چند نوع داروی فشار خون داریم؟ هر یک از آنها چه ویژگی‌ها یا عوارض جانبی دارند و در مورد کدام بیمار باید مصرف شوند؟

طبقه بندی

داروهای ضد فشار خون به چند گروه کلی تقسیم می شوند

-داروهای سمپاتوپلژیک

-داروهای وازودیلاتور

-مهار کننده سیستم رنین آنژیوتانسین آلدوسترون

-دیورتیک ها

داروهای سمپاتوپلژیک عبارتند از:

-آگونیست های گیرنده مرکزی آلفا 2

-بلوک کننده های گانگلیون مانند تری متافان

-مهار کننده های پایانه عصبی

-آنتاگونیست های گیرنده های محیطی آلفا و و بتا

داروهای وازودیلاتور از طریق مکانیسم های زیر عمل می کنند:

-باز کردن کانال پتاسیم مانند دیازوکساید

-بستن کانال کلسیم نوع L

-افزایش cGMP از طریق آزاد کردن NO

-آگونیست گیرنده D مانند Fenoldopam

مهار کننده های سیستم رنین آنژیوتانسین آلدوسترون عبارتند از:

-مهار کننده های ACE

-آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II

-آنتاگونیست رنین (aliskiren)

آگونیست های مرکزی آلفا 2

آلفا دو یک گیرنده presynaptic مهاری است و تحریک آن در مغز آزاد شدن نوراپی نفرین را کاهش می دهد.

کاهش فعالیت سمپاتیک موجب اتساع عروقی و برادی کاردی می شود.

این دسته از داروها در بیماران دچار تغییرات وسیع فشار خون به دلیل نوروپاتی اتونومیک سودمند هستند. خواب آلودگی حین مصرف این داروها شایع است.

متیل دوپا داروی انتخابی کنترل فشار خون در طی بارداری است

این داروها (بویژه کلونیدین) در کاهش فلاشینگ یائسگی مؤثرند.

دو عارضه معروف متیل دوپا عبارتند از

-آنمی همولیتیک اتوایمیون

-عوارض کبدی با تابلوی شبیه هپاتیت مزمن

کاربردهای بالینی کلونیدین عبارتند از :

-فشار خون

-فلاشینگ یائسگی

-اسهال دیابتی

-سندرم توره

ADHD-

-کنترل علایم تحریک سمپاتیک و اسهال ناشی از سندرم ترک اپیوئیدها

قطره چشمی آپراکلونیدین جهت کنترل فشار داخل چشم پس از لیزر اتاق قدامی به کار می رود. قطع کلونیدین باید تدریجی باشد، زیرا قطع ناگهانی

موجب rebound hypertension می شود.

داروی ضد فشار خون دسته بلوک کننده های گانگلیون

این داروها از طریق بلوک گیرنده نیکوتینی گانگلیون های سمپاتیک موجب مهار سیستم سمپاتیک می شوند، البته بلوک همزمان سیستم پاراسمپاتیک نیز شایع است و موجب بروز علایم آنتی کولینرژیک می شود.

تری متافان (Trimethaphane) یکی از داروهای این گروه است و در گذشته در کنترل کریزهای فشار خون به کار می رفت.

این داروها موجب هیپوتانسیون ارتوستاتیک می ش وند، بنابراین هنگام درمان کریز فشار خون با این داروها سر تخت بیمار بالا برده می شود.

با ظهور داروهای جدید امروزه این گروه دارویی کاربرد کمی در کنترل فشار خون دارد.

مهارکننده های پایانه عصبی  نورآدرنرژیک

متیروزین (Metyrosine) با مهار آنزیم تیروزین هیدروکسیلاز مانع سنتز کاتکول آمین می شود. این دارو در درمان فئوکروموسیتوم به کار می رود.

رزرپین (Reserpine) مانع ذخیره شدن کاتکول امین ها می شود.

این دارو به دلیل کاهش ذخایر نوراپی نفرین موجب تشدید افسردگی و به دلیل کاهش ذخایر دوپامین موجب هیپرپرولاکتینمی و تشدید بیماری پارکینسون می شود.

گوانتیدین (Guanethidine) و Guanadrel مانع آزاد شدن کاتکول آمین می شوند.

