سازندگان عزیز گوشی‌های موبایل: من گوشی پرچم‌داری می‌خواهم که بتوانم بدون کیس از آن استفاده کنم!

زمانی را به خاطر می‌آورم که یک گوشی HTC One M7 داشتم. یک کیس آلومینیومی محشر داشت که از لمس کردنش لذت می‌بردم و خیلی وقت‌ها این حس را به من می‌داد که تازه از یخچال درآمده! پولی که برای آن گوشی داده بودم، حلال سازنده!

باز وقتی که گوشی وان پلاس وان خریدم، مثل این بود که یک گوشی را همراه یک کیس خریده‌ام. گوشی خوش‌دستی من بود و من هرگز کیسی برای من نخریدم!

اما ناگهان اوضاع عوض شد. سازنده‌های حس کردند که شارژ وایرلس می‌تواند ویژگی‌ای باشد که نظر مشتری‌ها را جلب کند. پس دیگر خبری از گوشی‌های بدنه فلزی نشد.

اپل در آی‌فون 4 به سمت گوشی با بدنه تمام‌شیشه‌ای رفت و اندرویدسازها هم کمتر گوشی فلزی ساختند.

در سال 2020 بیشتر شرکت‌ها بدنه گوشی خود را مشابه می‌سازند، چیزی که من اسمش را می‌گذارم طراحی ساندویچ شیشه‌ای.

شاید با من موافق باشید و شاید هم نه، من با این گوشی‌های ساندویچ شیشه‌ای راحت نیستم. همین امروز دنبال یک کیس برای گلکسی اس 20 پلاس که تازه خریده‌ام گشتم و دیدم برای یک کیس خوب باید بیش از پانصدهزار تومان پرداخت کنم!

خب همین الان به ذهنتان آمده که ما کلی گوشی هم داریم که پشتشان شیشه‌ای نیست. مثلا نوت 20 پشت پلاستیکی دارد و گلکسی اس 20 و پیکسل 4a و نسخه 5G آن هم همین طور. حتی پیکسل 5 گوگل یک پشت هیبریدی آلومینیوم-پلاستیکی دارد.

اما خب دقت کنید؛ همه اینهایی که نام بردم در حال حاضر گوشی‌های میان‌رده هستند. (البته میان‌رده، نزد کاربران جهانی، برای ما شاید پرچم‌دار باشند!)

شاید بهترین میان‌رده‌هایی که بدنه قابل اعتنایی داشته باشند و فاصله چندانی با پرچم‌دارهای نداشته باشند، سری بلک‌شارک 3 شیائومی باشند. این گوشی‌ها پشت آلومینیومی دارند. ولی خب در آمریکا و بیشتر کشورهای دیگر اصلا پیدا نمی‌شوند.

خلاصه اینکه حوصله‌ام به سر آمده از دیدن پرچم‌دارهایی که باید بعد از خرید داخل کیس‌شان کرد!

توجه کنید!

1- شاید تصور کنید که این روند استفاده از کیس به کل اشتباه است و باعث می‌شود که مجموع وزن گوشی و کیس بالا برود و مجبور به تحمل یک وزن اضافه باشیم.

2- شاید تصور کنید که داخل کیس کردن گوشی برای یک گیک، یک کار «املی» است و باعث می‌شود از گوشی آن طور که سازنده می‌خواسته نتوانیم لذت ببریم.

3- شاید هم تصور کنید که این کار مخصوص آدم‌های خسیس است که بعد یکی دو سال می‌خواهند بدون ریسک و هیچ آسیبی گوشی خود را بفروشند و یک دفعه خریدار به اصطلاح «توی سر مال نزند.»!

در تایید نظر شما باید بگویم که یک بار دیدم همکاری گوشی خوش‌دستی، منتها با صفحه شکسته به دست گرفته. این گوشی آی‌فون 7 پلاس بود. اتفاقا من همان زمان آی‌فون 7 پلاس داشتم. منتها آنقدر گوشی خودم داخل کیس بود که فراموشم شده بود که طراحی واقعی آن چطور بوده و همیشه گوشی را داخل کیس فلزی که برایش خریده بودم؛ تصور می‌کردم!

همه اینها درست است. اما به ادامه عرایضم توجه کنید. اما همین چند وقت پیش که گوشی اس 20 پلاس را تهیه کردم، همه چیز خوب بود، الا درست از آب درآمدن آن حس لمس گوشی.حالا اینکه سلیقه لمسی شما چطور است، باید بگویم که تا حالا نظرسنجی نکرده‌ام و از آن مطمئن نیستم.

از آن گذشته، حس لغزنده بودن مانند در دست داشتن یک ماهی هم یک آن خلاصم نمی‌کرد. بله! از این LXLMKL که مقاومت گوشی‌های جدید با فناوری‌هایی مثل گوریلا گلس ویکتوس افزایش یافته. اما باز هم تصور سر خوردن گوشی و خش برداشتنش در یک سقوط جدی و دراماتیک، جدی است. (برای ما ایرانی‌ها، جدی‌تر!)

یک راه حل جانبی که در کشور ما کمتر در دسترس است و مرسوم هم نیست، استفاده از استیکرهای وینیل است. اینها درست به اندازه گوشی بریده می‌شوند و باعث می‌شوند که گوشی بهتر در دست بنشیند و نلغزد. اما خب این استیکرها اگر گوشی از دستتان بیفتد، محافظت خوبی ایجاد نمی‌کنند.

پیکسل 5 یک گوشی پرچم‌دار نیست. مجهز به اسنپ‌دارگون جدید 865 نیست و تنها دو لنز اصلی دارد. حتی حسگر اثر انگشت را در پشتش گذاشته‌اند. اما خوب پنلی دارد که شیشه‌ای نیست.

گوگل نشان داده که می‌تواند گوشی‌های بسازد که مردم مجبور نباشند برایشان کیسی بخرند. در عین حال قابلیت شارژ وایرلس و حتی شارژ معکوس هم داشته باشد.

پس گوشی‌سازها مجبور نیستند که به طراحی ساندویچ شیشه‌ای بچسبند و می‌توانند گوشی‌هایی بسازند که پاسخگوی سلیقه دسته مهمی از کاربران باشد.

ترجمه‌ای از این مقاله androidauthority که من لحنش را جاهایی تغییر دادم و تجربه گوشی‌های خودم را واردش کردم!