راهنمای سفر به ریودوژانیرو
طبیعت زیبا و رویایی شهر ریودوجانیرو آنقدر خیره کننده و چشم نواز است که عظمت مجسمه هایی باشکوه مسیح نجات دهنده بر فراز کوه کروکوادو در مقابل آن چندان به نظر نمی رسد مجسمه مسیح نجات دهنده با دستهای گسترده که پایه مقدسات یومیه مردم شهر ریو می باشد، یکی از جدیدترین عجایب هفت گانه جهان نیز شناخته شده است.
خانه های مستعمراتی در Largo do Boticario
می توان گفت ۱۰ میلیونی ریو با جاذبه های همچون انحنای زیبای خلیج ریو، سواحل سفید ماسه ای کوههای پوشیده از انبوه درختان گرمسیری و جزایری که از دل دریا بیرون زده اند یکی دیگر از نشانه های قدرت خداوند بر روی زمین است.
ساکنان شهر ریو آن را به نام (hee-ooh) می نامند. اما در میان محلی ها به نام کاریو کاس cariocas شهرت دارد. گاهی اوقات به وضوح شاهد خواهید بود که مردمان شهر ریو دوجانیرو و چگونه با بزرگ نمایی در مورد شهر خود صبحت می کنند. در نظر آنان شهر ریو حیرت آور ترین شهر دنیاست.
گل های اعجاب انگیز محلی در باغ شناسیBotonical Garden
جذابیتهای شهر ریو قرن هاست که گردشگران و بازدید کنندگان فراوانی را به سمت خود می کشاند. بدون شک شهر ریودوجانیرو یکی از مکانهای بسیار مناسب برای عکس برداری در تمام دنیا می باشد.
چه کسی تابحال عکسی از SugarLoaf و انحنای زیبای خلیج ریو و یا سواحل جذاب شهر ندیده است؟ و یا در مورد جذابیتهای این شهر رویایی نشنیده باشد. ساحل کوپوکاپانا به طور کلی یکی از زیبا و مهیج ترین سواحل در تمام دنیا به شمار می آید. خط ساحلی شهر ریو در حدود ۹۰ کیلومتر می باشد و تقریباً ۵/ ۱ شهر را جنگلهای گرمسیری استوایی در بر گرفته است.
شرایط آب و هوایی بسیار مناسب این شهر گردشگران را ترقیب به ورزشهای ساحلی می کند.
صبحهای زود و نیز شبها دوندگان زیادی که به آهستگی بر روی ساحلی ماسه ای زیبای ریو در حال دویدن هستند و نیز دوچرخه سواران فراوانی را شاهد خواهید بود.
در تمام طول سال موج سواران و کایت سواران جلوه زیبایی به دریا می دهند. علاوه بر سواحل زیبا و چشم اندازهای بی نظیرش دارای کلیساهای قدیمی و کهن فراوانی ونیز نموهای بی نظیری از مستعمراتی و معماری آمیخته با هنر و ادبیات قرن ۱۹ میلادی می باشد. همچنین در شهر ریو موزه های فاخر، رستورانهای مجلل بسیاری به چشم می خورد.
***
فرهنگ ساحل
رای شناخت درست شهر ریو باید مدت زمان زیادی را در سواحل این شهر بگذرانید. سواحل ریو علاوه بر جاذبه های توریستی به عنوان یک زیستگاه برای مردمان این شهر نیز به حساب می آید. مردمان بومی ریو به شدت به سواحل این شهر وابسته هستند. ساحل ریو به عنوان یک اهرم قدرتمند برای تغییرات در جامعه عمل میکند، پس اگر برای استراحت و آرامش با در دست داشتن یک چتر و یک نقاب به ساحل ریو می روید کاملاً پریشان خواهید شد مانور دادن روی امواج و برگشتن موج سواران به طرف ساحل و سگهایشان بر روی ساحل از دیگر اتفاقاتیست که در این ساحل مهیج رخ می دهد.
بازی والیبال از هر طرف، دستفروشان نوشیدنیهای کافئین دار پابرهنه، حتی ممکن است شاهد باشید که تعدادی از کسبه در گوشه ای از ساحل مشغول معامله هستند. گاهی هواپیماهای کوچک در کنار ساحل مشغول تبلیغات و فروش نوشیدنی و سایر اقلام خود هستند. زندگیدر ریو احتیاجی به ملاحظه کاری ندارد. اینجا مکان لذت بردن از وقت و انرژی است اینجا شهر شهامت و جسارت است. شهر ریو این انرژی و اشتیاق شاد زندگی کردن و جنب و جوش را به مردمانش هدیه د اده است مردم ریو همچون مردمان پاریس رمانتیک، سرزنده و با روح همچون رومیان هستند و در واقع آنان بی نظیر بی همتا هستند. خوشبینی و آرامش مردم ریو سبب می شود که آنها نسبت به سایر مردم دنیا از شور ونشاط بیشتری برخوردار باشد.