داروی ضد فشار خون دسته بلوک کننده گیرنده بتا

این داروها از طریق مکانیسم های زیر موجب افت فشار خون می شوند:

-کاهش قدرت و تعداد ضربان قلب

-کاهش میزان ترشح رنین

داروی nebivolol اثر وازودیلاتوری مستقیم نیز دارد.

آنتاگونیست های غیر انتخابی گیرنده بتا عبارتند از:

-پروپرانولول

-نادولول

آنتاگونیست های انتخابی گیرنده B1 عبارتند از:

-اتنولول

-متوپرولول

-اسمولول

-بیزوپرولول

-پیندولول

آنتاگونیست های انتخابی گیرنده را نسبت به آنتاگونیست های غیرانتخابی B کمتر موجب برونکواسپاسم و برادی کاردی می شوند.

داروهای زیر دارای خاصیت آگونیست نسبی روی گیرنده B2 هستند و کمتر از سایر بتابلوکرها موجب برونکواسپاسم می شوند:

– پیندولول

-اسبوتولول

داروهای زیر به صورت همزمان گیرنده های B را بلوک می کنند:

Carvedilol

Labetalol

کاربردهای بالینی بتا بلوکرها عبارتند از:

-فشار خون سیستمیک

-آنژین قلبی

-آریتمی قلبی

-انفارکتوس میوکارد

-نارسایی قلبی

-کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک

-پروفیلاکسی سردرد میگرنی

-تیروتوکسیکوز

-ترمور فامیلی

-کنترل علایم ترک الکل

-پیشگیری از خونریزی واریس مری

و کنترل علایم تحریک سمپاتیک در اختلالات اضطرابی و پیشگیری از اضطراب قابل پیش بینی (anticipatory anxiety

جهت کنترل فشار خون در بیمار مبتلا به دیسکسیون آئورت از داروهای بتابلوکر تزریقی مانند لابتالول یا اسمولول استفاده می شود.

مصرف بتابلوکر در مبتلایان به سندرم مارفان میزان بروز دیسکسیون آئورت را کاهش می دهد.

بتابلوکرها در درمان آنژین پایدار (stable angina) و آنژین ناپایدار (unstable angina) از طریق کاهش تقاضای میوکارد به اکسیژن مؤثرند ولی در مبتلایان به آنژین وازواسپاستیک (prinzmetal angina) نباید به کار روند .

جهت کنترل فشار خون در مبتلایان به بیماری ایسکمیک قلبی بتا بلوکر داروی انتخابی است.

مصرف بتابلوکر در مبتلایان به انفارکتوس میوکارد در طی مرحله حاد و تا حداقل ۲ سال بعد توصیه می شود.

مصرف بتابلوکر در مبتلایان به انفارکتوس میوکارد بروز آریتمی، انفارکتوس مجدد و مرگ و میر را کاهش می دهد.

در مبتلایان به انفارکتوس میوکارد مصرف طولانی مدت ۳ داروی زیر توصیه می شود:

-بلوکر

-آسپیرین

-مهار کننده های ACE

در مبتلایان به فئوکروموسیتوم پیش از عمل جراحی فشارخون بیمار با آلفابلوکر کنترل شده و سپس بتابلوکر تجویز می گردد.

در مبتلایان به فئوکروموسیتوم نباید پیش از تجویز آلفابلوکر، داروی بتا بلوکر تجویز گردد.

مصرف طولانی مدت دوز کم داروی بلوک کننده گیرنده B موجب افزایش بقا (Survival) در مبتلایان به نارسایی قلبی (CHF) می شود.

بتابلوکرهای زیر جهت افزایش بقای مبتلایان به CHF کاربرد بیشتری دارند:

Carvedilol / Metoprolol /  Bisoprolol/

داروهای زیر موجب افزایش بقای بیماران مبتلا به CHF می شوند:

بتا بلوکرها

مهار کننده های ACE

آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II

ترکیب هیدرالازین و نیترات

آنتاگونیست های گیرنده آلدوسترون مانند

اسپیرونولاکتون و eplerenone

در مبتلایان به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک تجویز داروهای اینوتروپ منفی مانند بتابلوکرها توصیه می شود.

