کوررنگی چیست و چه انواعی دارد؟
کوررنگی – color blindness، نوعی بیماری ارثی وابسته به کروموزوم X مغلوب است که در آن، چشم‌ها نمی‌توانند به طور دقیق رنگ‌های طیف را تشخیص دهند و اکثراً، در واقع ضعف در درک مشخص رنگ‌ها وجود دارد.
– همیشه مادر فردی که مبتلا به کوررنگی است مبتلا به این اختلال و یا ناقل آن است.
– در کوررنگی، اختلال کروموزومی در سلول‌های مخروطی شبکیه که مسئول درک رنگ هستند وجود دارد.
– کوررنگی ممکن است در اثر بیماری های عصب بینایی یا شبکیه نیز روی دهد. در این موارد، فقط چشمی که مشکل دارد دچار کوررنگی می‌شود و شدت بیماری در طول زمان افزایش می‌یابد به طوری که ممکن است به کوررنگی کامل تبدیل شود که در آن، دید بیمار خاکستری است. معمولاً این بیماران در تشخیص رنگ آبی و زرد مشکل دارند.
نکته
برخلاف تصور عامه، دید افراد کوررنگ فقط در بعضی موارد خاکستری است و این افراد در تشخیص اینکه جسمی قرمز است یا سبز، یا آبی یا زرد دچار مشکل می‌شوند.
- در شایع‌ترین فرم کوررنگی، بیمار در تشخیص رنگ قرمز و سبز دچار مشکل می‌شود. ممکن است کوررنگی به صورت اشکال در تشخیص رنگ آبی و سبز تظاهر نماید.
- تشخیص کور رنگی اغلب با استفاده از چارت‌های رنگی به نام صفحات آزمون ایشی‌هارا – Ishihara charts) صورت می‌گیرد. در این صفحات. اعدادی متشکل از نقطه‌های رنگی در زمینه‌ای متشکل از نقاطی به رنگ دیگر قرار گرفته‌اند که تشخیص آنها برای افراد کوررنگ دشوار است. چنان‌چه اشکالی در دید رنگی بیمار تشخیص داده شود از تست‌های دقیق‌تری استفاده می‌شود.
– دو نوع کوررنگی وجود دارد:
۱. دالتونیسم – Daltonism) که فرم شایع‌تر کوررنگی است و با ناتوانی تشخیص رنگ قرمز از سبز مشخص می‌شود و اختلالی ارثی و وابسته به جنس است.
۲. کوررنگی کامل – total color blindness) که در آن، فرد تنها قادر به دیدن رنگ‌های سفید و خاکستری است و در اثر نقیصه یا فقدان مخروط‌های بینایی شبکیه ایجاد می‌شود.
درمان‌های مرسوم
– کوررنگی درمانی ندارد. تشخیص زودرس بیماری می‌تواند مانع از بروز مشکلات آموزش کودک در مدرسه شود.
– آموزش چه نقشی در گور رنگی دارد؟
– در بسیاری از موارد می‌توان به بیماران مبتلا به کورنگی اموزش دادکه ترتیب قرار گیری را به خاطر بسپارند، به عنوان مثال بیمار به خاطر می‌سپارد که چراغ قرمز همیشه در بالای چراغ راهنمایی و چراغ سبز در پایین آن قرار دارد.
