بیماری آسپرژیلوزیس مزمن ریوی
تظاهرات بالینی: علامت شاخص آسپرژیلوزیس ریوی مزمن وجود یک یا چند کاویته در ریه است. در طی ماهها یا سالها گسترش پیدا میکند و با علائم ریوی، خستگی و کاهش وزن تظاهر پیدا میکند. در داخل کاویته‌ها ممکن است Fluid level یا توپی قارچ (Fungal ball) مشاهده شود. انفیلتراسیون اطراف کاویته و کاویته‌های متعدد (با یا بدون ضخیم شدن پلور) به صورت تیپیک وجود داشته و به تشخیص کمک می‌کنند. نکته: Hallmark آسپرژیلوس ریوی مزمن وجود یک یا چند کاویته در ریه است.
اتیولوژی: آسپرژیلوس مزمن ریوی معمولا توسط آسپرژیلوس فومیگاتوس ایجاد می‌شود. آسپرژیلوس نیجر به ویژه در مبتلایان به دیابت نیز ممکن است عامل آن باشد.
توجه: IgG بر علیه آسپرژیلوس در ۹۵٪ از مبتلا به آسپرژیلوس مزمن ریوی وجود دارد.
تشخیص: هیفهای آسپرژیلوس هیالینی، باریک و دیواره دار هستند و با زاویه ۴۵ درجه منشعب و شاخه شاخه می‌گردند. هیفها را در بررسی میکروسکوپی و سیتولوژی می‌توان دید که روش سریعی است.
تست آنتی ژن گالاکترمانان در مبتلایان به آسپرژیلوس چند روز قبل از ایجاد یافته‌های بالینی و رادیولوژیک مثبت می‌باشد.
در HRCT بیماران مبتلا به آسپرژیلوس مهاجم ریوی، Halo Sign یک نمای موضعی شیشه مات [Ground glass] که نشاندهنده انفارکتوس خونریزی دهنده در اطرف یک ندول است) دیده می‌شود.
درمان
۱- وریکونازول داروی ارجح برای آسپرژیلوس مهاجم است. کاسپوفانژین، پوسوکونازول و آمفوتریسین B داروهای خط دوم هستند.
۲- ایتراکونازول داروی خوراکی انتخابی برای آسپرژیلوس مزمن و آلرژیک است.
۳- در مبتلایان به آسپرژیلوس مزمن کاویته دار، درمان باید تا پایان عمر ادامه یابد.
۴- اندیکاسیون‌های جراحی در آسپرژیلوس عبارتند از
الف) توپی‌های قارچی ( Fungal balls) در سینوس ماگزیلاری ب) آسپرژیلومای منفرد
ج) آسپرژیلوس مهاجم با گرفتاری استخوان، سینوس‌ها، دریچه‌های قلبی، مناطق پروگزیمال ریه، آبسه مغزی، کراتیت، اندوفتالمیت و مناطقی که روی عروق بزرگ اثر می‌کنند.
د) در سینوزیت‌های قارچی آلرژیک، خارج نمودن موکوس غیرطبیعی و پولیپ به همراه تجویز کورتیکواستروئید سبب بهبود می‌شود. اگر علائم پایداریا راجعه باشد، جراحی وسیع (اتموئیدکتومی) و درمان ضدقارچ موضعی اندیکاسیون دارد.
۵- در مبتلایان به آسپرژیلوزیس ریوی مزمن، جراحی مشکل ساز است و نباید انجام شود.
ندول آسپرژیلوس: یک شکل از آسپرژیلوس ریوی که اخیرا شناخته شده است، ندول آسپرژیلوس است که ممکن است شبیه به کارسینوم ریه باشد و کاویته ایجاد نماید. ندول‌ها ممکن است منفرد یا متعدد و با قطر ۵ تا ۵۰ میلی متر باشند. ندول آسپرژیلوس معمولا در PET اسکن مشاهده شده و در ۶۵٪ موارد آنتی بادی IgG وجود دارد.