عادت‌های خصوصی آقای دیپلمات در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی
شما چند ثانیه یا چند دقیقه برای نوشتن یک توییت زمان صرف می‌کنید؟
شاید جواب بدهید یک دقیقه. افرادی که خیلی وسواس دارند هم جواب می‌دهند چند دقیقه و نهایتا ۱۰ دقیقه. شاید هم برخی افراد باشند که برای هر توییت ۳۰ دقیقه وقت می‌گذارند. اما جالب است بدانید محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران برای هر توییت ۲ الی ۳ ساعت زمان نیاز دارد.
نحوه استفاده ما کاربران عادی از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی با مقامات رده بالای کشوری بسیار متفاوت است. اصلا عادت‌ها را ول کنید؛ نوع اینترنت، سخت‌افزار و نرم‌افزار ما با افرادی مانند رییس‌جمهور، وزیر امور خارجه، رییس سازمان انرژی اتمی، وزیر دفاع و دیگران از جنس دیگری است.
به همین خاطر، همیشه مردم دوست دارند بدانند رییس‌جمهورشان از کدام گوشی استفاده می‌کند، یک اتصال اینترنت با چه سرعتی دارد، چگونه وارد شبکه‌های اجتماعی می‌شود و هر روز چقدر زمان صرف آن‌ها می‌کند، برای نوشتن یک پست یا توییت چقدر زمان صرف می‌کند و آیا خودش آن‌ها را می‌نویسد یا مثلا به رییس دفترش واگذار می‌کند.
این کنجکاوی و حساسیت هم فقط متعلق به کشور ایران نیست و در سایر کشورها هم همین داستان وجود دارد. یکی از موضوعات همیشه داغ در رسانه‌ها، حدس زدن گوشی تلفن همراه یا کامپیوتر و لپ‌تاپ روسای جمهور یا زمان‌های حضور در شبکه‌های اجتماعی است.
روزنامه جام‌جم یک گفت‌وگوی مفصل با محمدجواد ظریف، وزیر خارجه محبوب و کاریزمای ایران انجام داده است. در این گفت‌وگو؛ چند سوال از ظریف درباره استفاده از فیلترشکن، گوشی موبایل و شبکه‌های اجتماعی نیز پرسیده می‌شود که جواب‌های این مقام عالی وزارت خارجه بسیار خواندنی است. در ادامه، این جواب‌ها را در کنار برخی اطلاعات دیگر از گذشته درباره وب‌گردی محمدجواد ظریف بخوانید:
ظریف می‌گوید بدون استثنا خودش توییت‌ها و پست‌های اینستاگرام را می‌نویسد و به کس دیگری واگذار نمی‌کند. سعی می‌کند به زبان انگلیسی بنویسد تا هم قواعد ایران را رعایت کرده باشد و هم مخاطبان احتمالی او در کشورهای دیگر و مقامات دولتی بتوانند توییت‌هایش را بخوانند.
از فیسبوک استفاده نمی‌کند به جز در مقطعی که مذاکرات هسته‌ای در جریان بوده است. بیشتر روی شبکه‌های اجتماعی توییتر و اینستاگرام متمرکز است. اعتراف می‌کند در اوج مذاکرات هسته‌ای و زمانی که نمی‌توانسته وارد فیسبوک شود؛ از پسرش درخواست کرده است برایش پست‌هایش را منتشر کند؛ البته متن پست‌ها را خودش نوشته است.
ظریف در اوایل وزارت دولت قبل، یک فیسبوک‌گرد به تمام معنا بود و بسیاری از منتقدانش روی این نکته انگشت گذاشته بودند اما این روزها کمتر به سراغ فیسبوک می‌رود و هیچ پستی منتشر نمی‌کند.
محمدجواد ظریف برای نوشتن و انتشار هر توییت به طور متوسط ۲ الی ۳ ساعت زمان صرف می‌کند. گاهی اوقات باید توییت‌ها را در زمان مناسبی، مثلا صبح در اروپا و امریکا منتشر کند. بنابراین؛ پس از نوشتن توییت و آماده‌سازی آن، چندین ساعت منتظر می‌ماند.
اگر مخاطب توییت‌ها مقامات امریکایی و شخص ترامپ باشد؛ گاهی اوقات باید یک توییتر را ۱۵ ساعت بعد منتشر کند. فرصتی برای خواندن کامنت‌ها ندارد و غالبا نمی‌داند کاربرانش درباره یک توییت چه نظری داده‌اند.
