کتاب « برگ‌ریزان »، نوشته آدلاین ین ما
تقدیم به عمه‌ام بابا (۱) که حمایت‌های بی‌دریغش مرا برای تحمّل دوران سخت و عذاب‌آور کودکی‌ام، پایدار و مقاوم ساخت.
به همسرم، باب که بدون عشق و محبت او نمی‌توانستم این کتاب را به نگارش درآورم.
و سرانجام تقدیم به کلیهٔ بچه‌های ناخواسته. به امید آنکه با همهٔ ناملایمات زندگی مبارزه کنند و در برابر مشکلات، استقامت و پایداری نشان دهند و ایمان داشته باشند که با شجاعت، خلاقیت، بردباری و رفتار انسانی می‌توانند بر رنج‌ها و آسیب‌های کودکی فایق آیند.
این کتاب چکیده‌ای از یک داستان واقعی است. نوشتن آن برایم بسیار دشوار بود، زیرا بار دیگر خاطرات تلخ و سوزناک
و رنج‌ها و مشکلات فراوانی را که تحمل کرده‌ام برایم زنده کرد. لیکن خود را موظف می‌دانم تجارب دردناکم را برای پیرایش باطن و آرامش روح و تشویق به صبر و بردباری در برابر ناملایمات به دیگران منتقل کنم.
با اینکه در طول دوران زندگی‌ام مصائب بسیاری را در خانواده از سر گذرانده‌ام، اما وجودم سرشار از عشق و محبت نسبت به فرد فردِ آنهاست و قلبم برای آنها می‌تپد و مایلم بدانند با نوشتن این کتاب، قصد توهین و آزار بیهودهٔ آنان را نداشته‌ام.
شایان ذکر است که بنا بر رعایت شئونات خانوادگی و برخی دلایل فردی، اسامی واقعی و مسیحی خواهر، برادران، همسران و فرزندان آنان را در متن کتاب تغییر داده‌ام. اسامی پدر و مادر و شرح تحولات تاریخی و اجتماعی در طول داستان حقیقی است و سعی کرده‌ام عین واقعیت را بیان کنم.
آدلاین ین ما
فصل اول: در و تخته با هم جور می‌شوند
عمهٔ بزرگم در سه‌سالگی قاطعانه با پاره کردن نوارهایی که برای کوچک نگه داشتن پاهایش به‌طور سنتی به آن بسته شده بود، اعتراض خود را اعلام کرد. او در ۱۸۸۶ هنگام سلطنت سلسلهٔ «چینگ»(۱۶) در شهر بندری شانگهای به‌دنیا آمد، زمانی که کشور چین تحت فرمانروایی امپراتور خردسال، کونگ سو (۱۷) – که در شهر ممنوعه در شمال کشور زندگی می‌کرد – قرار داشت. او هشت سال از پدربزرگم، که اسمش یه‌یه (۱۸) بود، کوچک‌تر بود و در آن زمان که کوچک‌ترین عضو و فرزند عزیزدردانه و لوس و ننر خانواده محسوب می‌شد، عاقبت با لجبازی و نخوردن غذا و ننوشیدن مایعات، حرف خود را به کرسی نشاند و به قول خودش پاهایش را از بند رها کرد.
شهر شانگهای در اواخر قرن نوزدهم به هیچ یک از شهرهای دیگر کشور چین شباهت نداشت و یکی از پنج بندر کشور چین بود که براساس معاهدات منعقدشده با کشور بریتانیا پس از آغاز اولین جنگ افیونی در ۱۹۴۲ به روی انگلیسی‌ها باز شده بود و به‌تدریج چنان رشد و توسعه‌ای یافت که به یک قدرت عظیم ارتباطی میان چین و سایر نقاط دنیا تبدیل شد و به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی‌اش که در طول هفده مایلی در کنارهٔ رودخانهٔ بزرگ یانگ تسه (۱۹) بنا شده بود و به لحاظ نظامی و استراتژیک از اهمیت بسیاری برخوردار بود، از طریق قایق به‌راحتی با شهرستان‌های داخل کشور ارتباط داشت و از طرف دیگر از سمت شرق نیز با اقیانوس آرام فقط پنجاه مایل فاصله داشت.
