چه کسی نخستین بار پی به وجود ویتامین‌ها برد؟
سال اکتشاف: 1906
این کشف چه می‌گوید؟
ترکیبات شیمیایی خوراکی که برای حیات و سلامتی مفید هستند.
چه کسی آن را کشف کرد؟
کریستین آیکمان Christian Eijkman و فردریک هاپکینز Fredrick Hopkins
ما غذاها را بر حسب ویتامینشان طبقه‌بندی می‌کنیم. هر سال میلیاردها پول صرف خرید مکمل‌های غذایی از جمله ویتامین می‌شود. ویتامین‌ها برای سلامتی و حیات ضروری هستند. اما آگاهی ما از وجود آنها فقط به 100 سال قبل بازمی‌گردد. قبل از آن به فکر کسی نرسیده بود که عنصر بخصوصی در غذاها برای بقای حیات ما ضروری است. حداکثر به فکر بعضی‌ها رسیده بود مقدار غذایی لازم و کالری‌های آن را اندازه بگیرند.
کشف ویتامین‌ها علم تغذیه را متحول کرد و آگاهی بشر از سلامتی، رژیم غذایی، تغذیه را کامل نمود. علم زیست‌شناسی و مطالعه عملکرد بدن انسان نیز کامل شد.
اوایل سال ۱۸۹۰ بیماری بری‌بری سایه سنگینی بر عملکرد کمپانی هلندی هند شرقی انداخته بود. پاستور میکروب‌ها را کشف کرده بود، بنابراین دانشمندان تصور می‌کردند که علت بیماری‌ها وجود میکروب‌هاست. با این حال اطبای این کمپانی قادر نبودند میکروب این بیماری را کشف کنند.
در ۱۸۹۶، پزشکی ۳۶ ساله هلندی به نام کریستین آیکمان به هند سفر کرد تا بخت خود را در این زمینه بیازماید. به محض ورود او بیماری در میان مرغ‌هایی که برای تحقیق نگهداری می‌شدند شایع شد.
آیکمان شروع به تحقیق کرد اما بیماری به ناگاه و بی‌مقدمه ناپدید شد. آیکمان سردرگم شده بود تا به سوال و جواب از آشپزی پرداخت که مسئول تغذیه مرغ‌ها بود و متوجه شد که در زمان شیوع بیماری، او از برنج سفید (بدون سبوس) برای تغذیه مرغ‌ها استفاده می‌کرده تا با اعتراض رؤسای خود مواجه شده که چرا چنین غذای گرانی را به مرغ ها می‌دهد و او غذای آنها را به برنج قهوه‌ای با پوست تغییر می‌دهد.
آیکمان متوجه شد با تغییر غذای مرغ‌ها –از برنج سبوس‌دار به رنگ سفید بدون پوست- این بیماری دوباره ظاهر می‌شود. او با مطالعه غذای زندانی‌ها متوجه شد در میان آن‌هایی که برنج سبوس‌دار می‌خوردند نشانه بیماری دیده نمی‌شد.
آیکمان اعتقاد پیدا کرد چیزی در برنج قهوه‌ای، بری‌بری را معالجه می‌کند و مقاله‌ای نوشت و مدعی شد که بر این بیماری پیروز شده است. اما نتوانست موضوع را از بُعد دیگری بررسی کند؛ که بری‌بری به دلیل فقدان چیزی که در برنج قهوه‌ای پیدا می‌شود، معالجه شده است.
فردریک هاپکینز محققی بود که در ۱8۶۱ متولد شد. او در ۱۹00 امنواسیدی کشف کرد. هاپکینز نام آن را تریپتوفان گذاشت. او با مطالعه بر روی جانوران مزرعه تشخیص داد که بدون این آمینواسید جانوران مزرعه نمی‌توانند زنده بمانند.
تا سال ۱۹۰۶ شیمی‌دان‌ها، حداقل ۱۳ آمینواسید را شناسایی و جدا کردند. هر یک از آنها بخشی ضروری در ساختمان‌های مولکول‌های پروتئین‌ها بودند. نه فقط به دلیل پروتئین و کالری که درست می‌کردند بلکه چیز دیگری در آنها بود که برای ادامه حیات ضروری بود، ولو به مقدار مختصر.
هاپکینز با مطالعه مقاله‌های آیکمان متوجه شد که آمینواسید برنج قهوه‌ای مانع بری‌بری می‌شود. بعدها او دریافت که بیماری‌هایی مانند بری‌بری، اسکوربوت (خون‌ریزی لثه‌ها به دلیل کمبود ویتامین ث)، پلاگر (تولید لکه‌های بزرگ بر روی پوست به دلیل کمبود ویتامین ب و پ) به دلیل وجود چیزی پیدا نمی‌شوند بلکه به دلیل کمبود چیزی پیدا می‌شوند. او نتیجه گرفت که کمبود آمین‌ها (که ترکیبی از اتم‌های نیتروژن و هیدروژن در آمینواسید هستند) باعث به وجود آمدن بیماری می‌شود. او نام اسیدهای مربوطه را ویتامین نامید (یعنی امین‌های زنده) نامید.
چند سال بعد محققان کشف کردند که همه ویتامین‌ها، آمین‌ها را ندارند. به هر حال تحقیق در موادغذایی ضروری راهی بود که کشفیات هاپکینز موجب شناسایی آن شد.
فکر می‌کنید همه شیرینی‌ها مضر هستند؟ نه، نوعی از شکلات بدون قند، به ازای هر واحد ۱۰ درصد ویتامین E دارد.