اینک زمان آن رسیده است که از کار دست بکشید و به ساحل بروید. اگر چه این امر به طور بسیار ناگهانی آغاز می شد اما برای گردشگرانی که از کشورهای با نظام سیستماتیک به ریو می آیند اعتیاد آورد خواهد بود.
***
زندگی ساحلی
موقعیت جغرافیایی و آب و هوا
شهر ریو در کنار اقیانوس اطلس واقع شده و شامل سواحل شرقی کشور برزیل می باشد و نیز به منطقه استوایی بسیار نزدیک است. کوههای مجاور ساحل ریو با قله های گرانیتی درخشان و پوشیده از درختان شاداب گرمسیری می باشند. تله کابین شوگر لوف (Paode Acucar) مجسمه مسیح. Dois Irmaos و Gavea به طور بسیار چشمگیر و مهیج دریا را به آغوش کشیده اند و باعث نمایش ریو به صورت یک اثر زیبا شده است.
شهر ریو به هاوانا در خط استوا بسیار نزدیک می باشد و به همین دلیل زمستان در ریو دو ژانیرو فقط یک عنوان تشریفاتی به حساب می آید در ماه جولای (یعنی سردترین ماه زمستانی منطقه جنوبی استوا) میانگین درجه حرارت به ۲۰ درجه سانتی گراد می رسد. گرمای هوا مانعی در زندگی بیرون از خانه برای مردمان شهر ریو ایجاد نمیکند. سواحل ریو همواره مملو از جمعیت می باشد. تابستان در ریو از اواخر ماه دسامبر آغاز و تا اواخر ماه مارچ نیز ادامه دارد. امواج بی امان سواحل ریو مردمان این شهر را به طرف خود می کشاند، البته ممکن است این گرمای طاقت فرسا برای گردشگران اروپا و آمریکای شمالی بسیار خطرناک باشد.
کارناوال
در حوالی اکتبر که گرمای هوا به سر حد خود می رسد مردمان ریو که بی صبرانه در انتظار فرارسیدن زمان شروع کارناوالهاشان می باشند از نزدیک شدن به آن مسرور خواهند شد.
در ابتدای ماه نوامبر مراحل ابتدایی آماده سازی کارناوال آغاز می شود با سپری شده هفته ها، شور و هیجان آغاز کارناوال در همه شهر پخش می شود. بعد از مدتها انتظار در آخر زمان شادی و نشاط شبانه روزی آغاز می شود نواختن طبل ها و دنبک ها، خواندن آوازها و همچنین پوشیدن لباسها مجلل و زیبا و درخشان از آداب و رسوم جشن کارناوال در شهر روی می باشد. بر گذاری سالانه چنین جشن پر شور و با عظمتی یکی دیگر از مشخصه های پر قدرت و درعین حال کهن آن شهر محسوب می شود.
جمعیت و مذهب
در کارناوالهای برزیل شما شاهد تنوع فرهنگهای گوناگون خواهید بود. شهر ریو نیز همچون سایر شهرهای برزیل از تنوع نژادها و فرهنگها برخوردار است. ساکنان بومی کشور برزیل هندی هستند در قرن ۱۶ میلادی برزیل به استعمار پرتقال درآمد و بومیان این کشور را به بردگی گرفتند و آنها را مجبور به پذیرفتن دین مسیحیت کردند.و همچنین زبان رسمی برزیل را نیز پرتقالی تغییر دادند. این تغییرات باعث شد که همبستگی کشورهای آمریکای جنوبی به یکدیگر بیشتر و بیشتر شود.
جمعیت بومیان این کشور در ابتدا در حدود ۵ میلیون نفر بوده اما متاسفانه این جمعیت روز بروز به شدت در حال کاهش است و امروزه تنها حدود ۴۱۰ هزار نفر در این سرزمین که ۱۲ درصد از خاک برزیل را تشکیل می دهند ساکن هستند. زمان برداشت محصول نیشکر و زراعت درخت قهوه به نیروی انسانی زیادی در برزیل احتیاج میشود و برزیلها مجبور به خریداری برده از آفریقا می شوند. اکثر مهاجرتهای انجام شده به کشور برزیل مابین سالهای ۱۸۵۰ تا ۱۹۵۰ صورت گرفته است.این مهاجران که بیشتر از کشورهای اروپایی مانند ایتالیا، پرتقال و اسپانیا به برزیل نقل مکان کرده اند جمعیتی بالغ بر ۵ میلیون نفر را شامل می شوند.
امروزه حدود یک سوم از مردم برزیل را دو رگه های پرتغالی، هندی (mesticos) و کمی بیشتر از ۱۰ درصد آفریقایی برزیلی تشکیل میدهند و بقیه مردم سفید پوست هستند.موسیقی، مذهب، ورزش و زبان در کشور برزیل به علت آمیختگی فراوان فرهنگ ها و نژادهای مختلف در طی سالان گذشته به طور کامل ملاحظه ای تحت تاثیر قرار گرفته است و این اختلاف نژادها در همه مراودات روزمره این مردم مشهود است. با اینکه اغلب برزیلیان ادعایی بر نژاد پرستی ندارند با این حال جمعیت برزیلی- آفریقایی این کشور به شدت از لحاظ اقتصادی دچار تبعیض نژادی هستند پیشتر از اینها، در گذشته نیز این مردم به مشارکت و همکاری با بومیان رغبتی نشان نمی دادند.
