علت‌های درد گوش و شیوه تشخیص و درمان گوش‌درد
– معمولا گوش‌درد در اثر بیماری‌های گوش که شایع‌ترین این بیماری‌ها، عفونت گوش میانی یا خارجی است ایجاد می‌شود. گوش‌درد خفیف ممکن است نشانه سرماخوردگی باشد. گاهی مشکلات ساختمان‌های مجاور گوش باعث گوش‌درد می‌شود. به عنوان مثال اختلال مفصل گیجگاهی فکی و یا بیماری زونای صورت می‌توانند موجب گوش‌درد شوند.
– اغلب گوش‌درد در اثر انتقال عوامل عفونت‌زا از مسیر بینی و لوله‌های استاش که گوش میانی را به پشت بینی ارتباط می‌دهد، و در نتیجه، ایجاد التهاب، تورم و درد در گوش میانی ایجاد می‌شود. عفونت گوش میانی – اتیت میانی؛ otitis media شایع‌ترین علت گوش‌درد در کودکان است و ممکن است در اثر عفونت ویروسی یا میکروبی ایجاد شود. عفونت‌های عودکننده گوش ممکن است موجب بروز «گوش چسبناک» در کودک شوند که می‌تواند کاهش شنوایی را به همراه داشته باشد، گاهی گوش‌درد در اثر تومور داخل گوش یا تومور یکی از نواحی مجاور گوش، مانند حلق ایجاد می‌شود.
التهاب قسمت خارجی گوش، اُتیت خارجی – otitis externa نام دارد و ممکن است در اثر عفونت میکروبی، ویروسی یا قارچی ایجاد شود. عفونت‌های گوش خارجی اغلب به دنبال شناکردن ایجاد می‌شوند و از این رو آن را «گوش شناگران» می‌نامند. در واقع، رطوبت پایدار مجرای گوش می‌تواند خطر بروز عفونت را افزایش دهد. اگزما هم ممکن است موجب عفونت گوش خارجی شود. – نشانه‌های عفونت گوش خارجی عبارتنداز:
خارش و/یا درد؛ وجود ترشح از گوش و سایر نشانه‌های مربوط به اختلال بافت‌های مجاور
– نشانه‌های عفونت گوش میانی عبارتند از:
گوش درد – که ممکن است شدید باشد) و تب، اختلال شنوایی خفیف و ترشحات گوش در صورت پارگی پرده صماخ
– عوامل مستعدکننده عفونت گوش خارجی عبارتند از:
شنا کردن اگزما، عوامل مستعدکننده عفونت گوش داخلی عبارتنداز:
عفونت دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی؛ حساسیت‌های غذایی.
اقدامات لازم برای تسکین فوری
قراردادن کیسه آب‌گرم پیچیده شده در حوله نرم در مقابل گوش و مصرف مسکن‌های بدون نیاز به نسخه، مانند استامینوفن، ایبوپروفن.
چنان چه دچار گوش‌درد شدید یا مقاوم شده‌اید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
احتیاط
به کودکان زیر 12 سال نباید آسپیرین داده شود.
درمان های مرسوم
– پس از معاینه گوش با دستگاهی به نام «اتوسکوپ»، به وسیله پزشک و نیز معاینه حلق، در صورت وجود ترشح در گوش، نمونه‌ای باسواب – گوش‌پاک‌کن) از مجرای گوش گرفته و به آزمایشگاه ارسال می‌شود تا عامل ایجاد عفونت تشخیص داده شود. در بعضی موارد، معاینه بیشتر و آزمایش‌های اضافی برای بررسی بیماری موجود در مناطق مجاور ضرورت پیدا می‌کند.
پزشک برای تسکین درد، مسکن تجویز می‌کند. معمولاً دردر عفونت گوش میانی طی حدود یک هفته تسکین می‌یابد. اگر کاهش شنوایی ایجاد شده باشد طی حدود 2 هفته بهبود پیدا می‌کند. در عفونت گوش میانی، علاوه بر مسکن، آنتی‌بیوتیک خوراکی به وسیله پزشک تجویز می‌شود.
– در عفونت گوش خارجی، مجرای گوش خارجی به وسیله پزشک به دقت تمیز و برای تسکین التهاب آن، از قطره حاوی کورتون استفاده می‌شود. در صورت وجود عفونت ممکن است قطره آنتی‌بیوتیک با ضدقارچ – برحسب عامل ایجاد عفونت) تجویز شود. تمام قطره‌های گوشی ممکن است موجب کمی تحریک موضعی شوند. آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی در عفونت‌های میکروبی شدیدتر گوش خارجی به وسیله پزشک تجویز می‌شوند.
– سایر داروهای مخصوص عفونت گوش در موارد ضروری تجویز می‌شوند. به عنوان مثال، استفاده از داروهای ضدویروسی در موارد ابتلای صورت به بیماری زونا ضرورت دارد.
