بوده که هیچ فکری پشت اجرای آن صورت نگرفته بود و کم کم خبری هم نخواهید شنید.
با تشکر
اگر در مطبهای پزشکان ما یک کامپیوتر و پرینتری باشد که بر روی دفترچه ها بیمه بتواند پرینت بگیرد و نرم افزاری که اطلاعات داروها را داشته باشد میتواند خیلی از مشکلات ناخوانا بودن نسخه ها را حل کند بخصوص اینکه روی نسخه هایی که در دفترچه بیمار از داروهای تجویز شده قبلی وجود دارد این مشکل ناخوانایی بیشتر وجود دارد
مشکل ناآشنا بودن پزشکان کهن سال هم بوسیله یک منشی آشنا به کامپیوتر قابل حل است
اون عدم شفافیت رو خوب اومدی دکترجان.
فناوری اطلاعات در زمینه های مختلف کاربرد داره و جای خالیش توی خیلی جاها احساس میشه.
ولی رشته پزشکی یکی از زمینه هایی هست که حتما باید از این فناوری توش استفاده کرد.
اون موقع هر بیماری به هر جا که مراجعه کنه پزشک میتونه به سابقش دسترسی داشته باشه و هزینه های اضافی به مقدار قابل ملاحظه ای کم میشه و کلاهبرداری از بیمه ها هم به حداقل میرسه.
من شنیدم توی انگلیس مدتیه که از این فناوری در پزشکی استفاده میشه.
ان شاالله همون سرمایه گذاری که برای کارت سوخت تو کشورمون انجام شد برای این کار هم به عمل در بیاد.