مذهب نشان دهنده به هم آمیختن نژادها و فرهنگ جای مختلف در یک کشور می باشد. حضور بسیاری از برزیلیان دارای مذهب کاتولیک Roman Catholic می باشند، مذهبی که توسط پرتقالیها به این مردم مان تحمل شده بوده اما هم اکنون به علت مهاجرت گسترده اروپاییان به این کشور مجدداً یکی از پرطرفدارترین مذهب برزیل به حساب می آید. اما با این حال که مذهبی ۹۵ درصد مردمان برزیل کاتولیک بوده است از سال ۱۹۷۰ به بعد بسیاری از پیروان آن مذهب تابعیت خود را به پرتستان تغییر داده اند.
***
آرزوی خوش شانس
یک نماد آفریقایی برزیلی که در میان مردمان بومی ریو متداول است و برای دفع چشم زخم و بدست آوردن خوش شانسی استفاده می شود. مردم ریو انگشت شصت خود را در میان انگشت دوم و سوم خود به صورت مشت قرار میدهند و برایتان آرزوی خوش شانسی می کنند. شما این کار را در سفر یاد می گیرید.
***
از دیگر مذاهبی که در برزیل وجود دارد مذهب پنتیکاستی (Pentecast) می باشد که بیشتر در میان فقط شیوع دارد. در اکثر شهرهای برزیل شما شاهد اماکنی شبیه به کلیسا به نام Assembleia de Deus خواهید بود. فرهنگ و مذهب مردمان برزیلی آفریقایی در تمام جامعه برزیل به طور چشم گیری نفوذ کرده است بردگان آفریقایی که سالها پیش به کشور برزیل آورده شده اند موفق به ادغام اعتقادات بومی و مذهبی خود با اعتقادات و مذهب مغرب زمین شده اند. با این حال نسلهای بعدی این بردگان نیز دچار همین دوگانگی مذهبی غربی و مذهب بومی خودشان Orixas شده اند. از مذهب و زبان گرفته تا موسیقی و سنت های افریقایی به طور قابل توجهی با فرهنگ های مدرن برزیل درهم آمیخته شده اند.
برزیل میزبان جام جهانی ۲۰۱۴
فوتبال
از آنجایی که پله به سلطان فوتبال جهان معروف است و این کشور تابحال ۵ بار به قهرمانی رقابتهای جام جهانی نائل آمده است و همچنین میزبانی جام جهانی فوتبال سال ۲۰۱۴ توسط برزیل نشان دهنده شهرت و اعتبار این کشور و در این رشته ورزشی می باشد. اگر شما شاهد یکی از مسابقات فوتبال در استادیوم ما را کانا (Maracana) باشید متوجه بازی جادویی این تیمها خواهید بود که چگونه در مقابل یکدیگر صف آرائی میکنند در زمان جام جهانی فوتبال تمام برزیل با این رویداد همسو و آن را دنبال میکنند. اشتیاق مردم به حدی است که در هنگام انجام بازیهای کم اهمیت معمولی فوتبال شما شاهد هستید که تماشاگران کاملاً مجذوب و مسحور بازی هستند. اما نیازی نیست که برای یک فوتبال دیدنی به Macarana بروید. فوتبالیست های جوان که آرزویشان رسیدن به مقام پله، رونالدو و سایر فوتبالیستهای مشهور برزیلی است حتی در هوای گرم و سوزان روز در کنار ساحل تمام تلاش و تکنیکهای خود را بکار میگیرند تا در نهایت نوشیدنی خستگی را در شرط بندی شوند حتی حتی در شبهای گرم نیز تیم های فوتبال در زیر نور افکن های Copacabana و ساحل Ipanema تا نیمه های شب فوتبال بازی میکنند.
آنسوی ریو
در پایان برای کسانی که چند روزی را بیشتر در این شهر سپری میکنند. موقعیت ریو برای گشتهای روزانه و بازیهای تا نیمه شب موقعیت ممتازی است. از سوی شرق و غرب هر چه و در طول کناره های شهر ریو دوژانیروه Rio de Janeiro به سوی شرق و غرب پیش می رویم شاهد سواحل زیباتری خواهیم بود. در غرب Rio کناره Vevdo (کناره سبز) با سطحی پوشیده از گسترده بهشتی جائی که پوشش گیاهی سرزنده و شاداب و کوهها به دیدار ماسه ها و آبهای شفافی که شکل سبز به خود گرفته، باریک سفید و آبی رنگ.
جزایر اعجاب انگیزی همچون IIha Grande که به طور خارق العاده ای از دل آب بیرون زده اند و تعداد مثال بالغ بر ۳۶۰ جزیره می باشند.
