دلیشز مرد، از بس که جان نداشت!
مرگ سرویس‌های قدیمی محبوب، بسیار دردناک است. در این سال‌ها ما شاهد فقدان‌های بزرگی بودیم. هر کدام از این مرگ‌های روندی متفاوت با دیگری داشته‌اند. مرگ گوگل ریدر و فرندفید را به یاد می‌آورید؟ هر دوی آنها در عین شایستگی از بین ما رفتند.
اما یک سرویس قدیمی که مدتی در بین وبلاگ‌نویس‌ها و کاربران خیلی محبوب بود، سرویس دلیشز Delicious بود. ما از این سرویس برای ذخیره کردن لینک‌های جالب استفاده می‌کردیم.
در دوره و زمانه‌ای که هنوز وب‌گردی نوستالژیک در آن جاری بود، بیشتر بلاگر با استفاده از دلیشز برای خودشان یک لینکدانی درست می‌کردند.
دلیشز 14 سال پیش متولد شد و تا چند روز دیگر به کلی خواهد مرد.
در این یک دهه و نیم، دلیشز بیچاره بارها خریداری و دست به دشت شده است. در سال 2005، یاهو آن را خرید. در سال 2011، مؤسسان یوتیوب آن را خریداری کردند. در سال 2014 شرکت ساینس صاحب‌اش شد، مدتی هم توسط رسانه‌های دلیشز مدیرت شد تا اینکه سرانجام سرویس رقیب- پین بورد Pinboard- آن را تصاحب کرد. آن هم با مبلغ بسیار اندک و خنده‌دار 35 هزار دلار!
از پانزدهم ماه میلادی جاری، یعنی از 12 روز دیگر، دیگر شما نخواهید توانست لینک جدیدی را در دلیشز ثبت کنید و فقط لینک‌های قدیمی دلیشز را می‌توانید ببینید.
اما چرا سرویسی که زمانی خیلی فراگیر و محبوب بود، به تدریح مرد.
تحلیل من از این جریان این است:
1- عدم تطابق با اینترنت موبایلی
دلیشز بیشتر برای کاربری دسکتاپ مناسب بود و کاربران موبایل بیشتر این روزها سرویس‌های مثل پاکت را برای ذخیره لینک‌های خود دوست دارند.
در شرایطی که پاکت می‌تواند نسخه آفلاین کامل مقالات ذخیره شده را نشان بدهد و شما می‌توانید با IFTT ، روندهای خودکاری برای ذخیره مطالب در آن داشته باشید، چه نیازی به استفاده از یک سرویس باستانی است؟!
2- تغییر ماهیت وب‌گردی‌ها به سبب شبکه‌های اجتماعی
شبکه‌های اجتماعی در واقع ماهیت و شالوده اینترنت را تغییر داده‌اند. اینترنت اولیه بر پایه هایپرلینک بنا شده بود، یعنی کاربر را از صفحه‌ای به صفحه دیگر می‌فرستاد. اما شبکه‌های اجتماعی مثل تلگرام و اینستاگرام دوست دارند که کاربر را در درون خودشان زندانی کنند.
3- راکد ماندن توسعه
در این سال‌ها دلیشس، توسعه چندانی پیدا نکرد و خبری از معرفی ویژگی‌های جدید در آن نشد. حتی از نظر طراحی ظاهری هم، دلیشز تغییر خاصی را شاهد نبود.
به هر حال اگر به لینکدهی به سبک قدیمی عادت دارید، الان دیگر انتخاب‌هایتان خیلی محدود شده‌اند. پین بورد که اشتراک 11 دلاری دارد و به نظر من چندان سرویس جالب نوجی نیست. می‌ماند دیگو که هنوز هم استفاده از آن سکه نیفتاده است.
جوشآ اسکاچر، مؤسس دلیشس:
یاد دنیای قدیمی وب، رفاقت هاش، گودر، یاهو 360 و… بخیر… 🙁
من که تا حالا بهش نیاز پیدا نکرده بودم
فکر میکنم یکی از همین روزها شاهد مرگ وبلاگ یک پزشک هم باشیم. نه این که دشمنی داشته باشم ولی حقیقتش این وبلاگ هم به آخر خط رسیده و شما هم یکی از همین روزها به این نتیجه میرسید که تاریخ مصرفش گذشته.
