زندگینامه الکساندر گراهام بل و نقش او در پیشبرد فناوری

در سال ۱۸۷۰ خانواده الکساندر گراهام بل پس از درگذشت دو برادرش در اثر بیماری سل، به کانادا مهاجرت کردند. بل در سال ۱۸۷۳ استاد فیزیولوژی تارهای صوتی در دانشگاه بوستون شد. در سال ۱۸۷۵ اختراع تلگراف چندگانه وی ثبت شد. در سال ۱۸۷۶ اختراع تلفن را ثبت کرد.

اگر چه الکساندر گراهام بل مفهوم تخیلی پیشین ارتباط صوتی با استفاده از سیم را حتی پیش از ۳۰ سالگی‌اش تحقق بخشید، اما راه وی به سمت اختراع تلفن دست کم از نظر جسمی راه درازی بود. به بل، این اسکاتلندی که در ادینبرو به دنیا آمده و رشد کرده بود عمدتا در شهر خود با آموزش بسیار محدود در دانشگاه ادینبرو و کالج دانشگاه لندن تحصیل کرده بود. اما تکامل تلفن به دست وی در بوستون، ایالات متحده آمریکا، در سال ۱۸۷۶ به وقوع پیوست. در این فاصله زمانی در الگین، اسکاتلند، به تدریس مشغول بود. در آن‌جا بود که شروع به مطالعه امواج صوتی کرد و ثابت شد که این مطالعات برای تولید این وسیله انقلابی بسیار مهم بوده‌اند.

مهاجرت

بعد با پدرش در لندن این کار را ادامه داد – پدر بل نیز همچون پسرش – یک گفتار درمان تحصیل کرده بود. مصیبت در زمان کوتاهی با مرگ متوالی دو برادر وی بر اثر بیماری سل به وقوع پیوست. این اتفاق برای بازماندگان خانواده بل به انگیزه‌ای برای مهاجرت به کانادا در سال ۱۸۷۰ تبدیل شد. ولی در این زمان الکساندر نیز به این بیماری مبتلا شد. او هنگام ورود به کانادا بهبود یافت و در سال ۱۸۷۱ به اندازه‌ای روبراه بود که به شهر آمریکایی بوستون که سکونت و هزینه تولید برجسته وی را فراهم آورد نقل مکان کرد. اما، در ابتدا با ارائه یک رشته سخنرانی در زمینه زبان گفتاری مرئی پدرش، مجموعه‌ای از نشانه‌های آواشناسی که ناشنوایان را قادر به گفتگو می‌کرد، آغاز به کار کرد. کارهای دیگری هم در ارتباط با ناشنوایان ادامه یافت و در سال ۱۸۷۳ او سمت استادی فیزیولوژی تارهای صوتی را در دانشگاه بوستون بر عهده گرفت.

تحقق ایده‌ها

مطالعات بل در مورد امواج صوتی تا آن زمان به مرحله پیشرفته‌ای رسیده بود ولی آزمایش‌های عملی‌اش چنین نبودند. شاید در گیرودار مهم‌ترین اتفاق، ملاقات وی با توماس واتسون، این مرد چیره‌دست و ماهر بود که محقق شدن فیزیکی ایده‌های نظری بل به ساخت طرح‌های این مرد اسکاتلندی کمک کرد. واتسون پول لازم را برای تقبل هزینه‌های مالی کار والدین مشتاق دو نفر از دانشجویان ناشنوایش را نیز افزایش داد که یکی از آن‌ها به نام مابل هوبارد سرانجام همسر وی شد.

امواج صوتی

طرح‌های بل در مورد ارتباط صوتی بر اساس یک تک مفهوم ساده استوار بود. او باور داشت که امواج صوتی از دهان می‌توانند تبدیل به جریان الکتریکی شوند، در صورتی که دستگاه مناسب برای ایجاد این تبدیل بتواند تولید شود. یکبار این امر اتفاق افتاده بود؛ ارسال جریان‌ الکتریکی در امتداد یک سیم پیش از قرار دادن دستگاه دیگری در سمت مخالف برای تبدیل مجدد جریان الکتریکی به صوت، کار نسبتاً ساده‌ای بود. پس از چندین سال کار پرفشار با واتسون، برای تکمیل این دستگاه تبدیل، سرانجام موفق به تولید قطعه‌ای از این تجهیزات شد که جهان را دست کم به اندازه هر تولید دیگری که پیش‌تر و یا پس از آن اتفاق افتاد، تغییر داد. اختراع تلفن بل در مارس ۱۸۷۶ ثبت شد و اگر چه مشاجره‌های بسیاری در ارتباط با تقدم و حق انحصاری اثر را در پی داشت، ولی این اسکاتلندی جایگاه خود را در تاریخ به دست آورد.

اما بل در جوانی پولی را که به واسطه اختراعاتش، جوایز مربوط به آن‌ها و شرکتش به نام T & At به دست آورد صرف تقبل هزینه‌های مالی ساخت آزمایشگاه‌هایی برای تحقیقات آتی کرد. درست هنگامی که توماس آلبا ادیسون بعدها تولید تلفن بل را با دکمه ناقل کربن‌اش بهبود بخشید، به این ترتیب بل گرامافون ادیسون را بهبود بخشید. به علاوه این مخترع اسکاتلندی در میان سایر موارد بر روی تشخیص انعکاسی (تشخیص موقعیت پدیده‌ها با اندازه‌گیری زمان رفت و برگشت صوت)، ماشین‌های پرنده و تلفن تصویری، دستگاه ناقل صدای دیگر، این بار با استفاده از نور به عنوان وسیله انتقال نیز کار کرد. کار بل با ناشنوایان از جمله ایجاد و تکمیل روش‌های تدریس نیز ادامه یافت و وی وقتی را نیز مصرف تدریس یکی از دانشجویان نابینا و ناشنوا به نام هلن کلر کرد که امروزه به خوبی شناخته شده است. بل هم‌چنین در تاسیس مجله ساینس نیز مؤثر بود.

میراث بل

برای مردی که از وی به علت اختراعی که به مردم اجازه داد تا فقط با استفاده از صدا از فواصل دور با هم ارتباط برقرار کنند بسیار یاد می شود، شاید اندکی طعنه آمیز باشد که الکساندر گراهام بل قسمت اعظم عمرش را وقف کار با ناشنوایان کرده است

هنگامی که بلی به ناشنوایان آموزش نمیداد مشغول اختراع و یا رویاپردازی در مورد نظریه هایی برای اختراعاتش بود. هنگامی که تلفن موفق ترین آنها بود هیجان وی به این معنی بود که او درگیر محدوده وسیعی از پروژه هایی شده که بسیاری از آنها ارتباطی با اختراع اصلی وی یعنی تلفن نداشتند.

بال، مخترع تلفن، بخش عمده‌ای از زندگی خود را وقف کار با ناشنوایان کرد.