آرتریت روماتوئید چه تظاهرات بالینی دارد و معیارهای تشخیص آن چیست؟
در بیماری آرتریت روماتوئید، تظاهرات مفصلی RA با پلی آرتریت قرینه که معمولا از مفاصل کوچک دست و پا و مچ دست شروع شده و با پیشرفت بیماری سینوویوم شانه، آرنج، لگن (هیپ)، زانو و مچ پا را درگیر می‌کند، مشخص می‌گردد.
خشکی صبحگاهی بیشتر از یک ساعت، یک علامت کلاسیک آرتریت روماتوئید است.
تشخیص:
تشخیص آرتریت روماتوئید، بالینی است و براساس شرح حال و معاینه بالینی کامل می‌باشد. Anti- CCP مارکر تشخیصیاختصاصی‌تری برای آرتریت روماتوئید است. Anti- CCP با موارد شدیدآرتریت روماتوئید شامل آسیب مفصلی در نمای رادیوگرافی و پروگنوز ضعیف مرتبط است.
یافتن RF در س رم به تنهایی برای تشخیص آرتریت روماتوئید کافی نیست ولی به تأیید تشخیص کمک می‌کند.
تیتر سرمی RF با فعالیت بیماری مرتبط نیست ولی تیتر‌های بالا با آرتریت‌های اروزیو شدید و بیماری‌های خارج مفصلی همراهی دارند.
درمان:
شروع زودتر درمان با دارو‌های ضد روماتیسمی تعدیل‌کننده بیماری (DMARD) سیر پیشرفت آرتریت روماتوئید را کاهش می‌هد. اولین DMARD مصرفی برای آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید، متوتروکسات است. متوتروکسات در دوران حاملگی و بیماری ریوی همزمان کنتراندیکه است.
گلوکوکورتیکوئید‌ها در آغاز درمان به عنوان درمان پل زننده تا زمانی که اثرات DMARD ایجاد شوند به کار برده می‌شوند.
مشخصات بالینی آرتریت روماتوئید
تظاهرات مفصلی
- خشکی صبحگاهی (حالت ژله‌ای)
- تورم قرینه مفاصل با تمایل به مفاصل مچ دست، اینترفالنژیال پروگزیمال، متاکارپوفالنژیال و متاتارسوفالنژیال
- اروزیون استخوان و غضروف و نیمه دررفتگی مفصلی و اولنار Deviation
- مایع مفصلی التهابی
- سندرم تونل کارپال
- کیست بکر
تظاهرات خارج مفصلی
- ندول‌های روماتوئیدی: زیرجلدی، ریوی، اسکلرا
- بیماری‌های ریوی
- واسکولیت به ویژه در پوست و اعصاب محیطی
- پلورو پریکاردیت و اسکلریت و اپی اسکلریت و زخم پا
- سندرم فلتی
