ژوزف لیستر که بود؟
اطلاعات بسیاری راجع به طب وجود دارد که در حال حاضر برای ما بسیار عادی است. هنگامی که فیلمی را در تلویزیون مشاهده می‌کنیم که در آن پزشکی در حال جراحی است، انتظار داریم که دست‌های خود را شسته و ماسک به صورت داشته باشد.
نظریه جراحی آنتی سپتیک و بدون میکروب، بوسیله ژوزف لیستر توسعه یافت.
او یک پزشک انگلیسی بود که در سال ۱۸۲۷ بدنیا آمد و در سال ۱۹۱۲ چشم از جهان فرو بست. لیستر در بیمارستان «گلاسکو»، در بزرگترین شهر کشور اسکاتلند، جراح شد.
در این بیمارستان او مجبور به درمان مردمی شد که در اثر تصادفات صدمه می‌دیدند. زخم‌های اغلب این بیماران عفونت می‌کرد، ناحیه اطراف زخم در این بیماران متورم و ملتهب شده، سپس چرک می‌کرد.
لیستر علاقمند شد که از چنین عفونت‌هایی پیشگیری کند، در ابتدا او سعی می‌کرد که زخم‌ها را تمیز کند، اما بنظر می‌رسید که این کار هیچ کمکی نمی‌توانست انجام دهد. سپس در سال 1864 تجربیاتی را از لویی پاستور، دانشمند فرانسوی بدست آورد. پاستور نشان داده بود که میکروب‌ها سبب فساد شیر و گوشت می‌شوند. آنها موجودات‌ریزی بودند که در هوا بوده و وارد شیر و گوشت نیز می‌شوند. لیستر به این فکر افتاد که علت عفونت زخم‌ها نیز شاید وجود میکروب‌های هوا باشد. او تلاش کرد که میکروب‌های مضر را با ریختن ماده شیمیایی با نام «اسید کاربولیک» روی زخم‌ها، از بین ببرد. او در کاهش تعداد عفونت‌ها موفق بود و متقاعد شد که تئوری ایجاد عفونت بوسیله میکروب‌ها، درست می‌باشد.
در سال ۱۸۹۷ لیستر مقاله‌ای در یک نشریه مهم پزشکی نوشت. در این مقاله او در مورد تئوری ایجاد عفونت و روش پیشگیری از آن توضیحاتی داد.
در ابتدا تئوری او کاملا پذیرفته نشده بود، اما سال‌های زیادی است که جراحان برای درمان زخم‌ها و نیز در طول جراحی از مواد آنتی سپتیک «مواد از بین برنده میکروب» استفاده می‌کنند. امروزه هیچ پزشکی یا بیمارستانی در دنیا وجود ندارد که از تئوری، که اولین بار بوسیله ژوزف لیستر توسعه یافت، تبعیت نکند.