عمدتاً شکارگاههای مستعمراتی حفاظت شده می باشند، همچنین شهر رویایی Paraty در شمال شرقی ریو که پناهگاه زیبایی ساحلی به شمار می آید و نیز زمان بازی Bozios که برای تفریح مردم شهر تعبیه شده است.
خلیج گوانابارا و ساحل Botafogo و Sugar Loaf
در واقع شهر ریو بیش از مجموعه ای از سواحل است، تنها با پیمودن مسافتی کمتر از یک ساعت از Rio منطقه کوهستانی به چشم می خورد که همچون کوهپایه های اروپایی سرسبز و بی نظیر است، بعد Petropolis نیز در این کوهستان واقع شده است. اقامتگاه تابستانی امپراتور Dom Pedro دوم در این کوهستان قرار دارد. دره Paraiba جایی است که اشراف و ثروتمندان برزیلی قرن ۱۹میلادی با حکمرانی به این منطقه با برده داری و استفاده از نیروی توانمند و ارزان بردگان بی دفاع عمارات مجللی برای خود ساخته اند. امروزه شما میتوانید تعدادی از مزارع قهوه یا همان Fazendas را مشاهده کنید، بعضی از این مزارع جهت اقامت یک شبه بازدید کنندگان تجهیز شده اند.
متاسفانه مردم کشور برزیل از موقعیت مناسبی برخوردار نیستند. موقعیت بد اقتصادی، بالا بودن آمار جرم و جنایت، بحران مسکن، وضعیت نابسامان آموزش و هم چنین مشکلات اشتغال دغدغه های این مردمان است. با اینحال اکثر مردم برزیل به دلیل بی تفاوت بودن به مسائل مربوط به کشورشان، تا کنون اجازه هر گونه تصمیم گیری بدون نظر سنجی از ایشان توسط سیاستمداران و مقامات عالیرتبه را داده اند. این واقعیت وجود دارد که مردم بومی برزیل Cariacas ها بی توجه به آینده خود در لحظه زندگی می کنند و صرف نظر از کمبودهای بی شمار جامعه شان همواره به جشن و پایکوبی می پردازند.
***
نکات خواندنی
مردم بومی برزیل یا همان Cariocas ها از زبان حرکات بدنی و علائم رمزی به وفور استفاده میکنند، بعد از گذشته مدت اندکی از اقامتتان را فراخواهید گرفت نشان دادن انگشت شصت به معنی «متشکرم» همانند سایر کشورها است. اما بزیلیان بعد از نشان دادن انگشت شصت خود توسط انگشت سبابه خود روی آن می کشند و این حرکت به معنی موافق بودن و کمک کردن در میان برزیلیان مرسوم است.
تاریخچه کوتاه
پدرو آلوارز کابرال، کاشف پرتقالی، کشور برزیل را در سال ۱۵۰۰ میلادی کشف کرد. به خاطر سپردن تاریخ کشف برزیل برای بچه های مدرسه ای که مدام مجبورند تاریخ اتفاقات مهم جهان را حفظ کنند کار بسیار ساده ای بود. در حقیقت آلوارزکابرال تا زمانیکه معاهده توردسیاس Tadesillas به اجرا در نیامده بود با به خشکی برزیل نگذاشت. معاهده ای که بدون شک به نفع امپراتوری پرتقال تمام شد. طبق این پیمان که در سال ۱۴۹۴ به امضا رسیده پرتقال و اسپانیا به طور مساوی اراضی دنیای جدید را با کشیدن خطی بر روی یک نقشه خالی تقسیم کردند. سواحل زیبا و چشم انداز برزیل در قسمت شرقی نقشه ترسیم شده قرار گرفت تا نادیده های زیادی را بر چشم پرتقالی ها بازکند. در این میان کابرال وقتی بر سرزمین پورتو سگورو که امروزه به ایالت باهایا Bahaya نامیده میشود، پاگذاشت، چندان تحت تاثیر قرار نگرفته بود. او به اشتباه فکر کرده بود که یک جزیره کشف کرده است، این در حالی بود که او سرزمین اصلی آمریکای جنوبی را یافته بود. از طرف دیگر اگر چه امیدوار بود بتواند از منابع سرشار خاور بین بهره برداری کنید، با مردمی نیمه وحشی که زبان هندی کولومبوس Columbus نامیده می شوند (همان سرخ پوستان) روبرو شده، کاملاً دچار ناامیدی گردید.
این زمینها که در آن زمان (Vercruz) وراکروز نامیده می شد، در اصل به قبیله Topi-Guarananai توپی- گوارنای تعلق داشت، همچنین ازدواج مردمان این قبایل با مهاجران تازه وارد، باعث ایجاد نژاد متفاوتی شد که هم اکنون مردم بومی کشور برزیل از این نژاد می باشند.
