داستان خسته کنندهٔ سرود ملی روسیه

این یک حقیقت است که طی صد سال گذشته روس‌ها آنقدر سرود ملی داشته‌اند که حتی وطن‌پرست‌ترین آن‌ها هم نمی‌تواند آمار سرودهای ملی کشورش را داشته باشد.

تا سال 1917 سرود ملی روسیه «جاویدان تزار» بود. برکناری تزار «نیکولا» تنظیم یک سرود ملی جدید را ایجاب می‌کرد. دولت موقت روسیه نسخهٔ روسی سرود فرانسوی «مارسِیِز» را به عنوان سرود ملی انتخاب کرد. هنگامی که سال بعد بولشویک‌ها روی کار آمدند و اتحاد جماهیر را ایجادکردند، سرود قبلی از دور خارج شد و سرود فرانسوی «انترناسیونال» که معرف کمونیسم جهانی بود، جایگزین آن گردید.

در طی جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی درگیر جنگی مرگ‌آور با المان نازی بود. رهبر اتحاد، ژوزف استالین، تصمیم گرفت تا مسابقه‌ای ملی برای یک سرود ملی کاملاً بومی ترتیب دهد. این سرود در سال 1944 به سرود ملی روسیه تبدیل شد. متتن شعر پر از مدح استالین بود که با مرگ وی و فاش شدن اسرار هولناک رژیمش، به یک مشکل بدل شد.

دولت راه‌حلی ساده برای رفع این مشکل پیدا کرد و آن این بود که سرود ملی بدون شعرش نواخته شود. این سرود ملی با نام «سرود بدون شعر» شناخته می‌شد و تا بیست سال بعد هم بدون شعر ماند.

سقوط اتحاد جماهیر شوروی یک سرود ملی جدید را ایجاب می‌کرد. این قطعهٔ بدون کلام که «پاتریوتیچسکایا پِسنیا» یا همان «سرود وطن پرستانه» نام داشت کمتر از یک دهه دوام آورد. بار دیگر روس‌ها سرود ملی بی‌کلامی با اهنگی به گوش غریبه داشتند.

در سال 2000، رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین، اعلام کرد که بار دیگر سرود ملی زمان اتحاد جماهیر شوروی منتهی با شعری جدید به عنوان سرود ملی روسیه استفاده شود. این تصمیم در ان زمان بحث برانگیز بود ولی به خاطر تلاش پوتین، روس‌ها بالاخره سرودی دارند که احتیاج به تغییر ندارد.

البته فعلاً.

“روسیه- ملت مقدس ما، روسیه- کشور دوست داشتنی ما، عظمی استوار، شکوهی عظیم، جاودانه از انِ تواند”