در مبتلایان به تیروتوکسیکوز پروپرانولول از طریق کنترل علایم ناشی از تحریک سمپاتیک و مهار تبدیل محیطی T4 به T3 سودمند است.

داروهای زیر با مکانیسم مهار تبدیل محیطی T4 به T3در تیروتوکسیکوز سودمند هستند

پروپرانولول

کورتیکواستروئید

رادیو کنتراست حاوی ید

PTU

تجویز آگونیست های B2 موجب بروز ترمور می شود و بلوکرها در درمان ترمور وضعیتی مانند ترمور فامیلی مؤثرند.

در درمان ترمور فامیلی مصرف داروهای زیر سودمند است:

پروپرانولول

برخی داروهای ضد صرع مانند primidone

گاباپنتین و توپیرامات

جهت کنترل ترمور ناشی از مصرف لیتیوم نیز می توان از پروپرانولول استفاده کرد.

افرادی که هنگام قرار گرفتن در جمع دچار اضطراب می شوند، پیش از این موقعیت می توانند بتا بلوکر مصرف کنند.

هنگام ترک الکل علایم اضطرابی بروز می کند. جهت کنترل این علایم از بنزودیازپین و بتا بلوکر استفاده می شود.

جهت پیشگیری از خونریزی واریس مری B بلوکرهای غیرانتخابی مانند پروپرانولول مؤثرند.

برخی عوارض بتا بلوکرها عبارتند از:

/ برادی کاردی / بلوک قلبی / نارسایی قلبی

برونکواسپاسم / تشدید بیماری رینود / تشدید لنگش متناوب / تشدید آنژین prinzmetal / دیس لیپیدمی / هیپوگلیسمی / ماسکه کردن علایم هیپوگلیسمی /

افزایش مرگ و میر ناشی از آنافیلاکسی مصرف بتا بلوکر در فشار سیستولی کمتر از ۹۰ میلی متر جیوه و تعداد ضربان قلب کمتر از ۵۵ در دقیقه منع مصرف دارد.

بلوک قلبی درجه دوم و سوم از موارد منع مصرف

B بلوکر است.

بلوک درجه اول تنها در صورتی منع مصرف B بلوکر محسوب می شود که فاصله PR بیش از 0.24 ثانیه باشد.

در افراد در معرض خطر آنافیلاکسی بهتر است داروی بتا بلوکر تجویز نشود.

آنتی دوت مسمومیت با بتا بلوکرها گلوکاگون است. این دارو از طریق افزایش cAMP موجب افزایش قدرت انقباضی فیبرهای عضله قلب می شود.

داروی ضد فشار خون دسته بازکننده های کانال پتاسیم

دیازوکساید ( Diazoxide) و مینوکسیدیل (Minoxidil) از طریق باز کردن کانال پتاسیم موجب شل شدن عضله صاف جدار عروق و بروز وازودیلاتاسیون می شوند. این داروها بر روی شریان ها اثر بیشتری نسبت به وریدها دارند.

اتساع عروقی موجب فعال شدن مکانیسم های جبرانی مانند تاکی کاردی رفلکسی و فعال شدن سیستم رنین – آنژیوتانسین – آلدوسترون می شود.

فعال شدن سیستم رنین – انژیوتانسین – الدوسترون موجب احتباس نمک و ادم محیطی می شود.

به مصرف کنندگان این داروها توصیه می شود مصرف نمک را محدود کنند. در ضمن به طور همزمان دیورتیک و بتا بلوکر تجویز می شود.

داروهای زیر از طریق باز کردن کانال پتاسیم عمل می کند :

/ دیازوکساید / مینوکسیدیل / والپروات Nicorandil (داروی ضد آنژین قلبی)

دیازوکساید تزریقی در کنترل کریز فشار خون به کار می رود. برای این منظور از دوزهای بولوس وریدی استفاده می‌شود.

باز کردن کانال پتاسیم در سلول های بنای جزایر پانکراس موجب مهار آزاد شدن انسولین می شود و این اثر موجب بروز هیپر گلیسمی در مصرف کنندگان دیازوکساید می گردد.