***
رودخانه در ژانویه
نامگذاری ریو دو ژانیرو بر پایه یک سؤ تفاهم خنده دار قرار دارد. قصه ای که در بین عموم با اصطلاح گونچالو کوئلهو رایج است اینگونه که: وقتی اولین دریانورد پرتغالی به خلیج گوانابارا می رسد به اشتباه فکر میکند که اینجا دهانه رودخانه است.او به تقویمش نگاه می کند و اعلان میکند که اینجا رودخانه ژانویه است (River of January).
ریو دو ژانیرو
***
بر اثر سفرها و گشت و گذار های متعدی که در آن زمان توسط مردم انجام می گرفت به درختی زیبا به نام (Pau-brasil) پائو- برزیل که تنها از رنگهای ارغوانی و قرمز در آن بکار رفته است، مواجه شدند که نام کشور برزیل را نیز از روی نام این درخت برداشتند. از برزیل به عنوان یک قطب مهم کشاورزی یاد می شود، اما پتانسیل این کشور به دلیل اشتباهات فراوان در عرصه کشاورزی کم کم تحلیل رفته و روز به روز به کشوری تک محصولی تبدیل گردیده است: در ابتدا اشعه سپس قهوه در آخر لاستیک. امروزه برزیل یکی از قوی ترین این کشورهای دارای انرژی و نیرو است.
خلیج گانابارا Guanabara که در واقع منزلگاه شهر ریودوژانیرو به حساب می آید، توسط یک ملوان پرتقالی، نام Goncalo Coelho در روز اول ژانویه سال ۱۵۰۲ میلادی کشف گردیده اما متاسفانه در این مدت سعی و تلاش چندانی برای آبادانی این شهر صورت نپذیرفته است. در واقع حدود نیم قرن به طول انجامیده است تا یک شهر درکنار خلیج زیبای ریو ایجاد شود. از برزیل به عنوان یک قطب مهم کشاورزی یاد می شود، اما پتانسیل این کشور به دلیل اشتباهات فراوان در عرصه کشاورزی کم کم تحلیل رفته و روز به روز به کشوری تک محصولی تبدیل گردیده است: در ابتدا اشعه سپس قهوه در آخر لاستیک. امروزه برزیل یکی از قوی ترین این کشورهای دارای انرژی و نیرو است.
تهدیدهای فرانسوی
نگرانیهای موجود از طرف لیسبون (مرکز پرتگاه) که پیشگاه آن یک فرمانده نیروی دریایی فرانسوی بود به نام Nicolas Durand همچنین نگرانیهای موجود از طرف… مقیمان فرانسوی که از مستعمران فرقه مسیحیان پروتسان (غیر کاتولیک). حق طلبی توامان سبب دامان زدن به این جنگ la france Atlantiquer نامیده شده است، بدون معطلی و بسیار سریع پرتقال را به حرکت نظامی داشت که این جنگ بطور متناوب برای سالیان دراز ادامه داشت. در آخر فرانسه ها در بیستم ژانویه سال ۱۵۶۷ میلادی از این کشور بیرون رانده شدند.
در همان ساعات ابتدای فتح و پیروزی EStacode Sa رهبر قوای پرتقال توسط یک تیر، شدت مجروح شد، همینطور این روز به نام یک شهید فدایی ایتالیایی به نام St Sebastian نامیده شده که به عنوان روحانی مقدس ریو شهرت دارد. در نتیجه نام رسمی و تشریفاتی این شهر همچنان Sebastiao do Rio de Janiero می باشد. بعد از فرار فرانسویان، ژنرال ارتشبد برزیلی Mem de sa. مرکز اداری. اجرایی را از منطقه تماشایی و زیبای کره sugar loaf به منطقه کم آسیب پذیر تر تپه Marro docastlel منتقل کرد.
امروزه هیچ نشانی از آن تپه وجود ندارد زیرا آن را صاف کرده و به محل دفن زباله ها تبدیل کردند با این امر برای توسعه و بسط کلان شهر مدرنی در کنار خلیج الزایم بوده است. اما این روزها این منطقه در کنار فرودگاه Santas Dumant واقع شده است. ژنرال ارتشبد Mem de Sa شخصی به نام Salvador Carea di Sa را به سمت مامور مستعمرات و مهاجرتشان انتخاب کرد. از طرفی Salvador نیز برادر زاده Mem de Sa بوده است.
قوم پرستی و یا انتصاب اقوام نزدیک به مشاغل مهم یکی از خصوصیات ابراز سیاست و همچنین زندگی اقتصادی برزیلیان به شمار می آید.
طبق تاریخچه کشور برزیل، فرانسوی ها شهر را غارت کردند و هر آنچه به جای مانده بود به عنوان غنیمت با خود بردند. ناوگان جنگی دوگوای تروین Dugay Trbuin، که مملو از غنائم جنگی از جمله ۲۰۰ رأس گاو، ۱۰۰ صندوق شکر و هزاران کروازادویس Cruzsdos بودند، پیش از آنکه نیروهای جنگی پرتغال بسر برسند در آنجا فرار کردند. کاسترو موریاس Castro Morais بدلیل بی لیاقتی بی لیاقتی در دفاع از کل شهر اخراج شد.