احتیاط
داروهای مخصوص عفونت گوش می‌توانند موجب بروز عوارض جانبی شوند. در این باره با پزشک خود مشورت کنید.
درمان تغذیه‌ای
حساسیت غذایی از عوامل مهم ایجاد گوش چسبناک در کودکان است. چنان‌چه التهاب گوش میانی – اتُیت میانی) با ترشح همراه باشد، «گوش چسبناک» ایجاد می‌شود که در این صورت، حتی پس از رفع عفونت، مایع و مخاط در داخل گوش احتباس می‌یابد و گوش به دشواری قادر به مبارزه با عفونت‌های جدید خواهد بود و ممکن است شنوایی دچار اشکال شود.
بیشترین غذاهای مرتبط با ایجاد گوش چسبناک، شیر، تخم‌مرغ، حبوبات، مرکبات و گوجه‌فرنگی هستند و حذف موقت غذایی که موجب حساسیت می‌شود می‌تواند کاهش چشمگیری در نشانه‌های گوش چسبناک در اکثر بیماران را به دنبال داشته باشد.
– بعضی از پزشکان توصیه می‌کنند مصرف لبنیات و غذاهای شیرین محدود شود زیرا معتقدند این مواد، عملکرد سیستم ایمنی بدن را مختل می‌کنند. مصرف مکمل‌های پروبیوتیک می‌تواند آثار سوءگوارشی ناشی از خوردن آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده برای درمان عفونت گوش را از بین ببرد. مصرف روزانه ماست یا یک نوشیدنی پروبیوتیک می‌تواند بر ضد اثر از بین برندهٔ باکتری‌های مفید روده‌آنتی بیوتیک‌ها عمل نماید.
هومیوپاتی
– تحقیقات به عمل آمده نشان داده‌اند که هومیوپاتی، درمان مؤثری برای اُتیت میانی حاد به شمار می‌آید.
متداول‌ترین داروهای هومیوپاتی مورد استفاده در عفونت‌های گوش،Pulsatilla Chamomilla، – بابونه)، گوگرد و Calcarea Carbonica هستند.
کودکان به دلیل افقی بودن نسبی لوله‌های استاش، بیشتر به عفونت‌های گوش مبتلا می‌شوند.
گیاه درمانی غربی
گیاه درمانی برای گوش‌درد و عفونت گوش هنگامی توصیه می‌شود که نشانه‌ها، نسبتاً خفیف هستند یا گوش‌درد، مشکل عودکننده‌ای است که به طور کامل به آنتی‌بیوتیک جواب نمی‌دهد. در موارد حاد، جدی و ناگهانی عفونت گوش میانی باید درمان مرسوم با آنتی‌بیوتیک‌ها انجام شود.
– متخصص گیاه درمانی باید علایم عفونت مزمن بینی یا آلرژی یا آبریزش و احتقان مزمن را بررسی نماید. تمام این موارد، موجب تضعیف مقاومت ایمنی بافت ترشح کننده مخاط داخل مجاری تنفسی فوقانی می‌شوند. همچنین باید علایم عفونت حاد مجاری تنفسی فوقانی اعم از نوع ویروسی یا میکروبی مورد بررسی قرار گیرد.
– متخصص گیاه درمانی از بعضی داروهای گیاهی برای از بین بردن عفونت و یا تسکین گوش‌درد استفاده می‌کند.
احتیاط
بدون نظر متخصص گیاه درمانی از داروهای گیاهی استفاده نکنید.
درمان با استفاده از کار بر روی بدن
– گوش‌درد عودکننده و گوش چسبناک در کودکان اغلب به وسیله متخصصان استئوپاتی جمجمه، کاپروپراکتیک یا سایر متخصصانی که در رشته ارتباط جمجمه‌ای – خاجی کار می‌کنند قابل درمان است.
در این روش، از وارد آوردن فشار بسیار ملایم برای ارزیابی سهولت حرکت و ریتم داخل سیستم جمجمه‌ای- خاجی و تغییردادن عدم تعادل احتمالی آن استفاده می‌شود. به نظر می‌رسد این کار می‌تواند استرس‌ها و تنش‌های موجود در بدن را رفع نماید و به توانایی بهبود خودبه خود بدن کمک کند.
– در نوزادان و بچه‌های کوچک چگونه می‌توان احتمال وجود گوش‌درد و عفونت گوش میانی را مطرح کرد؟
çاغلب تشخیص گوش‌درد و التهاب گوش میانی در نوزادان و بچه‌های کوچک به دلیل آنکه کودک قادر به صحبت کردن و بیان ناراحتی خود نیست دشوار است.
علایم شایع مطرح‌کننده وجود اُتیت میانی عبارتند از: تحریک پذیری غیرعادی، اشکال در به خواب رفتن، تب، ترشح مایع از گوش، کاهش تعادل.