از این خاصیت در درمان انسولینوما استفاده می شود.

دو داروی اصلی جهت درمان انسولینوما عبارتند از:

دیازوکساید /Octreotide (آنالوگ سوماتوستاتین)

داروهای زیر از طریق بستن کانال پتاسیم موجب افزایش ترشح انسولین می گردند:

سولفونیل اوره ها

مگلیتینیدها و داروهای ضد آریتمی کلاس III

گاهی جهت کنترل فشار خون مقاوم در مبتلایان به نارسایی مزمن کلیه از مینوکسیدیل خوراکی استفاده می شود.

دو عارضه حین مصرف مینوکسیدیل عبارتند از: / افیوژن پریکاردی / هیپرتریکوزیس

مینوکسیدیل موضعی در درمان ریزش موی آندروژنیک به کار می رود.

دو داروی اصلی درمان ریزش موی آندروژنیک عبارتند از:

مینوکسیدیل موضعی

Finasteride

داروی ضد فشار خون دسته آزاد کننده NO

نیترات ها، نیتریت ها و نیتروپروساید از طریق آزاد کردن N0 موجب افزایش cGMP و اتساع عروقی می شوند.

هیدرالازین نیز از طریق آزاد کردن NO از سلول آندوتلیال موجب اتساع عروقی می شود.

نیتروپروساید در بین وازودیلاتورها کوتاهترین مدت اثر را دارد و به صورت انفوزیون وریدی تجویز می شود.

این دارو در درمان کریز فشار خون یا در مبتلایان به نارسایی قلبی حاد به منظور کاهش preload و afterload به کار می رود.

هیدرالازین به ص ورت خوراکی و تزریقی به کار می رود. شکل تزریقی آن به صورت دوزهای بولوس به کار می رود.

هیدرالازین داروی انتخابی جهت درمان کریز فشار خون در بارداری است.

ترکیب هیدرالازین و نیترات در درمان نارسایی احتقانی قلب (CHF) سودمند است و موجب افزایش میزان بقای بیمار می شود.

هیدرالازین به دلیل ایجاد تاکی کاردی رفلکسی موجب تشدید آنژین قلبی می شود، بنابراین در مبتلایان به بیماری ایسکمیک قلبی منع مصرف دارد. |

گاهی مصرف طولانی مدت دوز بالای هیدرالازین موجب لوپوس دارویی می ش ود که در این موارد باید دارو قطع گردد. گاهی در مصرف کنندگان دارو بدون بروز علامتی تنها تست ANA مثبت می شود که در این موارد قطع دارو ضرورتی ندارد.

سردسته علل لوپوس دارویی عبارتند از: پروکایین آمید / هیدرالازین / ایزونیازید

داروی ضد فشار خون دسته بلوک کننده های کانال کلسیم

این داروها کانال کلسیمی نوع L را بلوک می کنند و

شامل انواع زیر هستند

Verapamil/

Diltiazem/ Dihydropyridines/

Nifedipine و Nimodipine از داروهای نسل قدیمی دی هیدروپیریدین ها هستند.

برخی از داروهای نسل جدید دی هیدروپیریدین ها عبارتند از:

Amlodipine/ Nicardipine

Felodipine/ Isradipine

وراپامیل دارای اثرات قلبی بیشتری است و دی هیدروپیریدین ها اثرات عروقی بیشتری دارند. دیلتیام دارای هر دو اثر قلبی و عروقی است

-برخی کاربردهای داروهای بلوک کننده کانال کلسیم عبارتند از:

/ فشار خون مزمن / آنژین پایدار و ناپایدار / آریتمی قلبی / بیماری رینود / درمان نفروپاتی دیابتی / آشالازی / زایمان زودرس

نیفدیپین کوتاه اثر در درمان فشار خون مزمن توصیه نمی شود. بهتر است برای این منظور از نیفدیپین طولانی اثر یا سایر داروهای بلوک کننده کلسیم استفاده کرد.

فشار خون در افراد مسن به درمان با بلوک کننده های کانال کلسیم پاسخ بهتری می دهد.

بلوک کننده های کانال کلسیم در پیشگیری از سکته مغزی در بیماران مبتلا به فشار خون سیستمیک مؤثرتر از سایر داروهای ضد فشار خون هستند.

