وقتی خیلی کم عرق می‌کنید، آیا مبتلا به یک بیماری هستید؟ آنهیدروز یا بیماری کم تعریقی
آنهیدروز – یا عدم تعریق – را می‌توان به جنرالیزه (کامل) یا موضعی (ناقص) تقسیم کرد.
آنهیدروز جنرالیزه می‌تواند منجر به نارسایی تهدید‌کننده تنظیم دما شود. آنهیدروز موضعی ندرتا در تنظیم دمایی مداخله می‌کند چون فقط درصد کمی از غدد آکرین (عرق) را مبتلا می‌کند.
أنهیدوز ناشی از اختلالات عصبی و پوستی مادرزادی، آتروفیک یا ترومایی به غدد عرق و استفاده از داروهای خاص می‌باشد. اختلالات عصبی، راه‌های عصبی مرکزی یا محیطی که تعریق را فعال می‌کنند درگیر کرده و سبب احتباس گرمای بیش از حد بدون تعریق میشود. عدم وجود، انسداد، آتروفی یا دژنراسیون غدهی عرق می‌تواند سبب آنهیدروز در سطح پوست شود اگرچه تحریک عصبی، طبیعی باشد.
ممکن است آنهیدروز تا زمانی که گرما یا فعالیت بیش از حد تولید عروق بکند تشخیص داده نشود.
آنهیدروز موضعی اغلب سبب هیپرهیدروز جبران شده در غدد عرق باقی مانده عملکردی شده که در بسیاری از موارد، شکایت اصلی بیمار است.
اگر آنهیدروز در بیماری که پوستش گرم و داغ است، بپرسید که تهوع، گیجی، تپش قلب و سفتی زیر جناغ دارد یا نه، اگر دارد، به سرعت دمای رکتال را گرفته و علایم حیاتی را ارزیابی کرده و سطح هوشیاری‌اش را تعیین کنید. اگر دمای رکتال بیشتر از C۳۹° همراه با تاکیکاردی، تاکی پنه، تغییر فشار خون و کاهش سطح هوشیاری باشد به آستنی آنهیدروتیک (سکته گرمایی) شک کنید.
شروع به سرد کردن بیمار از طریق قراردادن او در پتوی سرد و دادن مایع داخل وریدی کنید. این کارها را ادامه داده و مکررا علایم حیاتی و حالت عصبی را بررسی کرده تا دمای بیمار به زیر 38.9 درجه برسد. سپس بیمار را در اتاق کولردار قرار دهید.
اگر آنهیدروز لوکالیزه است یا بیمار هیپرهیدروز لوکالیزه یا تب توجیه نشده را ذکر می‌کند، شرح حال مختصر بگیرید. از بیمار بخواهید که تعریقش را در فعالیتها شرح دهد. آیا معمولا تعریق کم دارد یا زیاد؟ در مورد در معرض بودن طولانی یا زیاد به گرما و شروع آنهیدروز یا هیپرهیدروز سؤال کنید. یک شرح حال کامل گرفته و به اختلالات عصبی، پوستی مثل پسوریازیس، اختلالات خودایمنی مثل اسکلروزیس، بیماری‌های سیستمیک که می‌تواند سبب نوروپاتی‌های محیطی مثل دیابت شیرین شود و سوء استفاده‌ی دارویی، توجه کنید.
به رنگ، زمینه و تورگور پوست توجه کنید. اگر هرگونه ضایعه‌ی پوستی را کشف کردید، مکان، اندازه، رنگ، زمینه و طرح آن را دسته‌بندی کنید.
علل آنهیدروز
آستنی آنهیدروتیک (سکته‌ی گرمایی)
سکته‌ی گرمایی یک اختلال تهدید‌کننده‌ی حیات است که سبب آنهیدروز حاد و جنرالیزه میشود. در مراحل اولیه، ممکن است بیمار تعریق کند ولی دمای رکتال ممکن است بیشتر از 39 درجه باشد. علایم و نشانه‌های همراه شامل سردرد شدید و کرامپهای عضلانی که ممکن است بعدا محو شوند، خستگی، تهوع و استفراغ، گیجی، تپش قلب، سفتی زیر جناغ و افزایش فشار خون متعاقب کاهش فشار خون می‌باشد. ظرف چند دقیقه، آنهیدروز و پوست گرم شده همراه با تاکیکاردی، تاکی پنه و پیشرفت گیجی به تشنج یا کاهش سطح هوشیاری رخ میدهد.
سوختگیها
بسته به شدت، سوختگیها ممکن است سبب آنهیدورز دایمی در مناطق مبتلا همراه با تاول، ادم و افزایش درد یا کاهش حس گردد. و ضایعات مغزی، ضایعات قشر مغز و ساقه مغز ممکن است سبب کف دست و پای انهیدروتیک همراه با ضایعات حرکتی و حسی مختص به مکان ضایعه شود.
