داروی آمینوفیلین Aminophylline – موارد مصرف مکانیسم اثر – شیوه مصرف – عوارض و تداخلات دارویی

آمینوفیلین برای درمان انسداد برگشت پذیر راه های تنفسی و آسم حاد و به عنوان محرک تنفسی در آپنه نوزادان مصرف می شود.

آمینو فیلین در بدن تئوفیلین آزاد می کند. جذب آن بعد از تزریق عضلانی آهسته می باشد و ممکن است در محل تزریق رسوب نماید. متابولیسم دارو کبدی است و از طریق کلیه ها از بدن دفع می شود.

توزیع: 0.45 L/kg بر اساس وزن ایده آل بدن
اتصال به پروتئین: 40%، عمدتاً آلبومین
متابولیسم: کودکان بالای 1 سال و بزرگسالان: کبدی؛ شامل CYP1A2، 2E1 و 3A4؛ تشکیل متابولیت فعال
نیمه عمر حذف: متغیر و وابسته به سن، عملکرد کبد، عملکرد قلب، بیماری های ریوی و سابقه مصرف سیگار، در فرد غیر سیگاری 8 ساعت، فرد سیگاری 4-5 ساعت
دفع: ادراری (10% به صورت داروی دست نخورده)
زمان رسیدن به پیک: 30 دقیقه

تاکیکاردی ، طپش قلب، تهوع، اختلالات دستگاه گوارش، سردرد، فراموشی، آریتمی و تشنجات بویژه در موارد تزریق سریع داخل وریدی ممکن است مشاهده شود. به علاوه اتیلین دی آمین موجود در آمینوفیلین ممکن است باعث کهیر، تب یونجه، بثورات جلدی یا التهاب پوست شود.

تجویز همزمان سایمتیدین، سیپروفلوکساسین، اریترومایسین، پروپرانولول و تیابندازول با آمینوفیلین احتمالاً باعث افزایش غلظت متابولیت فعال آن می شود. تجویز همزمان فنی توئین و ریفامپییسن با تئوفیلین و کشیدن سیگار یا تنباکو احتمالاً باعث کاهش غلظت آن به واسطه تحریک متابولیسم می شود. تجویز همزمان مسددهای گیرنده بتاآدرنرژیک ممکن است اثرات گشادکنندگی نایژه ای دارو را مهار کند. مصرف همزمان با کتامین ممکن است آستانه حملات صرع را کاهش دهد.

در صورت وجود خیز حاد ریوی، ناتوانی احتقانی قلب، تب پایدار، بیماری های کبدی، پرکاری غده تیروئید، سپسیس و اختلالات صرعی باید با احتیاط تجویز شوند.

1. آمینوفیلین نباید در یک سرنگ با سایر داروها مخلوط شود.
2. تزریق داخل عضلانی دارو بسیار محرک است. آمینوفیلین را باید خیلی آهسته داخل ورید(حداقل طی 20 دقیقه) تزریق نمود.