بیشتر موارد بواسطهٔ ایمنی: افزایش حساسیت نوع I به واسطهٔ IgE باعث آزاد شدن هیستامین از ماست سلها می شود اتساع عروق موضعی، ادم و پاسخ التهابی اریتم و تورم
علل مختلف از جمله دارو ها (آسپرین، پنی سیلین، مورفین، سولفانامیدها)، عفونتها، گزش حشرات، غذا ها، و مواد افزودنی (ماهی، تخم مرغ، شیر ، آجیل)، بیماری سیستمیک، تماس مستقیم با محرک های مختلف و علل ایدیوپاتیک.
تشخیص افتراقی کهیر
درماتیت تماسی
لنفانژیت
درماتیت آتوپیک
ماستوسیتوز
آنژیوادم
HBV
گزش حشره
اریتم مولتی فرم
درماتیت هرپتی فرم
بولوس پمفیگوئید
واسکولیت
سلولیت
اپیدمیولوژی کهیر
در بیش از ۲۵% کل افراد دیده می شود
ممکن است سابقهٔ فامیلی / شخصی آتوپی وجود داشته باشد.
علایم و نشانه های کهیر
خارش
قرمزی، تورم، گرد / بیضی، با مرکز روشن و هاله اریتماتو قرمز
درماتوگرافیسم: تورم گذرا در اثر فشار روی پوست
تشخیص کهیر
شرح حال و معاینه
آزمایش: CBC، شمارش ائوزینوفیل، ESR، LFT، U/A، بررسی هپاتیت، مهار کنندهٔ C1 استراز، سطح کمپلمان، آنتی بادی های IgE
بیوپسی پوست در صورت پایداری ضایعات بیش از ۴۸ ساعت
کشت / کشت مدفوع جهت رد عفونت
محدودیت رژیم غذایی جهت به حداقل رساندن غذاهای مشکوک
درمان کهیر
پرهیز از تماس با آلرژن
آنتی هیستامینها خط اول درمان هستند
لوسیونهای ضد خارش و کمپرس سرد برای تسکین علایم
کورتیکواستروئیدها در صورت لزوم تنها، برای دوره کوتاه
اپی نفرین زیر پوستی
بلوک کنندهٔ کانال کلسیم، کلشی سین، سولفاسالازین، داپسون، دانازول ممکن است کمک کننده باشند.
جهت مراقبت از نظر آنافیلاکسی، ممکن است نیاز به انتوباسیون باشد.
پیش آگهی / سیر بالینی کهیر
شروع حاد، خود محدود شونده
بیشتر موارد در عرض ۲۴ ساعت فروکش می کنند
موارد مزمن ممکن است بیش از ۶ هفته به طول انجامد
برخی موارد ممکن است در تمام عمر باقی بماند
ممکن است باگرما، تب، الکل، ورزش یا استرس عاطفی تشدید شود.
