چه کسی رادار را اختراع کرد؟
در سال 1924 ، مخترعی بریتانیایی به نام اچ. گریندل ماتیوز (H. grindell mathews) ادعا کرد اشعهٔ مرگ اختراع کرده است. او اعلام کرد که “پرتوهای مرگبارش” می‌تواند ناوگانی از هواپیماها را در هم بکوبد و آلمانی‌ها نیز به یقین به این فناوری خطرناک دست یافته‌اند، اما ماتیوز هیچ وقت نتوانست ثابت کند اشعهٔ مرگش کاری بیش از خبرساز بودن انجام می‌دهد.
با وجود این، ترس فراگیری بر همه مستولی شد که آلمان پرتو مرگبار قوی‌ای می‌سازد. پس از آن که هیتلر به قدرت رسید، این مسئله برای بریتانیا بسیار اهمیت پیدا کرد.
مقامات وزارت هوانوردی بریتانیا به دانشمندی به نام رابرت واتسون وات رو آوردند که در حال آزمایش روی امواج رادیویی بود تا محل طوفان‌ها را مشخص کند. در فوریهٔ سال 1935 ، از او خواستند گزارشی دربارهٔ امکان وجود پرتو مرگ رادیویی تهیه کند. او با محاسباتی اثبات کرد که این تخیلی غیر عملی است، اما در همان گزارش، چیزی را پیشنهاد کرد که احتمالی ” کمی امید بخش” می‌نامید و البته کتمان حقیقت بریتانیایی می‌خواند: استفاده از امواج رادیویی برای تشخیص محل هواپیماهای دشمن. ایده‌ای که بعدها به رادار مشهور شد.
دولت، فوری پرتوهای مرگبار را فراموش کرد و واتسون وات را مسئول عملی کردن اختراعش کرد، سپس برنامهٔ فشرده‌ای را آغاز کرد تا سیستم ایستگاه‌های رادار در کنارهٔ ساحل بسازد. وقتی بمب افکن‌های آلمان نازی در سال 1940.
واتسون وات و گروه تحقیقاتی‌اش مجبور شدند با سرعتی سرسام آور کار کنند. آزمایش‌ها، فقط چند هفته بعد از گزارش اولیه شروع شد. او اولین کسی بود که پذیرفت سیستم رادارش ناقص است، اما این مطابق با این فلسفه بود: ” همیشه خوب را در اختیارشان قرار دهید، بهتر، بعدها می‌آید و بهترین هیچ وقت نمی‌آید.”
پرتوهای مرگبار، مانند پرتوهای ماتیوز در دههٔ 1930 خوراک خوبی برای روزنامه‌های مشهور بود. در سال 1934 ، دانشمندی که از آلمان نازی به فرانسه فرار کرده بود، ادعا کرد پرتو مرگباری درست کرده است که در دست جا می‌گیرد و می‌تواند مردم را از شعاع 1.5 کیلومتری نابود کند. مخترع معروف، نیکولا تسلا (Nicola tesla)، در سال 1935 به گزارشگران گفت که اشعه مرگباری اختراع کرده است که می‌تواند ده هزار هواپیما را از فاصلهٔ چهارصد کیلومتری هدف قرار دهد و نابود کند.
بریتانیا چندین ایستگاه رادار رادیویی ساخت که به شبکهٔ “زنجیره‌ای وصل به ایستگاه مرکزی” شهرت یافت. آن‌ها در شروع جنگ این راز را به شدت مخفی نگه می‌داشتند.