کشورهای انگلستان، فرانسه و ایالات متحدهٔ امریکا نیز در محدودهٔ شهر، مناطقی را تحت تصرف خود درآورده بودند. تا به امروز نیز ساختمان‌های فعلی سر به فلک کشیده و جدید آن نشان‌دهندهٔ تأثیراتی است که برگرفته از فرهنگ و سبک معماری غربی‌ها و علایق بازرگانان خارجی است.
بعضی از عمارت‌های مجلل و اعیانی، که قبلاً محل سکونت نمایندگان سیاسی دولت‌ها بوده و از مکان‌های پرجاذبهٔ تجاری محسوب می‌شدند، اکنون نیز دارای نشانه‌هایی از جلال و شکوه معماری عصر ادوارد هفتم را دارند و مانند خانه‌های اعیانی کنار رودخانهٔ تایمز (۲۰) و منطقهٔ هنلی (۲۱) انگستان هستند و از زیبایی‌های شگفت‌انگیز و شیوهٔ گل‌کاری‌های قشنگ باغچه‌هایی که پیرامون ویلاهای درهٔ لوار (۲۲) در کشور فرانسه دیده می‌شوند، برخوردارند.
به‌طور کلی اعطای امتیازات به بیگانگان در زمینه‌های مختلف بدین معنا بود که خارجیان در کشور چین از حق مصونیت در کشور میزبان (کاپیتولاسیون) برخوردار بودند و کلیهٔ شهروندان، اعم از چینی یا بیگانه، مجبور به اطاعت از قوانین کشور چین نبودند و بیگانگان حق تأسیس ادارات، شهرداری، نیروی پلیس و پایگاه‌های نظامی را داشتند. حق بهره‌برداری از چنین امتیازات ویژه‌ای باعث شده بود که شهرک‌هایی مستقل در داخل یک شهر ایجاد شوند و جزایر کوچکی، که در قلمرو کشور چین بود و در کنار سواحل آن قرار داشتند، تحت استعمار بیگانگان درآیند. در آن هنگام چین دارای قانون اساسی مدونی نبود و حکمرانان ایالتی در مقام مجریان قانون از سوی امپراتور منصوب می‌شدند و شهروندان چینی نیز به‌طور سنتی به این صاحب‌منصبان ارشد به‌صورت خدایانی کوچک نگاه می‌کردند و اوامرشان را اطاعت می‌کردند. تقریباً برای مدت صد سال بین سال‌های ۱۸۴۲ تا ۱۹۴۱ بیگانگان در سراسر کشور چین افراد برتری محسوب می‌شدند و خواسته‌هایشان حتی از دستورات حکمرانان داخلی تأثیرگذارتر بود و اشغالگران غربی و سفیدپوست بیش از حد مورد احترام و تکریم بودند و اکثر شهروندان چینی نسبت به آنان احساس ترسی آمیخته با احترام داشتند.
محاکمهٔ قانونی افراد در برابر حکمرانان ایالتی برگزار می‌شد، به‌خاطر همین یک وابستهٔ کنسولی از بین شهروندان اشغالگر خارجی نتایج را ارزیابی و محکمه را هدایت می‌کرد و در نهایت رأی نهایی را صادر می‌کرد و بدین ترتیب مردم محلی از داشتن هر نوع حقوق فردی و آزادی‌های مشروع در شهر خود محروم بودند. انواع تبعیض‌ها، جداسازی‌ها و حق‌کشی‌ها در زمینه‌های نژادی، جنسی، مذهبی و غیره در کلیهٔ روابط تجاری و غیرتجاری در بین افراد چینی و اشغالگران غربی مشاهده می‌شد و ملت چین از دیدگاه این عده شهروندان، زیردست و درجهٔ دو و مغلوب قدرت بیگانگان محسوب می‌شدند. این نوع برخوردها موجبات نارضایتی عمومی مردم را فراهم آورده بود.
برگ‌ریزان
نویسنده : آدلاین ین ما
مترجم : الهه مرعشی
ناشر: انتشارات مروارید
تعداد صفحات : ۴۴۵ صفحه
این نوشته‌ها را هم بخوانید
