منظور از جنبش پیشاهنگی چیست و چه زمانی پدید آمد؟
جنبش پیشاهنگی در سال ۱۹۰۳ میلادی پس از انتشار کتابی به نام «پیشاهنگی برای پسران» شکل گرفت. نویسنده این کتاب «سیر رابرت بادن پاول»، بازرس کل سواره نظام ارتش انگلستان، بود. هدف بادن پاول از نوشتن این کتاب بیان عقایدش در مورد نحوه تعلیم نوجوانان بود، ولی به زودی مشخص شد که نظریات او باعث شکل‌گیری یک جنبش جدید شده است.
بادن پاول در یک اردوی آزمایشی به طور عملی عقاید خود را به اجرای گذاشت. او معتقد بود که باید برای پسران اردو‌های جدیدی تشکیل داد و در این اردو‌ها آن‌ها را تحت تعلیمات خاصی شبیه به تعلیمات نظامی قرار داد. طبق ایده بادن پاول نوجوانان باید در گروه‌های کوچک شش یا هفت نفره به رهبری یکی از پسران سازماندهی شوند. سپس علاوه بر تعلیمات معمولی، کلیه مهارت‌هایی که موجب ورزیدگی و بالا رفتن اعتماد به نفس می‌شود، از جمله کمک‌های اولیه، نقشه کشی، گره زدن طناب، ارسال خبر و غیره به آن‌ها آموخته شود.
از آن زمان به بعد، سازمان تربیتی و ورزشی پیشاهنگی در بیشتر کشور‌های جهان دایر شد. امروزه این سازمان، دانش‌آموزان و نوجوانان را با منش پیشاهنگی که شامل پرورش جسم و فکر، انجام کار‌های نیک و جوانمردی است، آشنا می‌کند. البته پذیرفته شدن در سازمان پیشاهنگی شرایطی دارد. داوطلبان باید قسم بخورند که کلیه وظایفی را که در مقابل خداوند و کشورشان بر عهده دارند، انجام دهند در هر شرایطی به دیگران کمک کنند و از قوانین
پیشاهنگی اطاعت کنند.
قوانین پیشاهنگی عبارت‌اند از:
۱) پیشاهنگ فردی قابل اعتماد است،
۲) پیشاهنگ فردی وفادار است،
۳) رفتار پیشاهنگ دوستانه و با ملاحظه است،
۴) یک پیشاهنگ برادر سایر پیشاهنگان است،
۵) پیشاهنگ باید در هر موقعیتی شجاع باشد،
۶) پیشاهن باید از وقت خود حداکثر استفاده را بکند و مراقب اموال و دارایی‌های دیگران باشد،
۷) پیشاهنگ باید به خود و سایرین احترام بگذارد.
