برونشکتازی چیست و چه علائمی دارد؟ چطور تشخیص داده می‌شود؟

تعریف:

به اتساع دائمی راه هوایی برونشکتازی اطلاق می‌گردد.

انواع:

برونشکتازی به دو گروه تقسیم می‌گردد

1- منطقه‌ای (Focal): تغییرات برونشکتازی در یک ناحیه از ریه رخ می‌دهد. علل آن لنفادنوپاتی، تومور‌ها و اجسام خارجی آسپیره شده می‌باشد.

٢- منتشر (Diffuse): تغییرات برونشکتازی به صورت منتشر در ریه‌ها مشاهده می‌شود و علت آن بیماری‌های سیستمیک و عفونی می‌باشد.

علائم بالینی:

سرفه‌های پروداکتیو به همراه خلط غلیظ و چسبنده مهمترین تظاهر برونشکتازی می‌باشد. کراکل، ویزو در برخی از بیماران کلابینگ انگشتان وجود دارد.

یافته‌های رادیوگرافی:

بهترین روش تشخیص برونشکتازی، CT – Scan است. نمای کاراکتریستیک رادیوگرافیک، نمای ریل آهن (Tram tracks) می‌باشد.

آزمایشات لازم:

در برونشکتازی منطقه‌ای (Focal)، همواره باید برونکوسکوپی انجام شود، چرا که علت آن در اکثر مواقع انسداد ناشی آسپیراسیون جسم خارجی، لنفادنوپاتی و تومور می‌باشد؛ در حالی که در برونشکتازی منتشر برونکوسکوپی لازم نیست. آزمایشات لازم در برونشکتازی منتشر (Diffuse) عبارتند از

١- کشت و رنگ‌آمیزی گرم ٢- کشت و رنگ‌آمیزی از نظر باسیل اسید فاست و قارچ ۳- بررسی ایمنوگلبولین‌های سرم و CBC ۴- تست HIV ۵- اندازه‌گیری کلر در تست عرق جهت Rule out فیبروز کیستیک ۶- سنجش a1 آنتی‌تریپسین ۷- تست‌های سرولوژیک برای بیماری‌های روماتولوژیک ۸- بررسی از نظر آسپرژیلوس برونکوپولموناری آلرژیک