بیماری بوپ BOOP چیست؟ چه علایمی دارد و راه‌های تشخیص و درمان آن کدام‌ها هستند؟

علت‌های بیماری بوپ BOOP

• BronChiolitis Oblitcrans Oganizing: Pneumonia (BOOP) التهاب و فیبروز، برونشیولها و فضاهای هوایی آلوئول‌ها را با توده‌هایی از بافت گرانولاسیون مسدود می‌کنند. (Organizing Pneumonia)، معمولاً ایدیوپاتیک است.
• BOOP ثانویه ممکن است در اثر عفونت، پیوندها، ARDS، استنشاق مواد سمی، بیماری کلاژن و اسکولار یا آسپیراسیون ایجاد شود.
• برونشیولیت اُبلیتران (BO): انسداد و التهاب برونشیول‌ها بدون گسترش ضایعه، به دورن آلوئول‌ها، معمواً در پیوند اعضا و بیماری کلاژن واسکولار ایجاد می‌شود.

تشخیص افتراقی بیماری بوپ BOOP

• ARSD
• COPD
• TB
• واکنش دارویی
• عفونت‌ها
• پنومونی ائوزینوفیلی مزمن
• بیماری بینابینی ریه
• دیگر پنومونی‌های ایدیوپاتیک (IPF و AIP)
• پروتئینوز آلوئولار ریوی
• انفارکت ریه
• نئوپلاسم ریه

اپیدمیولوژی بیماری بوپ BOOP

• BOOP ایدیوپاتیک: 7 مورد از 100 هزار بستری در بیمارستان
• در دههٔ 5 و 6 رخ می‌دهد.
• در مردان و زنان برابر است.
• ارتباطی با مصرف تنباکو ندارد.

علایم و نشانه‌های بیماری بوپ BOOP

• علائم شبه آنفلوانزا
• شروع تدریجی سرفه بدون خلط
• تنگی نفس
• تب
• بی‌حالی
• کاهش وزن
• خستگی
• کراکل دمی
• بندرت ویزینگ

تشخیص بیماری بوپ BOOP

• BOOP یک تشخیص پاتولوژیک است.

• CXR: ارتشاح آلوئولار دو طرفه تکه تکه
• CT: ارتشاح شیشه مات و نواحی تجمع پراکنده و جدا از هم، اتساع و افزایش ضخامت دیوارهٔ برونشها
• PFT: نمای محدودکننده، کاهش ظرفیت انتشار، هیپوکسی
• بیوپسی ریه: برای تشخیص قطعی توصیه می‌شود. بافت گرانولاسیون درون راه‌های هوایی کوچک و التهاب آلوئول‌ها دیده می‌شود
• BOOP را از سایر بیماری‌های بینابینی ریه افتراق می‌دهد.
• ABG: هیپوکسمی
• ESR افزایش یافته

• تمایزهای مهم

• BOOP درجه 1 در مقابل درجه 2
• BOOP در مقابل BO (نمای مختلط انسدادی محدودکننده، با واسطه ایمنی در بیماران پیوندی دیده می‌شود.

درمان بیماری بوپ BOOP

• بوپ بخوبی به استروئیدهای سیستمیک خوراکی پاسخ می‌دهد و در 3/2 بیماران بهبود کامل حاصل می‌شود.
• آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان نقشی ندارند.
• سیکلوفسفامید ندرتاً لازم است. ولی اگر با شکست مواجه شوند یا در موارد عود مکرر از آنها استفاده می‌شود.

پیش آگهی/ سیربیماری بیماری بوپ BOOP

• پیش آگهی عالی دارد.
• ندرتاً بدون درمان بهبود می‌یاب
• 3/2 بیماران با درمان استروئیدی کاملاً خوب می‌شوند- عملکرد ریه و CXR طبیعی می‌شود.
• پاسخ به درمان ممکن است به سرعت و در عرض 2 هفته ظاهر شود. یا چند ماه بطور بیانجامد.
• عود شایع است همچنین اکثر بیماران به استروئیدهای سیستمیک پاسخ می‌دهند.
• در صورت عدم پاسخ به درمان یا عود مکرر استفادهٔ مزمن از استروئیدها یا افزودن داروهای سرکوب کنندهٔ ایمنی دیگر ضروری به نظر می‌رسد.