نه! شمایی که عادت دارید با خودتان حرف بزنید، دیوانه نیستید، بلکه راه مؤثری برای کاهش استرس در پیش گرفته‌اید!
خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که انجام کار در باور عموم یا مطابق دانش روز، زیان‌آور یا بیهوده تلقی میشود و بعد از مدتی خلاف آن ثابت میشود.
شما اگر ببینید گاهی دوست یا همکارتان یا خودش حرف میزند، چه برداشتی از او پیدا می‌کنید؟
حتما پیش خودتان فکر می‌کنید که او یک اختلال روانی، دست‌کم به صورت خفیف دارد. آدم سالم که با خودش حرف نمی‌زند!
اما پژوهش‌های جدید نشان داده‌اند که حرف زدن با خود، «در شرایطی» می‌تواند برای روان شما سودمند هم باشد!
در دو پژوهش جدا که توسط محققانی از میشیگان آمریکا انجام شده و نتایج آن در نشریه Scientific Reports به چاپ رسیده، مشخص شده سخن گفتن بلند با خود، می‌تواند احساسات شخص را مدیریت کند.
البته اصلا این طور نیست که هر نجوا و سخن گفتن بلندی با خود، این سودمندی را داشته باشد و همان طور که گفتیم، سودمند واقع شدن این امر، شرایطی دارد.
سخن گفتن با خود به صورت سوم شخص، باعث میشود که ذهن، به صورت موقت، با خودانگاره‌ای که از خود به عنوان اول شخص دارید، فاصله بگیرد. این طوری شخص بدون سوگیری و بدبینی، می‌تواند احساسات خود را تحلیل کند.
خب، شاید با برخی از شیوه‌های ریلکسیشن آشنا باشید و یا دست‌کم دیده باشید که دوستان و آشنایان شما آنها را انجام می‌دهند.
تکرار عبارات آرام‌بخش، یکی از تکنیک‌های شایع است. منتها در این شیوه معمولا خواسته میشود، عبارت‌هایی مثل زیر را چند بار تکرار کنید:
ذهن من پر از آرامش است و قلبم منظم و به آرامی میزند.
اما حالا مطابق این پژوهش و تجربیاتی که ممکن است حتی خودتان داشته باشید، می‌توانید شخصا و بدون هزینه یک شیوه ساده را امتحان کنید:
صبح که از خواب برمی‌خیزید می‌توانید خودتان را به صورت سوم شخص خطاب قرار بدهید و برای مثال نجوا کنید:
-آرام باش. کارهایت زیاد است اما همه چیز تحت کنترل خود توست.
یک ترفند کوچک برای ری‌ست کردن ذهنیات بدبینانه از خودتان با یک لحظه سوم شخص شدن درونی.
سلام. خسته نباشی دکتر جان. واقعا کارتون در سطح وب فارسی جالبه فقط دکتر جان فک کنم اینکه ادم خودش رو مخاطب قرار بده و با خودش حرف بزنه میشه دوم شخص منفرد نه سوم شخص