برای ورود به اینترنت از فیلترشکن استفاده نمی‌کند چون اصولا نیازی به فیلترشکن ندارد. وزارت امور خارجه امکانات و ابزارهایی در اختیارش قرار می‌دهد تا راحت بتواند از اینترنت استفاده کند. چندی پیش هم خبری منتشر شده بود که برخی مقامات کشوری مانند وزیر ارتباطات هم نیازی به فیلترشکن ندارند و در واقع از اینترنت بدون فیلترشکن استفاده می‌کنند.
وزیر امور خارجه ایران اعتقاد دارد استفاده از اینترنت؛ چه با فیلترشکن یا بدون آن و حضور در شبکه‌های اجتماعی یا اصلا فرستادن یک ایمیل ساده در اینترنت می‌تواند تهدیداتی در پی داشته باشد. بنابراین؛ عدم استفاده از اینترنت راه‌حل نیست و باید میان کشف یک تهدید با محرمانگی اطلاعات تفکیک قایل شد.
بالاترین مقام وزارت خارجه، روزی ۱۶۰ تا ۱۷۰ ایمیل کاری دریافت می‌کند که باید شخصا پاسخ بدهد. از صبح زود ساعت ۴.۵ یا ۵ که از خواب بیدار می‌شود؛ کامپیوترش را روشن کرده و شروع به خواندن ایمیل‌ها و پاسخ‌گویی‌شان می‌شود. البته؛ گاهی اوقات به خاطر جلسات و نشست‌های رسمی نمی‌تواند در طول روز همه ایمیل‌ها را بخواند یا جواب بدهد و شاید اصلا نرسد سری به باکس ایمیل‌هایش بزند.
خودش می‌گوید بیشتر اوقات ایمیل‌هایش را در خانه جواب می‌دهد. خوشحال است دنیا طوری شده که می‌توان برخی کارها را از راه دور و در خانه هم انجام داد.
ظریف به سختی‌های کار خودش در استفاده از اینترنت و موبایل هم نقبی می‌زند و می‌گوید در جریان مذاکرات هسته‌ای؛ گوشی‌اش به خاطر مسایل حفاظتی و جلوگیری از شنود؛ مثل اتو داغ می‌شد!
همیشه دولت‌ها محدودیت‌ها و قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای مقامات سطح اول کشور در نظر می‌گیرند که طبیعی و منطقی است.
باراک اوباما، رییس‌جمهور سابق ایالات متحده، سال‌ها از یک گوشی بلک‌بری استفاده می‌کرد و البته در حسرت داشتن آیفون بود. یک روز، همین گوشی بلک‌بری معمولی نیز از وی گرفته شد و یک گوشی به او دادند که بیشتر شبیه به گوشی‌های موبایل اسباب‌بازی بود. این گوشی نه عکس می‌گرفت، نه آهنگ پخش می‌کرد، نه متن می‌فرستاد یا به اینترنت وصل می‌شد!
دونالد ترامپ هم وقتی وارد کاخ ریاست‌جمهوری شد؛ گوشی اندرویدی رده بالای خود را تحویل داد و یک گوشی ساده فوق امنیتی تحویل گرفت.
البته؛ هوش و ذکاوت و کاربلدی افرادی مانند وزیر امور خارجه ایران کار را به اینجا می‌کشاند که برای یک توییت بیش از سه ساعت زمان صرف کنند و همه جوانب کار؛ معنی هر حرف و کلمه، مکان درست نقطه و کاما و ویرگول و … را بارها و بارها ارزیابی و بررسی می‌کنند.
ترامپ، رییس‌جمهور امریکا این‌طور نیست و ظاهرا توییت‌های خود را خیلی سریع و چند ثانیه‌ای می‌نویسد. تا کنون بارها توییت‌های منتشر شده از او همراه با غلط‌های املایی و نگارشی بوده؛ کلمات در جای مناسب استفاده نشده یا در دنیای سیاست و دیلماتیک معنی دیگر داشتند. گاهی اوقات توییت‌های شخصی وی با توییت‌های رسمی کاخ سفید مختلط شده و البته جنجال‌های بزرگ بین کشوری به راه انداختند.
در انتها، جالب است بدانید احتمالا گوشی آقای ظریف، گلکسی نوت ۴ است. قبلا هم از گلکسی نوت ۳ استفاده می‌کرد و ثابت شده این شخص علاقه زیادی به گوشی‌های خانواده گلکسی نوت سامسونگ دارد.
در جریان ماجرای عدم تخصیص گوشی‌های هدیه شرکت سامسونگ به ورزشکاران ایرانی المپیک زمستانی؛ ظریف سامسونگ را تهدید کرد که اگر جبران نکند؛ گوشی‌اش را عوض خواهد کرد!
