ستاره قطبی را چگونه می‌توان در آسمان پیدا کرد؟
در زمان‌های گذشته دریانوردان در نیمکره شمالی مسیر خود را با نگاه کردن به ستاره درخشانی که بالای قطب شمال دیده می‌شود می‌یافتند. به این ستاره، «ستاره قطبی» یا «ستاره شمال» می‌گویند. وقتی رو به ستاره قطبی می‌ایستیم، در واقع با اختلاف یک درجه رو به شمال ایستاده‌ایم. البته دریانوردان پس از اختراع قطبنما دیگری نیازی به این ستاره نداشتند. امروزه با اختراع جهت یاب‌های دقیق و پیشرفته، این روش کاملا منسوخ شده است.
آیا می‌دانید ستاره قطبی را در کجای آسمان می‌توان یافت؟
در قدیم بسیاری از ستارگان را در گروه‌های خاصی قرار می‌دادند و برای آنها شکل‌هایی را تصور می‌کردند. به این مجموعه‌ها«صورت فلکی» می‌گویند. اگر در یک شب صاف و بدون ابر به طرف شمال نگاه کنید، گروهی از ستارگان را خواهید دید که می‌توان آنها را به شکل ملاقه‌ای با دسته‌ای منحنی شکل تصور کرد. تعداد این ستارگان هفت عدد است.
در واقع این هفت ستاره، یک صورت فلکی‌اند. به این صورت فلکی، دب اصغر» می‌گویند. ستاره قطبی انتهایی‌ترین ستاره دب اصغر است. به عبارت دیگر این ستاره در انتهای دسته ملاقه فرضی جای گرفته است. پس از یافتن دب اصغر سعی کنید در همان جهت دنبال صورت فلکی دیگری که «دب اکبر» نام دارد بگردید. صورت فلکی دب اکبر نیز شبیه به دب اصغر است، با این تفاوت که از آن بزرگتر است و دسته‌اش در خلاف جهت دسته دب اصغر قرار دارد. دب اکبر دارای هشت ستاره است. امتداد دو ستاره دب اکبر به ستاره قطبی می‌رسد. این دو ستاره در قسمت جلویی ملاقه فرضی جای گرفته‌اند.