کلیسا St Anthony، ساخته شده در اوایل قرن ۱۷ میلادی
قایق سلطنتی برای نمایش در موزه فرهنگی دامارینها damarinha
پایتخت
کشف نیشکر، و پس از آن کشف شود انگیزه طلا و الماس، بزریل را به یکی از کشورهای جذاب از نظر اقتصادی در قرن ۱۷، ۱۸ تبدیل کرد. برده های آفریقایی برای کار کردن بر روی مزارع نیشکر به خاک برزیل دارد شدند. برده های آفریقایی با سفید پوستان و سرخ پوستان منطقه ارتباط داشتند. برزیل از یک کشور مستعمره با یک شبه پادشاهی ارتقاع یافت و پایتخت از سالوادور (با هیا) Bahia به ریو دو جانیرو منتقل شد تا قدرت دان به منابع طلا و الماس نزدیک تر باشند.
ریو شهری کوچک، بی قید و با آب و هوای استوایی بود. اولین نایب السلطنه ای که در شهر ریو سکنی گزید، یک نجیب زاده مشکل پسند بود که عمارت خود را به یک محل باتلاغی و زشت توصیف کرد که بر تپه هایش نسیم خنکی می وزد. ریو به عنوان یک پایتخت بزرگ بین المللی تا پیش از شروع قرن جدید و تغییر و تحولات در نقشه اروپا، دوران بسیار سختی را پشت سرگذاشت. دوران حکم رانی ناپلئون شروع شده بود، او تمام تلاش خود را می کرد تا قاره اروپا را از زیر سلطه انگلیسی ها در بیاورد. پرتقال از همکاری با او سر باز زد، بنابراین مارشال آندوشه ژونوت Marshal An doche Junot یکی از فرماندهان سپاه ناپلئون به همراه سپاه نیرومندان
به اسپانیا حمله کردند تا به لیسبون برسند. دادگاه سلطنتی پرتقال تصمیم گرفت جهت عقب نشینی به یک بهشت امن در آن سوی آب ها بروند. در سال ۱۸۰۷ میلادی.
دم خوائو Dom Joao که نایب السلطنه مادرش، ملکه ماریای یکم Queen Maria که از نظر مغزی بیمار بود، برزیل را انتخاب کرد. او و پانزده هزار عضو دادگاه و گارنیال عالیرتبه اش در ۲۹ نوامبر ۱۸۰۷ میلادی از لیسبون با سمت برزیل حرکت کردند. آنها ابتدا را در سالوادور توقفی داشتند و در آنجا حکمی که اجازه ورود همراهانش به بندرهای برزیل را می داد امضا کرد.
دم خوائو Dom Joao در تاریخ ۸ مارس ۱۸۰۷ در شهر ریو از کشتی خود پایین آمد تا تنها پادشاه اروپایی دوران باشد که امپراتوریش را در یک سرزمین مستعمره برپا می کند.
حتی پس از آزادی پرتقال از دست ناپلئون، دم خوائو Dom Joao تصمیم گرفت در برزیل بماند.
وقتی ملکه ماریای یکم Qeen Maria دیوانه در سال ۱۸۱۸ جان سپرد، او در کلیسای کارملیت شهر ریو تاج پادشاهی را بر سر نهاد. خوائوی ششم JoaoVI پادشاه معروفی بود، در زمان او ریو به شهری متمدن تبدیل شد. چرا که در آن زمان سر مایه هایی بسیار برای ساخت و ساز آکادمی هنرهای زیبا، موزه ملی، یک باغ مخصوص گیاهشناسی، یک بانک و یک دفتر روزنامه اختصاص یافت.
امپراتوری برزیل
در سال ۱۸۲۱ میلادی، دم خوائو Dom toao مجبور شد به لیسبون باز گردد و کشورش را از نزدیک اداره کند، بنابراین حکمرانی برزیل را به پسر بزرگش دم پدرو Dom Pedro و همسر وی دوشس لئوپوارینا ژوزف کارولینای هامبورگ دفتر امپراتور اتریش واگذار کرد.
اگر چه لئوپولونیا (همسر دم پیو) به هیچ وجه زیبا نبود و دم پدرو وی را از روی عکسش پسندیده بود او ملکهٔ محبوب شد و اولین ولیعهد برزیلی تاج و تخت را به دنیا آورد.
رابطه بین پرتقال و برزیل در سال ۱۸۲۲ با فشار ناشی از تلاش برای مستقل کردن کشور برزیل رو به وخامت گذاشت. پادشاه پدرو خود ر از وابستگاه اروپایی اش کنار کشید و تمامی سالها و افتخارات پرتقالی خود را از روی یونیفرمش جدا کرد و با شعار معروف «استقلال یا مرگ» خود را امپراتور برزیل عنوان و تاج گذاری کرد.
سه سال بعد مقامات دولتی پرتقال به لطف فشارهای دولت های اتریش و بریتانیا این امپراتوری را به رسمیت شناختند. وقتی پادشاه پدرو در سال ۱۸۲۶ از دنیا رفت، پسرش لقب پدروی چهارم گرفت، اما حکومت کشور اروپایی را به دخترش ماریا رالگوریا بخشید و برادر جوانترش میگل را نایب السلطنه او قرار داد.
