اولین نماهنگ
همهٔ این کارها قبلاً انجام شده!
وقتی در سال 1981 شبکهٔ تلویزیونی موسیقی (M. T. V) به راه افتاد، نماهنگ پدیده جدید و نوظهوری به نظر می‌آمد. اما در حقیقت، اولین نماهنگ قریب به یک قرن پیش ساخته شده بود.
«جورج توماس» سرپرست برق آمفی تئاتر «آمفیون» در نیویورک بود وقتی برای اولین بار این ایده به سرش زد: «چطوره که با پخش پشت سر هم عکس‌ها به وسیلهٔ فانوس جادویی- نمونه اولیهٔ دستگاهی که امروز به دستگاه پخش اسلاید مشهور است- برای اجراهای زندهٔ موسیقی، تصویر تولید کنیم؟»
توماس عکس‌هایی براساس داستان قطعهٔ جدیدی به نام «کودک گم شده» گرفت، سپرد تا آنها را به صورت دستی رنگ کنند و بعد از ایده‌اش رونمایی کرد. اولین اجرا افتضاح بود. تماشاچیان با دیدن تصاویری که سهواً سر و ته پخش می‌شد، شروع به هو کردن کردند. اما به محض اینکه این اشتباه اصلاح شد، شور و هیجانی برپا شد. بعدها نت نوشته شدهٔ آن قطعه بیش از 2 میلیون نسخه به فروش رسید.
موسیقی‌های مصور به زودی به جنونی فراگیر بدل شدند.
این پدیده بخشی از برنامه‌های سیرک «وودِویل (گونه برنامه نمایشی سرگرم کننده و تفریحی بود که از دهه 1880 تا 1930 در آمریکا و کانادا رواج داشت)» شد و در هزاران سالن به اجرا درآمد. بسیاری از هنرمندان، مثل «ادی کنتور» و «فنی برایس» کارشان را به عنوان مدل عکس در این نماهنگ‌های اولیه شروع کردند.
محبوبیت فونوگراف و فیلم، پایانی بر تجارت آهنگ‌های مصور در آن دوران بود تا این که نسل بعد دوباره قدرت نماهنگ را کشف کرد.
