وقتی گل‌ها ترجیح می‌دهد که خودشان را در برابر ما استتار کند، زیبایی‌شان را بپوشانند و سیاه و سفید شوند!
خبر عجیبی امشب خواندم که در عین حال مقداری هم حس شاعرانگی آدم را برمی‌انگیزد و حتی سوژه یک داستان کوتاه را به آدم می‌دهد.
خبر از این قرار است:
گیاهی در کوهپایه‌های چین می‌روید با نام علمی Fritillaria delavayi. این گیاه در طب سنتی چینی کاربرد دارد. در واقع از دو هزار سال پیش چینی‌ها برای این گیاه خواص طبی قائل شده‌اند.
اما در سال‌های اخیر میزان محبوبیت این گیاه بیشتر شده ودر نتیجه میزان برداشتش هم افزایش یافته است.
ما تصور می‌کنیم که استتار بیشتر در میان جانوران رخ می‌هد، در صورتی که گیاهان هم نوعی تطبیق رنگ دارند.
پژوهشگرانی که گیاه Fritillaria delavayi را در دامنه‌های سنگلاخ کوه هونگدان چین بررسی می‌کردند، متوجه شده‌اند که این گیاه به طرز شگفت‌انگیز و روزافزونی خود را با رنگ محیط رویش خود تطبیق می‌دهد.
گیاهان زیادی در طی زمان‌های بسیار طولانی در نتیجه فرایند تکامل و انتخاب طبیعی، خود را استتار می‌کنند. به صورت دقیق‌تر آن گیاهانی که رنگشان بیشتر با محیط همخوان است، کمتر توسط جاندارن دیگر خورده می‌شوند و بیشتر شانس زنده ماندن و تکثیر پیدا می‌کنند.
اما مشاهده اینکه در کوتاه‌مدت و صرفا به خاطر برداشت انسان‌ها گیاه خوش‌رنگ Fritillaria delavayi اینچنین سیاه و سفید به رنگ صخره‌ها شده، آدم را به فکر فرو می‌برد.
به نظر این یه جور بقای اصلح هست.یعنی اینجور نیست که گیاهان خودشون رو صرفا مقابل انسان ارتقا یا تکامل دادن تا توسط ما دیده نشن بلکه گیاهانی که به خاطر یه نوع جهش ژنتیکی رنگشون تغییر کرده و همرنگ محیط شدن شانس بیشتری در برابر انسان داشتن و به مرور تعدادشون زیاد شده و در مقابل گیاهانی که رنگ روشن داشتن به مرور توسط انسان از بین رفتن و تعدادشون کمتر شده.