سندروم هورنر
ضایعه‌ی طناب نخاعی در بالای کلاویکل که عصب گردنی را مبتلا می‌کند سبب آنهیدروز یک طرفه‌ی صورتی یا هیپرهیدروز جبرانی طرف مقابل میشود. سایر یافته‌ها شامل انقباض همان طرف مردمک و پتوز می‌باشند.
میلیاریا کریستالینا
این فرم میلیاریا سبب آنهیدروز و تاولهای کوچک و شکننده معمولا زیر بازوها و پستان‌ها می‌گردد.
میلیاریا پروفوندا
اگر شدید و گسترده باشد، می‌تواند به سمت اختلال تهدید‌کننده‌ی حیات آستنی آنهیدروتیک پیشرفت کند. به طور معمول، سبب آنهیدروز لوکالیزه همراه با هیپرهیدروز صورتی جبرانی می‌گردد. پاپولهای سفید، اکثرا روی تنه‌ها بوده ولی در اندام‌ها نیز هستند. علایم و نشانه‌های همراه شامل لنفادنوپاتی اینگوئینال و زیربغلی، ضعف، تنگی نفس، تپش قلب و تب می‌باشد.
میلیاریا روبرا
این نوع شایع میلیاریا که معمولا سبب آنهیدروز موضعی میشود، ندرتا می‌تواند به اختلال تهدید‌کننده‌ی حیات آستنی آنهیدروتیک تبدیل شود مگر آن که شدید و گسترده شود. پاپولهای کوچک و اریتماتو همراه با تاول در وسط آن‌ها در تنه و گردن و ندرتا در صورت کف دستها و پاها ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است پوسچول در میلیاریایی گسترده و مزمن رخ دهد. نشانه‌های مرتبط شامل خارش و پارستزی حمله‌ای می‌باشد.
نوروپاتی محیطی
در این اختلال، معمولا آنهیدروز در ساقها پیدا شده که همراه با هیپرهیدروز جیرانی در سر و گردن است. یافته‌های همراه اکثرا اندام‌ها را گرفتار کرده و شامل پوست قرمز، پارستزی، هیپراستری یا آنستزی در دستها و پاها، کاهش یا فقدان رفلکس‌های تندون عمقی، فلج شل و از دست رفتن توده عضلانی، افتادن مچ پا و درد سوزشی می‌باشد.
سندروم شای – دراگر
شای دراگر یک سندروم عصبی دژنراتیو است که سبب آنهیدروز صعودی در ساقها میشود. سایر علایم و نشانه‌ها شامل کاهش فشار خون ارتواستاتیک شدید، کاهش موی ساق، ناتوانی جنسی، یبوست، احتباس یا اضطرار ادراری، کاهش بزاق و اشک، میدریاز و نارسایی در تطابق بینایی می‌باشد. نهایتا، علایم کانونی عصبی، مثل لرزش‌های ساق، عدم تطابق و کاهش تودهی عضلانی و فاسیکولاسیون، ممکن است رخ دهند.
ضایعات طناب نخاعی
ممکن است آنهیدروز به طور قرینه در زیر سطح ضایعه همراه با هیپرهیدروز جبرانی در مناطق مجاور رخ دهد. سایر یافته‌ها بسته به محل و وسعت ضایعه بوده ولی ممکن است شامل کاهش جزیی یا کامل عملکرد حرکتی و حسی زیر ضایعه به همراه نارسایی عملکرد قلبی عروقی و تنفسی باشد.
داروها
آنتی کولینرژیکها مثل آتروپین و اسکوپولامین می‌توانند سبب آنهیدروز جنرالیزه شوند.
چون حتی یک بررسی دقیق نمی‌تواند شما را به نتیجه برساند، ممکن است به تجویز تست‌های اختصاصی جهت آنهیدروز نیاز داشته باشید و شامل پیچیدن بیمار در پتوی الکتریک یا قراردادن وی در جعبه گرمایی جهت مشاهده‌ی پوست برای الگوهای تعریق بوده و از یک داروی موضعی جهت کشف تعریق در پوست استفاده کرده و یک داروی کولینرژیک سیستمیک برای تحریک تعریق استفاده کنید.
در اطفال و کودکان، میلیاریا روبرا و ضایعات مادرزادی پوست مثل ایکتیوز و دیسپلازی اکتودرمی آنهیدروتیک، شایع‌ترین دلایل آنهیدروز می‌باشند.
چون تکامل تأخیری مراکز تنظیم‌کنندهی دما در اطفال، به خصوص نارس‌ها، سبب آنهیدروز به مدت چند هفته بعد از زایمان میشود، به والدین جهت پوشاندن بیش از حد کودکان، هشدار دهید.
به بیمار توصیه کنید که در محیطهای سرد بماند و به آرامی به محیطهای گرم رفته و از ورزش‌های سنگین و غذاهای داغ، اجتناب کند، در مورد اثرات آنهیدروتیک هر دارویی که دریافت می‌کند، هشدار دهید.