اما قوانین موزیانه و استبدادی پدرو و خاطر مردم برزیل را آشفته می ساخت و سرانجام در سال ۱۸۳۱میلادی با فشار نظامی از سلطنت به نفع پسر ۵ ساله اش که به پدروی دوم مشهور شد، کناره گیری کرد. شاه خلع شده به پرتقال سفر کرد تا برای دستیابی به تاج و تخت در سرزمین مادریش بجنگد که پس از یک جنگ داخلی سخت توانست به خاطر دفترش در این نبرد پیروز گردد.
پادشاه پدروی دوم در آغوش مادرش ماریا لئوپولونیا
دوران طلایی
پادشاه پدروی دوم در سال ۱۸۴۰ میلادی به سن قانونی برای دریافت تاج و تخت رسید، درست چند ماه قبل از تولد ۱۵ سالگی اش، او بیش از نیم قرن بر برزیل حکومت کرد، در طی این سال ها شهر ریو پیشرفت چشمگیری داشت.
لامپ هایی که با روغن ماهی می سوختند، جای خود را به چراغهای گازی در خیابانهای پایتخت دادند، در سال ۱۸۷۲ جمعیت مردم ریو به ۲۷۵ هزار نفر رسید. کشتی های بخار شهر ریو را به ساحل نیتروها و همچنین اروپا متصل می کرد. ترامواهایی که با نیروی اسب حرکت می کردند. حمل و نقل را به طرز گسترده ای آسان کرده بودند این پیشرفتهای تکنولوژی همچنین افتتاح مدارس، کالج ها، موسسات و بیمارستانها باعث رشد زیاد اجتماعی مردم این شهر گردید. طی دوران حکوممت پدرو، استبداد جای خود را به حکومت پادشاهی در کنار حضور پارلمان داد و این باعث شد که ۲ حذب، فعالیت بپردازند. در سال ۱۸۵۰ میلادی تجارت برده ممنوع شد اما امپراتوری تصمیم بر اجرایی کردن این مهم نداشت تا زمانی که در سال ۱۸۸۸ میلادی وقتی پادشاه پدرو خارج از برزیل بوده این فرمان توسط دخترش که نایب السلطنه وی محسوب می شد به امضا رسید و پس از آن به او لقب ناجی را دادند.
چشم انداز شهر ریو از منطقه سانت ترزا در سال ۱۸۸۳
جناح مخالف وی که از سوی برده داران برخواسته بودند، نارضایتی خود را از وضعیت سیاسی ابراز می کردند که این مخالفت توسط نظامیان و اشخاص دیگری حمایت گسترده می شد. جنبش ضد سلطنتی سرانجام در نوامبر ۱۸۸۹ میلادی به راه افتاد. امپراتور در کاخ تابستانی خود بود که توطئه گران در شهر ریو دو جانیرو کودتایی بدون خونریزی اجرا کردند.
در روز ۱۵ نوامبر، پادشاه پدرو مجبور به کناره گیری از تاج و تخت و خانواده سلطنتی شد. در عرض ۴۸ ساعت پیش از آنکه نیروهای ضد شورش بتوانند وارد عمل شوند پادشاهی خاندان خوائو منحل گردید. پیروز مردان میدان نبرد یک جمهوری فدرال تشکیل دادند و آن ایالات متحده برزیل نامیدند، همچنین خانواده سلطنتی به کشور فرانسه تبعید گردید.
ریو در قرن بیستم
در اولین دهه از قرن بیستم، شهر ریودو ژانیرو کم کم چهره و سیمای یک پایتخت مدرن را به خود گرفت. یک خیابان اصلی بزرگ و پهن احداث و سنگ فرش شد، که اکنون آوینداریو برانکا نامیده می شود. در تونل برای دسترسی آسانتر کوپوکابانا به منطقه تجاری ساخته شد. بقدر ریو بهبود یافت، میزان مهاجرت به ۱۰۰ هزار نفر در سال رسید. یک برنامه فوری جهت ریشه کنی تب زرد در سال ۱۹۰۷ برگذار گردید که به موجب آن سیستم فاضلاب و بهداشت شهر بهبود اساسی یافت، در آن موقع جمعیت پایتخت به ۸۰۰۰ هزار نفر می رسید. جنگ جهانی اول لطف برزگی در حق اقتصاد برزیل کرد. صادرات این کشور افزایش یافت. صنعت برای پر کردن جای خالی صنایع وارداتی، گسترش به سزایی داشت.
