چه بیماری‌های دیگری شبیه سکته مغزی کریپتوژنیک هستند؟
- میگرن
- تشنج
- خون‌ریزی مغزی
- واسکولیت‌ها
- نئوپلاسم
- فراموشی گذرای فراگیر
- فلج بل
- واکنش‌های تبدیلی هیستریک
چگونگی ایجاد و علت‌های بیماری سکته مغزی کریپتوژنیک
- بیشتر در افراد جوان رخ می‌دهد.
- ۲۵ تا ۳۵ درصد سکته‌ها را شامل می‌شود.
- در بیماران جوان‌تری که هیچ عامل خطر مشخصی برای استروک ندارند اتفاق می‌افتد.
- همراهی آن با سندرم‌های میگرنی، بازماندن سوراخ بیضی (PFO)، مشکلات دریچه‌ای، اندوکاردیت غیرباکتریایی، استفاده از عوامل سمپاتومیمتیک (مقلد سمپاتیک) و افزایش انعقادپذیری، مشخص شده است.
- علت‌های احتمالی شامل آمبولی شریانی – شریانی از یک پلاک که رگ را مسدود نکرده است، فیبریلاسیون دهلیزی موقتی، حالت انعقادپذیری نامشخص، مشکلات قلبی با علّت نامشخص و PFO است.
- تذکر: PFO در ۳۵ تا ۵۰% بیماران دچار استروک کریپتوژنیک شده‌اند، دیده می‌شود و در حضور PFO شانس استروک کریپتوژنیک ۳ برابر می‌شود و اگر با آنوریسم دیوارهٔ دهلیز همراه باشد احتمال وقوع آن بیشتر می‌شود.
علایم و نشانه‌های بالینی سکته مغزی کریپتوژنیک
- شروع حاد یک نقص نورولوژیک سندرم‌هایی که اتفاق می‌افتد معمولاً بیانگر یک حالت آمبولیک است و نقص‌هایی که ایجاد می‌کنند با بسته شدن شریان یا بسته شدن شاخه‌های شریانی هم‌خوانی دارد.
- علایم کورتیکال (مثل نقص میدان بینایی، آفازی، نادیده‌انگاری، آنوزوگنوزی، همی‌چارزی، نقص همی‌سنسوری).
- سندروم‌های ساقه مغزی ناشایع‌ترند.
چگونه بیماری سکته مغزی کریپتوژنیک را تشخیص بدهیم؟ روند و شیوه بررسی
- MRI و MRA برای ارزیابی آسیب بافتی و بسته‌شدن عروق
- TEE برای بررسی از نظر PFO و علل قلبی آمبولی
- افزایش انعقادپذیری مثل آنتی‌بادی ضدکاردیولیپین، لوپوس آنتی‌کوآگولانت، جهش در فاکتور V لیدن و واریان ژن پروترومبین
راه‌های درمان سکته مغزی کریپتوژنیک
- برای پیشگیری از وقوع سکته‌های بعدی، داروهای ضدپلاکتی استفاده می‌شود.
- برای بعضی از موارد، به‌خصوص آنهایی که دچار فیبریلاسیون دهلیزی به صورت گه‌گاهی می‌شوند آنتی کوآگولانت استفاده می‌شود.
- درمان استروک ناشی از سندرم آنتی‌فسفولیپید مشخص نشده است؛ شواهد اخیر نشان می‌دهد که کومادین بر آسپیرین ارجحیت ندارد.
- درمان بیمار استروک کریپتوژنیک همراه با PFO مشخص نیست؛ راه‌های موجود شامل ضدپلاکت‌ها، آنتی‌کوآگولانت‌ها و بستن PFO از طریق اندوواسکولار است.
پیش‌آگهی/ عوارض
- تا ۲۰% بیماران در عرض دو سال دچار استروک مجدد می‌شوند.
- PFO شانس وقوع مجدد استروک را ۱ تا ۲% در سال بیشتر می‌کند و اگر با آنوریسم دیوارهٔ دهلیز همراه باشد تا ۴% شانس استروک را بیشتر می‌کند.
در درمان استروک ناشی از آنتی‌بادی فسفولیپید، آنتی‌کوآگولانت‌ها به آنتی‌پلاکت‌ها ارجحیت واضحی ندارند.
