آسم چیست؟ چطور تشخیص داده می‌شود؟ درمان آن به چه صورت است؟

علل آسم

  • بیماری التهاب مزمن راههای هوایی که با 3 شاخص معین می‌شود.
  • التهاب مزمن راه هوایی
  • افزایش واکنش‌دهی برونش‌ها
  • انسداد برگشت‌پذیر راه‌های هوایی
  • آسم Extrinsic: افزایش حساسیت به یک آلرژن (دوده، مایت‌های غبار)
  • آسم intrinsic: واکنش راه هوایی به عامل غیرایمیون (آسپیرین، NSADIS، بتابلوکرها، سولفیت‌ها، غبار محرک، عوامل آلوده‌کنندهٔ هوا، سرما، ورزش، عفونت، استرس).

تشخیص افتراقی آسم

  • ادم ریه
  • برونشیت حاد
  • اختلال عملکرد تارهای صوتی
  • حملات اضطرابی
  • نارسایی قلبی
  • COPD
  • پنومونی
  • CAD/MI
  • پنومونی افزایش حساسیت
  • آتلکتازی
  • برونشیولیت
  • انسداد راههای هوایی فوقانی
  • آنژیوادم
  • پنوموتوراکس
  • آمبولی ریوی

اپیدمیولوژی آسم

  • در 5-10% از جمعیت دیده می‌شود.
  • 2/1 موارد قبل از 10 سالگی، ولی در هر سنی ممکن است ایجاد شود.
  • مردان > زنان
  • غالباً سابقهٔ فامیلی آسم یا بیماریهای آتوپیک وجود دارد.
  • مرگ و میر افزایش یافته است، احتمالاً بدلیل اعتماد بیش از حد به داروهای برونکودیلاتور می‌باشد.

آسم

علایم و نشانه‌های آسم

  • سرفه (اوّلین علت سرفه- دومین و سوّمین علل سرفه GERD و ترشحات پشت‌بینی)
  • تنگی نفس
  • احساس سنگینی در قفسه سینه
  • ویز باز دمی/ بازدم طولانی
  • تولید خلط
  • تورم بیش از حد در اثر تجمع هوا، موکوس و بافتهای مرده
  • بیدار شدن‌های شبانه
  • اختلال خواب
  • تاکی‌کاردی- تاکی پنه در طی حملات
  • تشدید علائم به طور حاد، استفاده از عضلات تنفسی فرعی، ناتوانی در بیان کامل جملات، کاهش جابجایی هوا، پرهوایی قفسه سینه، (افزایش قطر قدامی- خلفی قفسه سینه)
  • تغییر سطح هوشیاری (ثانویه به هیپوکسی)، نبض متناقض (کاهش فشار خون سیستمیک، mmHg10 در هنگام دم).

تشخیص آسم

  • تعیین اختلال عملکرد برگشت‌پذیر راه‌های هوایی
  • افزایش 15% در FEV1 پس از مصرف B آگونیست‌های استنشاقی- انقباض برونش در پاسخ به متاکولین یا هوای سرد.
  • PFT: FEV1 پایین، TLC بالا، RV بالا: بهبود FEV1 با برونکودیلاتور.
  • PEFR: سهولت در اندازه‌گیری، استفاده برای پیگیری شدت و دورهٔ بیماری: 600-400 طبیعی، 300-100 وخامت متوسط: کمتر از 10 وخامت شدید.
  • CXR: پرهوایی، آتکلتازی
  • ABG: آلکالوز تنفسی در موارد حملهٔ خفیف با خسته شدن بیمار در اثر هایپرونیتلاسیون P P CO2 به حد نرمال و سپس بالاتر افزایش می‌یابد. هیپوکسمی و اسیدوز متابولیک نشانهٔ بیماری شدید است. (به علت اکسیژن‌رسانی ضعیف و عدم تطابق V/Q)
  • کشت خلط: ائوزینوفیل‌ها افزایش، عفونت ثانویه

درمان آسم

  • پرهیز از عوامل محرک
  • اکسیژن مکمل در حملات حاد
  • بتا دو آگونیست برای اتساع برونش‌ها- کوتاه اثر (اَلبوتِرول: برای درمان فوری)- طولانی اثر مثل سالموترول برای استفادهٔ شبانه، به هنگام ورزش و آسم پایدار.
  • کورتیکواستروئیدهای استنشاقی برای درمان مزمن: چنانچه بیمار بیش از 2 بار در هفته زا برونکودیلاتورها استفاده کند باید از کورتیکواستروئید استفاده کند.
  • آنتی کولینرژیک (ایپراترپیوم): برونکودیلاتورهای ضعیف
  • ثابت‌کنندهٔ ماست سِل‌ها در بچه‌ها (کرومولین)
  • مهارکنندهٔ لوکوترین‌ها (مون تِلوکاست)
  • استروئیدهای سیستمیک (پردنیزون)، بتا آگونیست‌های استنشاقی، و گاهی اوقات تئوفیلی برای حملات حاد و شدید آسم.

پیش آگهی/ سیر بالینی آسم

  • دوره‌های حملات حاد با فواصل بدون علامت
  • علائم با ورزش، هوای سرد، عفونت‌های سیستم تنفسی فوقانی، استرس، محرک‌ها و غیره تشدید می‌شود.
  • شدت حمله و پاسخ به درمان با اندازه‌گیری PEFR پیگیری می‌شود.
  • آسم اِستاتوس (دائم): حملات شدید و طول کشیده که به درمان اولیه پاسخ نمی‌دهد و ممکن است منجر به نارسایی تنفسی و مرگ بیمار شوند.
  • آسم خفیف، متناوب: علایم کمتر از 2 بار در هفته، PEFR بیش از 80% نرمال/
  • آسم دائم، خفیف: علائم بیش از 2 بار در هفته، PEFR بیش از 80%
  • آسم دائم متوسط: علائم روزانه و PEFR 60 تا 80%
  • آسم دائم شدید: ایجاد و عود علائم مکرر، محدودیت فعالیت، PEFR کمتر از 60%

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
[wpcode id="260079"]