تخلیهٔ سریع معده چه مشکلاتی در بر دارد؟
عارضهٔ بالینی تخلیه سریع معده بسیار نادرتر از تأخیر در تخلیه معده است. سندرم دامپینگ (dumpingsyndrome) مجموعه‌ای از علایم گوارشی و عمومی است که ناشی از ورود ناگهانی مقادیر زیاد غذاهای دارای خاصیت اسموتیک به روده کوچک می‌باشند. سندرم دامپینگ معمولاً مواقعی دیده می‌شود که اعمال طبیعی معده در ذخیره‌سازی، خرد کردن و نرم کردن غذا مختل شده باشند. این سندرم عمدتاً به دنبال جراحی برای برطرف نمودن چاقی (بای‌پس Roux-en-y) یا بیماری زخم پپتیک دیده می‌شود. تخلیه سریع مواد غذایی هیپرتونیک به داخل روده کوچک باعث اتساع ناگهانی عروق احشایی و آزاد شدن پپتیدهای مؤثر بر عروق (vasoactive) می‌باشد. علایم اولیه دامپینگ، حدود ۳۰ دقیقه بعد از غذا ایجاد می‌شوند و شامل احساس پر بودن اپی‌گاستر و درد، تهوع، استفراغ، سیری زودرس، و تظاهرات وازوموتور نظیر گرگرفتگی، تپش قلب، و تعریق می‌باشند. علایم دیررس نظیر تعریق، لرزش، و ضعف، حدود ۲ ساعت بعد از غذا ایجاد شده و نشانهٔ هییوگلیسمی ناشی از هیپرانسولینمی واجهشی (rebound) می‌باشند. درمان سندرم دامپینگ شامل تغییر رژیم غذایی در جهت کاهش حجم و باراسموتیک تخلیه شده در روده می‌باشد.
زیاد کردن وعده‌های غذایی و کم کردن مصرف غذا در هر نوبت، مصرف غذاهای کم کربوهیدرات، مصرف جداگانه مایعات و مواد جامد، خودداری از مصرف مایعات هیپرتونیک و لاکتوز، معمولاً اثرات مفیدی دارند. اگر این اقدامات تأثیری نداشت، تجویز Octreotide با دوز ۲۵-۵۰ زیرجلدی، ۳۰ دقیقه قبل از غذا ممکن است مفید باشد. اکترئوتاید باعث کند شدن تخلیه معده و عبور مواد غذایی از روده شده و هم‌چنین مانع از آزاد شدن انسولین می‌شود. روش‌های جراحی برای کند کردن تخلیه معده موفقیت چندانی نداشته‌اند.