مهار کننده های ACE در پیشگیری از سکته قلبی در بیماران مبتلا به فشار خون سیستمیک مؤثرتر از سایر داروهای ضد فشار خون هستند.

جهت کنترل درد در مبتلایان به آنژین ناپایدار بتا بلوکر انتخاب اول است و در موارد مقاوم به این درمان می توان یک داروی بلوک کننده کلسیم نیز تجویز کرد.

داروهای بلوک کننده کلسیم در درمان آنفارکتوس حاد قلبی سودمند نیستند.

داروهای بلوک کننده کلسیم در درمان نارسایی قلبی سودمند نیستند.

در بین این داروها تنها دی هیدروپیریدین های جدید میزان بقای مبتلایان به نارسایی قلبی را کاهش نمی دهند.

در صورت نیاز به کنترل فشارخون با یک داروی بلوک کننده کلسیم در فرد مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی استفاده از دی هیدروپیریدین های جدید توصیه می شود.

بلوک کننده های غیر دی هیدروپیریدینی کانال کلسیم شامل وراپامیل و دیلتیازم گاهی در درمان آریتمی های سوپراونتریکولار به کار می روند.

در کنترل تاکی کاردی مولتی فوکال دهلیزی که بیشتر در مبتلایان به COPD روی می دهد، وراپامیل سودمند است.

دی هیدروپیریدین ها مانند نیفدیپین در درمان آریتمی قلبی به کار نمی روند.

دیلتیازم و نیفدیپین در درمان بیماری یا پدیده رینود به کار می روند.

بلوک کننده های غیر دی هیدروپیریدینی کانال کلسیم (وراپامیل یا دیلتیازم) در درمان نفروپاتی دیابتی مؤثرند ولی تأثیر آنها کمتر از مهار کننده های ACE و آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسیون دو ARB  است.

گاهی در آشالازی از نیفدیین خوراکی جهت شل کردن اسفنکتر تحتانی مری استفاده می شود.

نیفدیپین از طریق شل کردن عضله صاف در درمان زایمان زودرس سودمند است.

Nimodipine یک بلوک کننده دی هیدروپیریدینی کانال کلسیم است و بر روی عروق مغزی اثر بیشتری دارد. این دارو در مبتلایان به خونریزی ساب آراکنوئید جهت کاهش بروز وازواسپاسم شریانی به کار می رود.

Clevidipine یک دی هیدروپیریدین است که جهت درمان کریز فشار خون به صورت انفوزیون وریدی به کار می رود.

برخی عوارض داروهای بلوک کننده کانال کلسیم عبارتند از:

/ برادی کاردی و بلوک قلبی بویژه با وراپامیل / ادم محیطی در مصرف دی هیدروپیریدین ها

/یبوست / هیپرپلازی لثه

علل دارویی هیپرپلازی لثه عبارتند از:

/ فنی توئین /سیکلوسپورین / بلوک کننده های کانال کلسیم

مصرف همزمان وراپامیل و پروپرانولول به دلیل احتمال بروز برادی کاردی شدید و بلوک قلبی ممنوع است.

یبوست در مصرف داروهای زیر شایع است / داروهای آنتی کولینرژیک / بلوک کننده های کانال کلسیم /هیدروکسید آلومینیوم / سوکرالفات

Fenoldopam

این دارو از طریق تحریک گیرنده های دوپامینی عروق احشایی موجب اتساع عروقی می شود.

انفوزیون وریدی این دارو در درمان کریزهای فشار خون به کار می رود.

داروی ضد فشار خون دسته مهارکننده های ACE

این داروها angiotensine converting enzyme را مهار کرده، مانع تبدیل آنژیوتانسین به آنژیوتانسین II می شوند.

برخی از داروهای مهار کننده ACE عبارتند از :

Captopril/ Enalapril/ Lisinopril/

Ramipril/ Perindopril/

Quinapril/

Benazepril/ Trandolapril/

Cilazapril/

برخی از کاربردهای مهار کننده های ACE عبارتند از:

فشار خون مزمن / نارسایی قلبی / نفروپاتی دیابتی / انفارکتوس میوکارد

مهار کننده های ACE یکی از داروهای خط اول درمان فشار خون سیستمیک است.