هیچ وقت شاهد برآورده شدن این آرزو نخواهید بود، تا وقتی که زنده هستم خواهم نوشت.
با این سخن اشک در چشمانم حلقه زد، انشاالله که تا مدت‌ها بالای سر وبلاگستان ایرانی خواهید بود.
یک پزشک یکی از قدرتمند ترین و به روز ترین سایت هایی است که میشناسم و یکی از قدیمی هاست و انصافا خیلی خوب کار کرده
به امید موفقیت های بیش از پیشِ یک پزشک
این دیگر چگونه بیان نظر است؟ به فرض اگر خاطره از “یک پزشک” داریم و ازش آموخته یم و به آن، مدیون ایم اما اگر چند وقتی ست ناراضی هستیم؛ چرا پیشنهاد سازنده ندهیم تا موثر باشد؟ تا خستگی صاحبان و همکاران یک پزشک را برطرف و امیدوار به ادامه راه نماید؟… در کل چرا چنین شده یم؟… حتی اگر با یکی دو زبان “فرنگی” آشناییم (با کمال احترام) نیاز یا سرگرمی مان را حاجت، اما مگر وب_ فارسی چقدر غنی و پویا ست که چنین فراموشکار و بی تفاوتیم به عشق و ایثار و دانش و اصالت تعداد اندکی از “ما مردمان” که بدون هیچگونه چشمداتی، فعال ند و…؟
من سالهاست دارم می خونمش و هنوز هم برام جذابه
وبلاگ خون حرفه ای بودم ولی این تنها وبلاگی هست که از قدیم برام مونده
یک پزشک یکی از قدرتمند ترین و به روز ترین سایت هایی است که میشناسم و یکی از قدیمی هاست و انصافا خیلی خوب کار کرده
به امید موفقیت های بیش از پیشِ یک پزشک
افسوس…
سلام
آقای دکتر داشتم مطالب وبلاگ و کامنت ها رو می خوندم که فرمودین یک پزشک هرگز نخواهد مرد , ایشالا که همین طور هم باشه و چقدر خوب می شه اینطور باشه , ولی به شخصه فکر می کنم امثال شما رسالت بزرگ تری دارید و شماها هستید که باید محتوای غنی رو تو طیف زیادی از مخاطبان نشر بدید , و لازمه اش اینه که در بستر ابزارهای در دسترس تر ( مثل تلگرام ) هم فعالیت کنید ( علاوه بر سایت ) البته چند باری به کانال یک پزشک مراجعه کردم منتها بعدها left دادم , علتشم حجم بالای مطالب و عدم احساس رضایت و راحتی که باید کاربر داشته باشه بود , فکر می کنم علتش اینه که شما تو کانال هم دقیقا مثل وبلاگ برخورد می کنین و در واقع کانال یک پزشک چارچوب یک کانال استاندارد رو نپذیرفته و خودش رو با چارچوب جدید وفق نداده , کانال نویسی خیلی با وبلاگ نویسی متفاوته و به نظر شخصی من ( البته جسارتا ) باید سعی بشه که در کمترین حجم ممکن بیش ترین و غنی ترین محتوا رو منتقل کرد ( یه چیزی مثل تفاوت مطالب ستون وار روزنامه و یک اینفوگرافیک ) , من شاید 7 سال باشه دارم مطالب شما رو می خونم و صرفا به خاطر علاقه ای که به قلم شما دارم این مطلب رو جسارت کردم و خدمتتون عرض کردم , این که شما یک سری مخاطب شبیه خودتون داشته باشید خیلی خوبه ولی به نظرم زمانی می تونیم بگیم کار بزرگی انجام دادیم که محتوای غنی رو با زبان خود قشر عام به اون ها رسوند.
ممنون از وقتی که گذاشتید