DNA ویروس پوشش‌دار کروی- تنها DNA ویروسی که می‌تواند انسان را آلوده کند.
با استفاده از آنزیم ترانس کریپتاز معکوس تکثیر می‌یابد.
انتقال به وسیله خون و مایعات بدن- تماس جنسی, معتادان تزریقی, همودیالیز، ترانسفوزیون, تاتو و سوراخ کردن بدن, کارکنان بهداشتی واکسینه نشده
دورهٔ نهفته یا کومون طولانی- میانگین ۶۰-۹۰ روز
اپیدمیولوژی هپاتیت B
۲۵ میلیون ناقل HBV تنها در آمریکا وجود دارد.
ایجاد بیماری دائمی به سن بیمار بستگی دارد.
کم‌تر از ۱۰% بالغین که در تماس با ویروس HBV قرار می‌گیرند دچار بیماری مزمن خواهند شد.
%۵۰ اطفال دچار بیماری مزمن می‌شوند.
%۹۰ نوزادان دچار بیماری مزمن می‌شوند.
تشخیص افتراقی هپاتیت B
سایر هپاتیت‌های ویروسی
هپاتیت ناشی از دارو
Shock liver
هپاتیت اتوایمیون
نارسایی قلب
علایم و نشانه‌های هپاتیت B
ممکن است در افراد ناقل مزمن علامت‌دار نباشد.
تعریف هپاتیت مزمن ویروسی: وجود بیش از ۶ ماه شواهد بافت‌شناسی التهاب و نکروز- برخی بیماران هپاتیت مزمن بدون علامت هستند و فقط آنزیم‌های کبدی افزایش یافته دارند؛ دیگر بیماران مجموعه کاملی از علایم هپاتیت را نشان می‌دهند.
تشخیص هپاتیت B
در عفونت حاد
HBsAg مثبت
HBV DNA مثبت
HBe Ag نشان دهنده کاهش عفونت‌زایی است.
قبل از شروع علایم افزایش می‌یابد.
وجود Anti HBe دلیل عفونت‌زایی بالاست.
Anti- HBc IgM با شروع علایم افزایش می‌یابد, در بیماری مزمن وجود ندارد. Anti-HBsIgG و anti- HBc IgG در زمان خاتمهٔ مرحله حاد بیماری تشکیل می‌شوند و همواره باقی می‌مانند.
در ناقلین مزمن بدون علامت:
HBsAg مثبت
HBeAg منفی, HBV DNA منفی
در بیماری مزمن پایدار:
HBsAg مثبت- HBeAg و HBV DNA مثبت. برای سایر تست‌ها به مبحث هپاتیت مراجعه کنید.
درمان هپاتیت B
انترفرون-۲b -در یک سوم تا نیمی از بیماران مؤثر است.
درمان روزانه برای ۴ ماه
لامیوودین- یک داروی ضد ویروسی خوراکی نسبتاً ارزان است به خوبی توسط بیمار تحمل می‌شود.
در یک سوم تا یک دوم بیماران مؤثر است.
دوره زمانی یک ساله ایده‌آل گزارش سده است.
پیوند کبد.
پیش‌اگهی/ سیر بالینی هپاتیت B
آزمایش وجود عفونت همراه یا عفونت مضاعف با HBV.
بیماری حاد چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد.
احتمال ایجاد حامل بدون علامت در آن بیش‌تر از سایر ویروس‌های هپاتیت است.
کارسینوم هپاتوسلولار با HBV مزمن ارتباط دارد خطر HCC 200 برابر بیش‌تر است.
حدود ۱۰% از بیماران HBV مزمن سالانه دچار سیروز می‌شوند.
در بیمارانی که دچار سیروز می‌شوند سالانه ۲ تا ۳% کارسینوم هپاتوسلولار و ۱۰-۵% عدم جبران کبدی پیوند کبد پیش می‌آید.
