آمفتامین : شیوه تاثیر روی بدن – علایم مسمومیت و راه‌های ترک
آمفتامین‌ها از طریق آزاد کردن کاتکول آمین‌ها به ویژه دوپامین اثر خود را اعمال می‌کنند، البته متیل فنیدات از طریق مهار بازجذب دوپامین اثر می‌کند و شاید به همین دلیل کمتر از سایر آمفتامین‌ها خاصیت اعتیادآوری دارد.
آمفتامین‌ها در درمان ADHD، نارکولپسی و افسردگی به کار می‌روند.
سوء مصرف آمفتامین‌ها در دانشجویان (!)، رانندگان کامیون و سایر افرادی که نیازمند حفظ بیداری و توجه طولانی‌مدت هستند، شایع است.
مصرف آمفتامین‌ها ممکن است سبب ایجاد یک نوع سایکوز پارانوئیدی شود. این علایم ظرف چند روز برطرف می‌شود.
مسمومیت با آمفتامین‌ها
در مسمومیت با آمفتامین‌ها علایم و نشانه‌های زیر دیده می‌شود:
- تهوع یا استفراغ
- بی‌اشتهایی و کاهش وزن
- بیش‌فعالی، تحریک پذیری، پرخاشگری، میدریاز، تعریق، احساس سرما، ترمور و آریتمی
- توهمات
- افکار پارانوئیدی
- درد قفس سینه ناشی از اسکمی یا انفارکتوس میوکارد
- تشنج
در مسمومیت با آمفتامین‌ها گاهی به جای تاکی‌کاردی، برادی‌کاردی و به جای هیپرتانسیون، هیپوتانسیون دیده می‌شود.
درمان مسمومیت با آمفتامین‌ها به صورت علامتی است و از بنزودیازپین‌ها جهت کنترل اضطراب استفاده می‌شود. پس از سم‌زدایی از فلوکستین یا بوپروپیون جهت درمان نگهدارنده استفاده می‌شود.
سندرم ترک آمفتامین‌ها
قطع مصرف آمفتامین‌ها موجب بروز خلق افسرده همراه با خستگی، بی‌خوابی یا پرخوابی، افزایش اشتها و آژیتاسیون یا کندی psychomotor می‌شود.
