لوسمی لنفوسیتیک مزمن چیست؟ چه علایمی دارد و شیوه‌های تشخیص و درمان آن کدام‌ها هستند؟
علت‌ها و عوامل مستعدکننده لوسمی لنفوسیتیک مزمن
- بدخیمی لنفوئیدی سلول‌های B بالغ
- بیماران اغلب بدون علامت هستند.
- عوامل محرک و ایجاد کننده‌ای تاکنون شناخته نشده است.
- شایع‌ترین لوسمی در بالغین است.
- لنفوم لنفوسیتیک کوچک (SLL) تظاهر لنفوم CLL است
تشخیص افتراقی لوسمی لنفوسیتیک مزمن
- لنفوسیتوز واکنشی
- عفونت ویروسی (EBU)
- لوسمی پرولنفوسیتیک
- لوسمی گرانولوستیک بزرگ
- لوسمی سلول مویی شکل
- لنفوم طحال
- NHL در فاز لوسمی
اپیدمیولوژی لوسمی لنفوسیتیک مزمن
- متوسط سنی ۶۰ سال
- مرد> زن
- مخصوصاً در روسیه و یهودی‌های شرق شایع‌تر است.
علایم و نشانه‌های لوسمی لنفوسیتیک مزمن
- در نیمی از بیماران بدون علامت است.
- لنفادنوپاتی – هپاتواسپلنومگالی
- عفونت‌های مکرر با ارگانیسم‌های اوپسونیزه، استافیلوکوک‌ها، استرپتوکوک‌ها
- آنمی: رنگ‌پریدگی، خستگی
- ترمپوسیتوپنی: خونریزی، کبودشدگی
- علائم عمومی شایع نیست، اگر موجود باشد می‌تواند نشان دهنده تبدیل به فرم تهاجمی‌تر لوسمی لنفوم باشد.
تشخیص لوسمی لنفوسیتیک مزمن
- CBC: WBC با لنفوسیتوز (۹۰- ۷۰%)
- بیوپسی/ آسپیراسیون مغز استخوان: بیش از ۳۰% لنفوسیت، وجود ۱۹CD، ۲۰CD، ۵CD یا ۲۳CD در فلوسیتومتری.
- با آنمی همولیتیک اتوایمون و ترومبوسیتوپنی همراهی دارد.
درمان لوسمی لنفوسیتیک مزمن
- درمان حمایتی با IVIG و اسپلنکتومی
- درمان: عوامل الکیله کننده (کلرامبوسیل، سیکلوفسفامید، پردنیزون، برای عوارض اتوایمیون) کموتراپی ترکیبی هنوز قطعاً مفید دانسته نشده است.
- اندیکاسیون‌های درمان
- لنفادنوپاتی علامتدار
- سیتوپنی بعلت پیشرفت بیماری یا پدیده اتوایمون
- علائم سیستمیک
- کموتراپی با دوز بالا و پیوند مغز استخوان در دست بررسی هستند.
پیش آگهی/ سیر بالینی لوسمی لنفوسیتیک مزمن
- ممکن است بدون علامت باشد و سیر مزمن طول کشیده‌ای پیدا کند.
- بقا به مرحله بیماری بستگی دارد.
- مرحله صفر: فقط لنفوسیتوز (بقا ۱۲ سال)
- مرحله I: لنفوسیتوز و آدنوپاتی (بقا ۹ سال)
- مرحله II: لنفوسیتوز و اسپلنومگالی (بقا ۷ سال)
- مرحله III: آنمی (بقا ۱ تا ۲ سال)
- مرحله IV: ترمبوسیتوپنی (بقا ۱ تا ۲ سال)