داروهای خط اول درمان فشار خون سیستمیک عبارتند از :

/ تیازیدها / مهار کننده های ACE / آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین / بتابلوکرها / بلوک کننده های کانال کلسیم

در درمان فشار خون در موارد زیر مهار کننده های ACE داروی انتخابی هستند:

ابتلای همزمان به نارسایی قلبی / تنگی یکطرفه شریان کلیوی / ابتلای همزمان به دیابت ملیتوس /فشار خون ناشی از اسکلرودرمی

در درمان فشار خون در مبتلایان به بیماری ایسکمیک قلبی نیز مهار کننده های ACE مناسب هستند زیرا موجب تثبیت پلاک آترواسکلروزی می شوند و احتمال بروز سندرم کرونری حاد را کاهش می دهند.

داروهای زیر پلاک آترواسکلروزی را تثبیت می کنند و احتمال بروز آنژین ناپایدار و انفارکتوس قلبی را کاهش می دهند :

مهار کننده های ACE / استاتین ها (Statins)

مهار کننده های ACE در درمان نارسایی قلبی (CHF) سودمند هستند و میزان بقا را افزایش می دهند.

در مبتلایان به CHF در صورت عدم وجود ادم نخستین دارویی که تجویز می گردد، مهار کننده ACE است. در صورت بروز ادم ابتدا دیورتیک تجویز می شود.

در مبتلایان به نفروپاتی دیابتی تجویز داروهای مهار کننده های ACE موجب کاهش پروتئینوری و کند شدن سیر پیشرفت نفروپاتی می شود.

مصرف مهار کننده های ACE در مبتلایان به انفارکتوس حاد میوکارد موجب کاهش remodeling می شود و برون ده قلبی پس از MI را افزایش می دهد.

عوارض مهم مهار کننده های ACE عبارتند از: / سرفه / آنژیوادم / هیپرکالمی / عوارض جنینی / لکوپنی / ازوتمی در مبتلایان به تنگی دوطرفه شریان کلیه یا کاهش حجم داخل عروقی

سرفه ناشی از مصرف مهار کننده های ACE ناشی از افزایش برادی کینین است. در صورت بروز این عارضه به جای مهار کننده ACE از یک داروی آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین II استفاده می شود.

آنژیوادم یکی از عوارض مهار کننده های ACE است.

مصرف مهار کننده های ACE در مبتلایان به آنژیوادم ارثی ممنوع است.

در صورت بروز آنژیوادم نیز به جای مهار کننده ACE یک داروی آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین II تجویز می شود.

هیپرکالمی از عوارض مصرف داروهای زیر است:

/ مهار کننده های ACE / آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II / آنتاگونیست های آلدوسترون مانند اسپیرونولاکتون، تریامترن و آمیلوراید / /سیکلوسپورین / تری متوپریم و پنتا میدین

مصرف داروهای مهار کننده ACE در طی بارداری موجب آسیب کلیوی جنین و بروز الیگوهیدرآمنیوس می شود و الیگوهیدرآمنیوس مانع بلوغ ریه جنین می گردد.

مهار کننده های ACE در طی بارداری منع مصرف مطلق دارند.

در مبتلایان به تنگی دوطرفه شریان کلیه یا در افراد دچار کاهش حجم مؤثر در گردش خون میزان خونرسانی کلیه به اثر آنژیوتانسین II در ایجاد انقباض آرتریول وابران گلومرول وابسته است.

تجویز مهار کننده های ACE یا آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II در این افراد موجب کاهش فیلتراسیون گلومرولی و ازوتمی می گردد.

در افراد دارای حجم مؤثر داخل عروقی کم از جمله افرادی که دیورتیک زیاد مصرف کرده اند، این داروها باید با دوز کم شروع شوند.