***
پرواز به ریو
در اوایل سال ۱۹۲۰، آویندا آتلانیتکا در کوپاکابانا، مملو از خانه های خصوصی با ساکنان بومی (کاریوکاسها) هیجان طلب و ماجراجو بود. قصر سفید کوپاکابانا اولین هتل شهر در سال ۱۹۲۳ ساخته شد و اولین فیلم شهر نیز در آن ساخته شد. فرد استاید Fred Astiare و جینگر روگرGinger Roge در کنار هم در فیلم “پرواز به ریو” نقش آفرینی کردند. این هتل به سرعت توجه اشخاصی سرشناسی همچون روزولت Rooservelt، دو گاول de gaulle، اواپرون Eve Peron، لاناتوش Lana Turner چنانک کیاشک chiang kaishek و امپراتور هیراهیتو Hirohito را به خود جلب کرد. هر وقت این شخصیتها به شهر ریو می آمدند در آن هتل اقامت می کردند. حضور این چهره های معروف، شهرت جهان را برای کوپاکابانا به همراه داشت. پادشاهان، ستارگان سینما و اشراف همچنان به قصر کوپا سر می زنند و این هتل هنوز هم جزو هتلهای سطح بالای جهان به شمار می آید.
***
هتل قصر کوپاکابانا
امواج سقوط بازار سهام نیویورک در سال ۱۹۲۹، به ریو نیز رسید. بازار قهوه به لرزه در آمد. متاسفانه تنها به این شرایط ختم نشد، سایر صنایع کشاورزی و صنعتی نیز با شکل حدی مواج شدند. توطئه ها و دسیسه های متقابل بوجود آمد و در نهایت یک انقلاب، دولت را زیر و رو کرد. یک دسته از نظامیان به گتولپووارگاس Getulia Varges واگذار کردند. در سال ۱۹۳۷ وارگاس دولت جدید را تشکیل داد. قوانین سخت گیرانه ای همچون سانسور و همچنین برای موضوعات جدی مثل سؤ قصد به رئیس جمهور مجازات مرگ را در نظر گرفت. احکام جدید دیکتاتور وارگاس که بر اساس آن کلیه اماکن تجاری شهر در مالکیت دولت او قرار گرفتند. در اماکن عمومی شهر پخش گردید. تحت رژیم وارگاس، برزیل وارد جنگ جهانی دوم شد و تنها کشور آمریکای لاتینی بود که نقش فعالانه ای در این جنگ داشت. نیروهای نظامی برزیل در سال ۱۹۴۴ به ایتالیا رسیدند و نبرد و حکومت را پیروز شدند. در پایان جنگ وارگاس در جریان یک کودتا سرنگون شد. اما در انتخابات سال ۱۹۵۰ دوباره بر سر کارآمد خیلی ها معتقدند که وارگاس عنوان یک رهبر دمکرات به نسبت دوران دیکتاتوریش تاثیر چندانی نداشت و ناآرامی ها به کشور بازگشت. با نشانه های جنگ داخلی، عدم حمایت توسط ارتش، وارگاس در سال ۱۹۵۴ در کاخ ریاست جمهوری ریو دست به خودکشی زد. تاریخ نویسان هنوز نمی دانند از وارگاس که شخصیتی موثر در کشور برزیل بوده است به چه عنوانی یاد کنند. علی رغم تمام این موضوعات، پهن ترین خیابان شهریور به افتخار این شخصیت دمدمی مزاج، وارگاس نامگذاری شده است.
طرح های رویایی
برخوردی که رییس جمهوری Jusceluo Kuhts check با ریو انجام داده به نظر به ضربه سنگین می رسید برای متعادل کردن نفوذ بخش اقتصاد سیاسی. ریو دو جانیرو سائو پائولو Sao Paulo این شخص با یک بسیج همگانی ملی برای تبدیل… خشک و بی آب و علف شمال و غرب ریو به مساحت ۹۶۰ کیلومتر بریزیلیا را تاسیس کرد. با اینکه دولت برزیل به بررسی و اجرای این طرح در درازمدت می اندیشید، رئیس جمهور Kubitschek برنامه ریزی طرح و ساخت بلند پروازانه ترین شهر جهان را تنها در ۴ سال به واقعیت بدل کرد. در سال ۱۹۶۰ برازیلا رسماً به پایتخت رسید و به این طریق شهر ریو بعد از حدود ۲ قرن از قدرت سیاسی برزیل کنار گذاشته شد. اما شهر ریو از زوال و نابودی خودداری کرد. هنگامی که بسیاری از دیپلمات ها و مقامات فدرال در نهایت با اکراه نقل و انتقالات خود را از کنار دریا به مناطق روستایی پذیرفتند به ناگهان میزهای خود را به طور باور نکردندی و معجزه آسایی توسط شریون های جدید (بروکرات ها) اشتغال دیدند. شهر ریو پس از ازدست دادن بزرگترین مقام سیاسی کشور و واگذاری آن به برزیل و همچنین انتقال عنوان بزرگ ترین و ثروتمند ترین شهرستان به سائو پائولو همچنان درحال شتاقت و رونق می باشد.
راهنمای سفر ریودوژانیرو
نویسنده : وحیدرضا اخباری
مترجم : زهره مرصوص
ناشر: انتشارات راهنمای سفر
تعداد صفحات : ۱۳۹ صفحه
این نوشتهها را هم بخوانید