انتروسکوپی چیست و چه جایگاه و کاربردی در تخیص بیماری‌های گوارشی دارد؟
با استفاده از گاستروسکوپ استاندارد نمی‌توان رودهٔ کوچک را بعد از لیگامان تریتز بررسی نمود. اخیراً، تلاش‌های زیادی برای امکانپذیر شدن مشاهدهٔ ۶ متر یا ۲۲ پا از رودهٔ کوچک انجام شده است.
انتروسکوپ‌های رانشی (push endoscopy)، اندوسکوپ‌های بلندی (بیش از cm ۲۰۰) هستند که علاوه بر مشاهده ضایعات روده کوچک، امکان بیوپسی یا کوتر کردن دارند. جلوتر بردن این وسیله بعد از ۵۰ سانتی متر اول ژژونوم، دشوار است. انتروسکوپی با کمک بالون، یک تکنیک جدید و مهیج است که توسط آن می‌توان بخش اعظم روده باریک را توسط آندوسکوپ مشاهده کرد. این روش از بالون‌هایی استفاده می‌کند که در داخل overtube یا خود آندوسکوپ قرار دارند و به انتروسکوپ امکان می‌دهند. در داخل چین و شکن‌های روده باریک پیش برود. از طریق باد کردن و خالی کردن بالن‌ها به طور متوالی، انتروسکوپ می‌تواند در امتداد پیچ‌های بسیار طولانی روده باریک جلو برود. با استفاده از رویکرد آنتروگراد (از طریق دهان) و رتروگراد (از طریق مقعد)، کل روده باریک قابل مشاهده است.
انتروسکوپی در اتاق عمل انجام شود. در این موارد، جراح یک برش کوچکی روی شکم بیمار ایجاد می‌کند و در حالی که اندوسکوپیست مشغول مشاهده مجرای داخل روده‌ای است، جراح، به تدریج روده را روی آنتروسکوپ به جلو می‌کشد. به محضی مشاهدهٔ ضایعه، ممکن است جراح مستقیماً اقدام به رزکسیون آن بخش از روده کند.
