بیماری پارکینسون چه علائم و نشانه‌هایی دارد؟ راه‌های تشخیص و درمان آن

چه بیماری‌های دیگری شبیه بیماری پارکینسون هستند؟

• پارکینسونیسم ناشی از دارو
• بیماری منتشر لوی بادی
• PSP (فلج پیشروندهٔ فوق هسته‌ای) سندرم شای – دراگر
• ترمور اولیه
• بیماری ویلسون
• آپراکسی راه رفتن
• دژنراسیون گانگلیونیک کورتیکو بازال
• هیدروسفالی با فشار طبیعی
• مسمومیت‌ها مثل CO، متانول و منگنز

چگونگی ایجاد و علت‌های بیماری پارکینسون

• یک بیماری شایع و پیش‌رونده است که به صورت حرکات غیرطبیعی و رژیدیتی و ترمور مشخص می‌شود.
• در 35 درصد موارد دمانس رخ می‌دهد.
• به علت از دست‌رفتن نورون‌های دوپامینرژیک در ماده سیاه و سایر مناطق سیستم عصبی مرکزی است.
• بسیاری از موارد ایدیوپاتیک است.
• سایر انواع پارکینسونیسم می‌تواند به علت داروهای بلاک‌کنندهٔ پست سیناپتیک گیرنده‌های دوپامین مثل داروهای پسیکوتروپیک و ضد دوپامین باشد.
• میانگین سن شروع بیماری حدود 60 سالگی است.
• یک بیماری شایع است که 1 درصد افراد بالای 50 سال را در آمریکا درگیر می‌کند.
• مردها کمی بیشتر از زن‌ها گرفتار می‌شوند.
• در اتوپسی اجسام لِوی در ساقه مغز و هسته‌های قاعده‌ای یافت می‌شود.

علایم و نشانه‌های بالینی بیماری پارکینسون

• تریاد کلاسیک شامل ترمور که در حالت استراحت به صورت تسبیح انداختن که همراه با حرکت کمتر می‌شود، رژیدیته چرخ‌دنده‌ای، برادی کینزی (کندی شروع حرکت)
• نشانه‌های مثبت شامل ترمور، رژیدیته و حالت خمیده است.
• نشانه‌های منفی شامل از دست‌رفتن رفلکس‌ها، برادی کینزی و حالت فریز شدن است.
• صورت ماسک مانند
• اشکال در فعالیت‌های روزمره زندگی مثل لباس پوشیدن، خوردن و نوشتن
• دمانس ساب کورتیکال در 50 تا 70 درصد از موارد
• سبوره (پوست چرب)، افزایش ترشح بزاق
• وضعیت ناپایدار همراه با حالت خمیده در تنه و اندام‌ها و راه‌رفتن با قدم‌های آهسته (shuffling)
• راه‌رفتن تسریع یابنده (festiating) با تمایل به افتادن به جلو

چگونه بیماری بیماری پارکینسون را تشخیص بدهیم؟ روند و شیوه بررسی

• شرح حال و معاینه فیزیکی عموماً منجر به تشخیص می‌شوند.
• پاسخ کلینیکی به درمان به آگونیست‌های دوپامین قویاً مطرح‌کننده بیماری پارکینسون است.
• هیچ تست آزمایشگاهی یا روش تصویربرداری تشخیصی وجود ندارد.
• باید بیماری ویلسون را در بیماران جوان‌تر رد کرد (سرولوپلاسمین پایین سرم، مس بالای ادرار، حلقهٔ کیزر – فلیشر).
• در صورت وجود دمانس، MRI باید انجام شود.

راه‌های درمان بیماری پارکینسون

• همهٔ داروهایی که عوارض پارکینسونی دارند مثل متوکلوپرامید و فنوتیازین‌ها و هالوپریدول باید قطع شود.
• اگر اختلال عملکردی قابل توجهی وجود نداشته باشد بیمارانی که در مراحل اولیه هستند تحت نظر گرفته می‌شوند.
• درمان در جهت افزایش دوپامین در CNS به کار می‌رود:
• آگونیست‌های دوپامین ابتدا مورد استفاده قرار می‌گیرند که شامل روپینیرول و پرامیپکسول است.
• در نهایت مریض به ترکیب لوودوپا همراه با کاربی‌دوپا نیاز پیدا می‌کند.
• با گذشت زمان اثر لوودوپا کم می‌شود و entacapone ممکن است استفاده شود.
• آمانتادین ممکن است برای دورهٔ کوتاه برای دیس کینزی مؤثر باشد.
• سلژلین فواید متغیری دارد.
• روش‌های جراحی شامل تحریک عمقی ساب‌تالامیک در بیمارانی که دیس‌کینزی‌های مقاوم، لرزش و به ندرت رژیدیتی دارند مؤثر است.

پیش‌آگهی/ عوارض

• در همهٔ موارد، بیماری پیشرفت می‌کند ولی پیشرفت آن از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است.
• داروها عوارض مهمی دارند مثل دیس‌کینزی
• در عرض 5 سال عوارض شدید دارویی و دمانس رخ می‌دهد.
• هذیان‌ها که شامل حیوانات و بچه‌ها هستند در مراحل انتهایی رخ می‌دهد.
• در مراحل انتهایی، پنومونی ناشی از آسپیراسیون، سپسیس و آمبولی ریوی رخ می‌دهد.
• فیزیوتراپی اغلب مفید است.