بیماری آسم چیست؟
بیماری آسم یا تنگی نفس یک بیماری خاص ریه‌ها می‌باشد که توسط حملات سریع و ناگهانی و پراکنده‌ای از قبیل کوتاه شدن نفس، نفس کشیدن با صدا (خس‌خس کردن سینه) و سرفه کردن مشخص می‌شود. بیماری آسم یکی از بیماری‌های رایج دستگاه تنفس است که در نژادهای مختلف و هر دو جنس (زن و مرد) به‌طور یکسان اثر می‌گذارد.
آسم در اثر مسدود شدن لوله‌های نایچه در ریه‌ها ایجاد می‌شود. این انسداد در اثر لرزش ماهیچه‌های نایچه‌ها، تورم لایه‌هایی که این ماهیچه‌ها را احاطه می‌کنند و حضور ماده مخاطی غلیظی بنام خلط، ایجاد می‌شود و ریه‌های فرد مبتلابه آسم، باریک و کوچک می‌شود.
آسم آلرژیک یا حساسیتی نوع متداول این بیماری است که در اثر پاسخ متقابل به موادی مثل گردوغبار، پر و با غذاهای بخصوصی ایجاد می‌شود. بوهای مختلف یا دود سیگار نیز ممکن است سبب حملات آسم شوند. آسم ممکن است نواحی دیگر بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
حملات آسم اغلب پس از کارهای فیزیکی سنگین و یا اضطراب و هیجان اتفاق می‌افتد. عفونت بینی و گلو نیز ممکن است به ایجاد حملات آسم کمک کند. تغییرات ناگهانی در وضع آب‌وهوا، با درجه حرارت و رطوبت نیز ممکن است به ایجاد حملات این بیماری کمک کنند.
این حمله‌ها ممکن است از نیم ساعت تا ساعت‌های متمادی ادامه پیدا کنند. حملات ممتد و یا زیاد آسم، ممکن است درصورتی‌که مریض ضعیف بوده و یا از سوء تغذیه رنج ببرد، خطرناک باشد. در حدود 35% تا 40% موارد آسم دوران بچگی در هنگام بلوغ پیشرفت می‌کنند.
پزشک از طریق آزمایشات فیزیکی و تست‌های پوستی آلرژیکی، بیماری آسم را تشخیص می‌دهد و از طریق این تست‌ها ماده‌ای که بیمار به آن حساسیت دارد تشخیص داده می‌شود. اغلب پزشکان، معمولاً داروهایی مثل اپی نفرین یا افدرین را برای درمان در مراحل اولیه تجویز می‌کنند، بیمارانی که در مراحل حاد بیماری هستند ممکن است به گرفتن ACTH و یا کورتیزول نیاز داشته باشند. بعضی از پزشکان مقادیر کمی از موادی که سبب ایجاد آسم می‌شوند را به بیمار تزریق می‌کنند و به‌تدریج مقادیر این مواد را بیشتر می‌کنند تا زمانی که بدن بیمار نسبت به این مواد آلرژیکی، مقاومت نشان دهد. گاهی اوقات در موارد حاد حملات آسم، استنشاق اکسیژن برای بیمار ضروری است. به منظور جلوگیری از حملات آسم، فرد باید از موادی که نسبت به آن‌ها حساسیت دارد و حالت‌هایی که سبب ایجاد حمله می‌شوند، دوری کند.