سه عارضه مهار کننده های ACE در مصرف داروهای ARB دیده نمی شود:

/ سرفه / آنژیوادم /لکوپنی

کاپتوپریل به دلیل داشتن گروه تیول عوارضی ایجاد می کند که با سایر داروهای مهار کننده ACE دیده نمی شود. این عوارض عبارتند از:

/ گلومرولونفریت مامبرانو / پمفیگوس فولیاسه /اختلال چشایی / مثبت کاذب تست نیتروپروساید برای کتون

علل دارویی گلومرولونفریت مامبرانو عبارتند از:

کاپتوپریل / پنی سیلامین / طلا / NSAID

داروی ضد فشار خون دسته داروهای ARB

آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین دو ARB همانند مهار کننده های ACE موجب مهار سیستم رنین – آنژیوتانسین – آلدوسترون می شوند. این داروها اثرات مشابهی با مهار کننده های ACE دارند. این داروها موجب سرفه، آنژیوادم و لکوپنی نمی شوند و در مواردی که مهار کننده های ACE موجب این عوارض می شوند، می توان از داروهای این گروه استفاده کرد. مصرف این داروها در بارداری ممنوع است،

برخی از داروهای این گروه عبارتند از :

لوزارتان (لوزار)

والزارتان یا والسارتان

Candesartan/ Telmisartan

Irbesartan/ Olmesartan

Azilsartan/

در درمان نارسایی قلبی و پروتئینوری ناشی از بیماری گلومرولی می توان از ترکیب مهار کننده ACE و داروی ARB استفاده کرد، ولی ترکیب کردن آنها در درمان فشار خون مناسب نیست و توصیه نمی شود.

داروی ضد فشار خون دسته آنتاگونیست رنین

aliskiren یک داروی جدید ضد فشار خون است که مانع اثر رنین می شود. این دارو نیز مانند مهار کننده های ACE و داروهای ARB در درمان نفروپاتی سودمند است.

داروی ضد فشار خون دسته دیورتیک ها

تیازیدها دارای اثر ضد فشار خون پایداری هستند. این داروها با مکانیسم ناشناخته ای موجب وازودیلاتاسیون می شوند و اثر ضد فشار خون آنها از این طریق ایجاد می شود.

تیازیدها خط اول درمان فشار خون هستند. اثر ضد فشارخون آنها در افراد مسن بیشتر است. حداکثر اثر ضد فشارخون هیدروکلروتیازید در دوز 50 میلی گرم در روز ایجاد می شود و افزایش دوز آن اثر ضد فشارخون بیشتری ایجاد نمی کند، البته جهت ایجاد دیورز از دوزهای بالاتر نیز می توان استفاده کرد.

کاربردهای بالینی تیازیدها عبارتند از:

/ درمان فشار خون /درمان ادم و درمان نارسایی قلبی / پیشگیری از سنگ ادراری کلسیمی

برخی عوارض مصرف تیازیدها عبارتند از : / هیپر اوریسمی / هیپرلیپیدمی /هیپرکلسمی / هیپوکالمی / هیپوناترمی / آلکالوز متابولیک / ترومبوسیتوپنی و واکنش های حساسیتی سولفانامیدی / افزایش سطح خونی لیتیوم

برخی علل دارویی ترومبوسیتوپنی عبارتند از:

هپارین / کینیدین / والپروات /ایندومتاسین / هیدروکلروتیازید / Linezolid

جهت کاهش بروز هیپوکالمی می توان تیازید را با یک دیورتیک نگهدارنده پتاسیم مانند تریامترن یا آمیلوراید ترکیب کرد.

اکثر عوارض هیدروکلروتیازید در دوز بیش از 25 میلی گرم در روز بروز می کند، به همین خاطر در درمان فشار خون مزمن معمولا هیدروکلروتیازید با دوز  12.5  یا۲۵ میلی گرم در روز و در صورت نیاز در ترکیب با سایر داروهای ضد فشار خون به کار می رود.

در درمان Isolated systolic hypertension داروهای زیر انتخابی هستند:

/ تیازید / بلوک کننده های کلسیم

در بیماران مبتلا به فشار خون سیستمیک که نیاز به درمان با دو دارو دارند، یکی از داروهای مهار کننده ARB – ACE یا B بلوکر با یکی از دو داروی تیازید یا بلوک کننده کانال کلسیم ترکیب می شود.

ترکیب تیازید و داروی بلوک کننده کانال کلسیم توصیه نمی شود.