تاکیون‌ها چیستند؟
گذشته از روش کم کردن سرعت نور برای سبقت گرفتن از آن که منجر به پدیده شگفت‌انگیز تابش چرنکوف می‌شود – گزینه‌های دیگری هم برای حرکت با سرعت‌های فرانوری در فیزیک مطرح است که یکی از جالب‌ترین آن‌ها ذراتی به نام تاکیون (Tachyon) هستند.
بر اساس نظریه نسبیت خاص هیچ ذره با جرم حقیقی بزرگتر از صفر را نمی‌توان به سرعت نور در خلأ رساند زیرا برای این کار بینهایت انرژی لازم داریم. اما در سال ۱۹۶۷ ۱۳۴۶ یک فیزیکدان آمریکایی به نام جرالد فاینبرگ از دانشگاه کلمبیای آمریکا در مقاله‌ای که در نشریه معتبر «فیزیکال ریویو» منتشر کرد، ادعا کرد که ممکن است ذراتی با جرم غیر حقیقی یا موهوم در جهان وجود داشته باشند که بتوانند بدون زیر پا گذاشتن نسبیت خاص با سرعتی فراتر از سرعت نور در پهنه کیهان حرکت کنند (کمیت‌های موهومی در ریاضیات به کمیت‌هایی گفته می‌شود که مجذور آن‌ها عددی منفی است).
فاینبرگ اسم چنین ذراتی را تاکیون گذاشت که از واژه «تاکیس » یونانی به معنای تند و سریع گرفته شده است. تاکیون‌ها در صورت وجود همواره با سرعتی فراتر از سرعت نور حرکت می‌کنند و هیچ‌گاه نمی‌توان سرعت آن‌ها را تا حد سرعت نور یا کمتر از آن کاهش داد چراکه بر اساس معادلات نسبیت خاص اینشتین برای کاهش سرعت یک تاکیون تا حد سرعت نور به بینهایت انرژی نیازمندیم! ایده امکان وجود ذرات اسرارآمیز تاکنون بحث و جدل‌های گسترده‌ای را در میان فیزیکدان‌ها به راه انداخت؛ بحث‌هایی که هنوز هم همچنان ادامه دارد.
بعضی فیزیکدان‌ها معتقدند چنانچه تا کیون‌ها واقعا در جهان وجود داشته باشند به کمک آن‌ها می‌توان پیام‌هایی را در بعد زمان به گذشته ارسال کرد و همین امر مسأله علیت را زیر سوال می‌برد. در مقابل بعضی فیزیکدان‌ها هم معتقدند که نه تنها تاکیون‌ها واقعا در پهنه کیهان وجود دارند؛ بلکه می‌توان آن‌ها را در میان انبوه ذرات فوق العاده پر انرژی پرتوهای کیهانی ردیابی کرد. به هر حال تلاش برای آشکار‌سازی این ذرات اسرار آمیز همچنان ادامه دارد.
