انقلاب آوازها – مبارزات صلح‌آمیزی که بنیادش بر موسیقی استوار بود

شاید تصورش سخت باشد که مردمانی واقعاً با آواز راهشان را به سوی آزادی باز کرده باشند. اما در «استونی» کشور کوچک حوزهٔ «بالتیک» همین اتفاق افتاد.

آواز گروهی (کُرال) بخشی جدانشدنی از فرهنگ مردم استونی است. آن‌ها دست در دست هم به عشق میهن‌شان می‌خوانند. از 1896 هر پنج سال یک فستیوال عظیم موسیقی کرال در استونی برگزار می‌شود.

طی جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی (سابق) استونی را اشغال کرد و کمونیست‌ها به مدت چند دهه، بی‌رحمانه بر آن حکم‌رانی کردند. در 1988، اوضاع در حال تغییر بود. رهبر شوروی «میخائیل گورباچف» از کاهش فشار تحت لوای «پروستوریکا و گلسنوست» خبر داده بود. اما استونی و دیگر کشورهای بلوک شرق همچنان تحت سلطهٔ شوروی بودند.

در ماه ژوئن همان سال، تظاهرکنندگان در اراضی محل برگزاری فستیوال موسیقی «تلین» جمع شدند. آن‌ها آوازهای میهن‌پرستانه خواندند و پرچم‌هایی را تکان دادند که قریب به پنجاه سال در دورهٔ سلطهٔ شوروی پنهان شده بود. شب‌های بعد وقتی از سرکوب حکومتی خبری نشد افراد بیشتری جمع شدند. این حرکت خودجوش به «انقلاب آوازها» مشهور شد.

در یازدهم سپتامبر 1988، تظاهراتی با نام «آواز استونی» در همان محل برگزار شد. بیش از سیصدهزار نفر یعنی یک چهارم جمعیت استونی، دور هم جمع شدند. سخنرانان خواستار اقدام عملی شدند و ابعاد جمعیت زمام‌داران را وادار به اعمال تغییرات کرد. آتشی شعله‌ور شد که تا دستیابی به استقبال در 1991 خاموش نشد.

اتفاقی که می‌شد درباره‌اش بخوانی!

“تا امروز تمام انقلاب‌ها پر از خرابی، آتش، کشتار و نفرت بوده است. ما انقلاب‌مان را با لبخند و آواز آغاز کرده‌ایم.”