آرتریت سلول غول آسا
آرتریت سلول غول آسا (Giant cell arteritis) یک واسکولیت با واسطه ایمنی است که عمدتاً شریان‌های متوسط و بزرگ نظیر شریان ساب کلاوین، شریان آگزیلاری، و شریان آئورت افراد مسن با ارجحیت شدیداً غالب، جنس مذکر را گرفتار می‌کند.
تقریباً ۴۰ درصد این بیماران دچار پلی میالژیا روماتیکا نیز می‌باشند. این سندرم با سفتی و درد شدید در عضلات شانه‌ها و کمربند لگنی مشخص می‌شود.
بیمار ممکن است علایم سردرد ناشی از آرتریت تمپورال، لنگش فک ناشی از ایسکمی عضلات جونده یا تاری دید ثانوی به درگیری شریان افتالمیک را نیز نشان دهد. درد قفسه سینه به نفع ابتلای همزمان به آنوریسم آئورت یا دیسکسیون آئورت می‌باشد.
یافته‌های فیزیکی این بیماری شامل تب خفیف، درد و حساسیت پوست ناحیه گیجگاهی در لمس، فوندوس رنگ پریده و ادماتو، یا سوفل دیاستولی نارسایی آئورت، می‌شود.
اختلاف بیش از mmHg ۱۵ مابین فشارخون دو دست به نفع تنگی شریان ساب کلاوین می‌باشد. یافته‌های آزمایشگاهی این بیماری عبارتند از: افزایش شدید CRP و سرعت سدیمانتاسیون وسترگرن بعلاوه کم خونی، تشخیصی با نمونه‌گیری بافتی و مشاهده آن (اغلب نمونه بیوپسی شـــریان تمپورال) در زیر میکروسکوپ تأیید می‌گردد.
در مطالعه بافت شناسی ارتشاح لنفوسیت‌ها و ماکروفاژها (یعنی سلول‌های غول آسا) در تمام لایه‌های جدار رگ مشاهده می‌شود.
کورتیکواستروییدها با دوز بالا بسیار مؤثر می‌باشند. به منظور به حداقل رساندن عوارض ناشی از مصرف طولانی مدت کورتیکواستروییدها باید دوز آنها را تا رسیدن به کمترین دوز لازم برای سرکوب علایم به تدریج کم کرد. باید تلاش کرد تا به مرور زمان مصرف کورتیکواسترویید را قطع کرد.